fbpx
«Πολυχρόνης, ο πολυφαρμακάς»

«Πολυχρόνης, ο πολυφαρμακάς»

«Υπάρχουν τρεις κατηγορίες φαρμάκων: τα φάρμακα που κάνουν καλό στον ασθενή, τα φάρμακα που κάνουν καλό στον ασθενή και το γιατρό, και τα φάρμακα που κάνουν καλό μόνο στο γιατρό», ήταν το αγαπημένο απόφθεγμα του Πολυχρόνη. Έχοντας μπει νεότατος στο ΙΚΑ, αμέσως μετά τις εξετάσεις για ειδικότητα, τη χρονιά που η επίσημη ταρίφα για πρόσληψη έφτανε στα δύο εκατομμύρια δραχμές, χάρη στο ρουσφέτι του μέλλοντος πεθερού του, ενός εργολάβου οικοδομών μπλεγμένο και με τα πολιτικά του Δήμου, με τα χρόνια έγερνε όλο και περισσότερο προς την τρίτη κατηγορία των φαρμακευτικών παρασκευασμάτων. Ήταν και οι οικογενειακές υποχρεώσεις, βλέπετε. Γιατί ο Πολυχρόνης ήταν συνεπής στις δεσμεύσεις του: αφού τον διόρισε στο ΙΚΑ της γειτονιάς του, παντρεύτηκε με την κόρη του εργολάβου, μια απόφοιτη της Αστυνομίας Πόλεως, και έκαναν μαζί δύο παιδιά, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι με διαφορά ενάμισι έτους.

Ο Πολυχρόνης φάνηκε συνεπής και στις υποχρεώσεις του απέναντι στις φαρμακευτικές εταιρείες: μόλις του πρότειναν κάποιον υψηλό στόχο με αντάλλαγμα υπερατλαντικά ταξίδια και εξωτικές κρουαζιέρες στην Καραϊβική και στη Γαλλική Πολυνησία, ο Πολυχρόνης ανταποκρινόταν αμέσως. Έπαιρνε πάντα τη σύζυγο μαζί του και τα παιδιά στους κοντινούς προορισμούς, εντός κι εκτός Ευρώπης, υπόδειγμα σωστού οικογενειάρχη. Πρέσβευε πως δικαιούταν την πρώτη πάντα θέση στα τραπεζώματα των εταιρειών: ήταν και η τεράστια κοιλιά που είχε αποκτήσει εν τω μεταξύ καθώς από τα τριάντα πέντε του είχε ήδη σπάσει το φράγμα των εκατόν είκοσι κιλών και θεωρούσε πως με την κοιλιά του, την ομορφιά του και το πούρο Αβάνας, που άναβε αποκλειστικά με ξυλαράκια κέδρου από τον ολόχρυσο Dupont αναπτήρα, αποτελούσε κόσμημα ο ίδιος και διαφήμιση για το μαγαζί όπου καθόταν, πάντα με έξοδα των εταιρειών, χωρίς να βάλει ποτέ χρήματα από την τσέπη του, ούτε για φαγητό, ούτε για διασκέδαση, ούτε για διακοπές.

Ήταν και τα χρόνια που τρώγαμε όλοι με χρυσά κουτάλια κι ο Πολυχρόνης είχε μάθει να αποσπά με «τα φάρμακα που κάνουν καλό μόνο στο γιατρό» και την έξτρα επίπλωση για το εξοχικό και τις ολοκαίνουργιες ζάντες για τη «μπέμπα». Εκείνο ωστόσο, που θεωρούσε το μεγαλύτερο «φαρμακευτικό» του επίτευγμα, και ήξερε πως θα έλαμπε ανεξίτηλα στη Χρυσή Βίβλο της Ψυχιατρικής, δεν ήταν τα ετήσια ταξίδια του στην Κούβα με τις τρεις δεκαεξάχρονες μουλάτες τη βραδιά και δεν ήταν τα τραπεζώματα. Ήταν τη μέρα που πέθανε ο πεθερός του κι ο Πολυχρόνης ζήτησε από όλες τις φαρμακευτικές εταιρείες να του αγοράσουν τιμής ένεκεν τάφο στο Πρώτο Νεκροταφείο. Έντρομοι οι φαρμακάδες είδαν τα φαξ των εταιρειών τους να φτύνουν κηδιόσημα: το κηδιόσημο του αποδημήσαντος εργολάβου και δημοτικού συμβούλου, του αείμνηστου πεθερού του Πολυχρόνη.

Ο Πολυχρόνης απέφυγε αριστουργηματικά την εποχή των ισχνών αγελάδων: πρόλαβε και πέθανε την Πρωτομαγιά του 2009 στην Κέρκυρα. Ήταν ίσως ένα από τα τελευταία «μαζικά» ταξίδια των εταιρειών. Εκεί μπροστά λοιπόν, στα μάτια των συναδέλφων, των μάνατζερ της φαρμακευτικής εταιρείας, της συζύγου του και των δύο παιδιών, ο Πολυχρόνης άφησε την τελευταία του πνοή βγαίνοντας από την παγωμένη θάλασσα του Ιονίου. Ήταν μόλις σαράντα δύο χρονών.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.