Η Ρένα είχε μπαμπά βιοτέχνη υποδημάτων με προσαρτημένο κεντρικό κατάστημα. Ο μπαμπάς της έβγαζε 40 ζευγάρια γυναικεία παπούτσια τέσσερις φορές το χρόνο. 40 επί 4 εποχές του χρόνου μάς κάνουν 160 ζευγάρια παπούτσια το χρόνο. Ως καλός πατέρας που ήταν, αφού τα δειγμάτιζε στην αγορά, της τα χάριζε. Η Ρένα είχε μάθει από έφηβη να φοράει 160 καινούργια ζευγάρια παπούτσια κάθε χρόνο. Εκεί στα δεκαεφτά της διακρίθηκε μάλιστα και ως πωλήτρια στο κατάστημα υποδημάτων του μπαμπά στην ικανότητα να πουλάει στους πελάτες ακόμα και στενά παπούτσια. Είχε αναμφισβήτητο ταλέντο και το αξιοποίησε στο έπακρον: έγινε δικηγόρος.

Ως δικηγόρος άρχισε να αγοράζει τα μανόλο, τα γκούτσι, τα πράντα. Μπότες, μποτίνια μόνο UGG. Μου είπε στο Ιατρείο, από μόνη της, πως το έκανε όχι από επίδειξη ή για να προκαλέσει, αλλά γιατί το είχε απωθημένο από τα παιδικά της χρόνια: τα παπούτσια του μπαμπά ήταν μοκασίνια, συντηρητικά τέλος πάντων, ούτε έναν αστράγαλο δεν άφηναν να φανεί στο πόδι. Ο μπαμπάς εντωμεταξύ προτού πεθάνει (Θεός σχωρέσ’ τον) είχε φροντίσει να κλείσει και τη βιοτεχνία. Η Ρένα είχε την ερμηνεία από μόνη της, όπως φυσικά και οι περισσότεροι από τους μορφωμένους πελάτες μου: έκανε υπερβολική χρήση παραθεμάτων άλλων (λίγο Φρόιντ, λίγο τηλεψυχολογία πρωινάδικων). Οι πελάτες μου το κάνουν είτε από ξιπασιά (συνήθως), είτε από νωθρότητα σκέψης (στην πλειονότητά τους) ή και από τα δύο. Βασικά δεν πιστεύουν στο λόγο αλλά στο όνομα αυτού που παραθέτουν. Ζουν με δάνεια ονόματα τα υπαρξιακά τους περάσματα σαν τη Ρένα. Εκεί που περιμένεις θέση από την πείρα του βίου, υπάρχει άρση από το παράθεμα. Άνθρωποι διασχισμένοι από λόγια άλλων σε ποσοστό δραπέτευσης από την ίδια τους την ύπαρξη.
Αόρατοι ασθενείς που μολύνουν κάθε μέρα και άλλους.

Ο σύζυγος φυσικά, στο επόμενο ραντεβού και των τριών μας, απέδιδε τη μανία της γυναίκας του να ξοδεύει μια περιουσία στα παπούτσια, στο γεγονός πως ήθελε να προκαλέσει: να τραβήξει τα βλέμματα αντρών τε και γυναικών, επάνω της. Τα έλεγε με διακριτικό τρόπο, χαμηλόφωνα σχεδόν, γιατί τα χρήματα ήταν της συζύγου του – αυτός απλός μισθωτός ήταν σε μια εταιρεία συγγενικού του προσώπου και δεν του έπεφτε λόγος… Είχαν παντρευτεί από έρωτα πριν από τριάντα χρόνια. Είχαν δυο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη. Δεν είχαν σεξουαλική ζωή μεταξύ τους αρκετά χρόνια τώρα…

Ο ψυχίατρος συγκατανεύει στις έτοιμες ερμηνείες: όσα δε λέγονται αποτελούν πάντα το ζουμί της συνεδρίας.

Twitter