fbpx
«Η Χαρίκλεια στη Χαλκίδα» του Dr. Πινόκιο

«Η Χαρίκλεια στη Χαλκίδα»

Ένας από τους χρυσούς κανόνες της «μη λεκτικής επικοινωνίας» ορίζει πως μια συνάντηση μπορεί να πάει στράφι από την έλλειψη βλεμματικής επαφής το πρώτο δευτερόλεπτο της συνάντησης: για παράδειγμα, παίρνουμε δυο φίλους που λαχταράνε να συναντηθούν ύστερα από χρόνια, αλλά όταν αναγνωρίζονται και τρέχει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, κάποιος απ' τους δύο σκύβει να κλείσει την ομπρέλα του, οπότε του άλλου του κόβεται η φόρα και η ποθούμενη συνάντηση έχει αφήσει ένα ξινό αίσθημα και στους δύο, ανεξάρτητα από τις αμοιβαίες φιλοφρονήσεις και τις δηλώσεις αγάπης.

Η Χαρίκλεια προσφέρθηκε να περάσει να πάρει με το αυτοκίνητό της τον Χάρη από το σπίτι του, μια και ο Χάρης ως ποιητής δεν οδηγούσε και μάλιστα υπερηφανευόταν που δεν είχε αποκτήσει ποτέ στη ζωή του δίπλωμα οδήγησης, αλλά κάτι την ενόχλησε παρόλο που ο Χάρης ήταν τυπικός και την περίμενε στο πεζοδρόμιο, αντί να τη χαιρετήσει με μια αγκαλιά, πήγε κατευθείαν κι άνοιξε το πορτμπαγκάζ για να βάλει το ταξιδιωτικό του σακίδιο και μετά την κοίταξε στα μάτια. Η Χαρίκλεια ωστόσο το απέδωσε στην «ποιητική αμηχανία» που διέκρινε τον Χάρη σε πολλές απόψεις της καθημερινότητας και είπε στον εαυτό της πως δεν θα άφηνε τίποτα να της χαλάσει την εορταστική μέρα.

Στο ύψος της Νέας Φιλαδέλφειας συνάντησαν και την πομπή κάποιων αρμάτων μάχης, που είχαν ολοκληρώσει την παρέλαση της 25ης Μαρτίου στο Σύνταγμα και τώρα επέστρεφαν στην Αυλώνα, σκορπώντας γύρω τους τη μυρουδιά από φρέσκο βερνίκι, καμένα λάδια και υδρατμούς από πετρέλαιο, μαζί μ' εκείνη την ιδιαίτερη οσμή που έχει «η βαρβατίλα του στρατώνα» κατά τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, κι έκαναν τα ρουθούνια της Χαρίκλειας να σφίγγονται φιλήδονα. Είχε ξεκινήσει νωρίς από το σπίτι της στην Κηφισιά, ο άντρας της ως συνήθως έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι, οι δυο της κόρες σπούδαζαν στο Λονδίνο, με κατεύθυνση το σπίτι του Χάρη στη Νέα Σμύρνη, κι από κει έπιασε την Πειραιώς για να βγει στο ποτάμι για Χαλκίδα μέσα σε μια ηλιόλουστη, χαμογελαστή μέρα με τον Χάρη στη θέση του συνοδηγού να αλλάζει τα σιντί (είχε φέρει τα δικά του μέσα σε μια δερμάτινη θήκη), με ρέγγε, σκα και λάτιν και να της ρίχνει πού και πού έντονες λιγωμένες ματιές. Όλα συνηγορούσαν να τα φτιάξουν, επιτέλους: η λαμπρή ανοιξιάτικη φύση, το εορταστικόν της ημέρας, οι φίλοι λογοτέχνες που αντιλήφθηκαν αμέσως την έλξη της Χαρίκλειας και του Χάρη. Ο Χάρης ήταν περίπου οκτώ χρόνια μικρότερός της, αλλά η Χαρίκλεια ήταν ζωηρή γυναίκα, καλοφτιαγμένη και έξυπνη, είχε δε δυο μεγάλα βυζιά που τα περιέφερε με όλη την άνεση της κοσμικής κυρίας. Πριν από λίγο καιρό είχε αρχίσει να συχνάζει σε στέκια λογοτεχνών παρασυρμένη από μια παλιά της φιλενάδα που είχε ανακαλύψει φιλοδοξίες ποιήτριας μόλις βγήκε στη σύνταξη από την Τράπεζα, και τελικά της άρεσε και της ίδιας η συναναστροφή με τους λογοτέχνες: θυμήθηκε τα λόγια του πατέρα της, δεινού καπνιστή, πως «τις πιο ενδιαφέρουσες κουβέντες τις ακούς από αυτούς που καπνίζουν» και του έδωσε δίκιο για άλλη μια φορά του μακαρίτη: μες στους καπνούς και τα τσιγάρα, η Χαρίκλεια ανακάλυψε έναν ολόκληρο νέο κόσμο... Σήμερα, τελικά, πήγαινε με τον Χάρη βόλτα για τσίπουρα στη Χαλκίδα.

Ήπιαν ένα και δύο καραφάκια τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο, γευτήκαν χτένια, γυαλιστερές, μύδια, σωλήνες και αχινοσαλάτα, και τρίτο καραφάκι και γαρίδες και μύδια σαγανάκι με λευκή σάλτσα και τηγανόψωμο και τα νήπια καλαμαράκια που τρώγονται ολόκληρα κι άλλο τσίπουρο, όταν πια είχε λυθεί ο Χάρης κι άρχισε να της χαϊδεύει τα μπούτια κάτω από το τραπέζι η Χαρίκλεια σηκώθηκε, πλήρωσε διακριτικά τον λογαριασμό με τη δικαιολογία πως πάει τουαλέτα και μετά οδήγησε τον Χάρη σε μια ερημική αγαπημένη της παραλία, όπου πήγαινε τις κόρες της μικρές, και ο Χάρης τη φιλούσε στο στόμα και στον λαιμό, κι είχε σηκώσει τη φούστα της ψηλά και της χούφτωνε τα βυζιά κι είχε κατεβάσει το φερμουάρ του παντελονιού του, κι άρχισε να της σπρώχνει το κεφάλι στη σκληρή του στύση, πριν ανοίξει τα χείλη της, άνοιξε το στόμα της και του είπε τρυφερά «είναι η πρώτη φορά που απατάω τον άντρα μου σε τριάντα χρόνια γάμου», δεν κατάλαβε τι ήταν αυτό που σκότωσε τη μαγεία και τη στύση του Χάρη, και τον έκανε έξαλλο σε σημείο που να κατέβει από το αυτοκίνητο και να γυρίσει με το ΚΤΕΛ στην Αθήνα, ουρλιάζοντας «ακούς εκεί να μου πει εμένα πως είμαι ο πρώτος μετά τον άντρα της».

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.