fbpx
«Προκόπης, ο αιώνιος υποψήφιος»

«Προκόπης, ο αιώνιος υποψήφιος»

Η πρώτη νοσηλεία του Προκόπη ήταν κατά την περίοδο των εισαγωγικών στα ΑΕΙ. Ετοιμαζόταν να εισαχθεί στην Ιατρική. Ο πατέρας του ήταν ήδη χήρος, εύπορος έμπορος μεταχειρισμένων ανταλλακτικών αυτοκινήτων με ιδιόκτητο μαγαζί εκεί στον Νέο Κόσμο, και η μεγαλύτερη αδελφή του ήταν ήδη παντρεμένη με αξιωματικό της αστυνομίας. Ο Προκόπης έχασε την πρώτη εξεταστική λόγω της νοσηλείας του λοιπόν, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Εξάλλου, δεν είχε και τίποτα σπουδαίο, απλώς από την υπερένταση για τις εξετάσεις είχε αρχίσει να ακούει κάποιες φωνές: οι γείτονες τον έβριζαν και τον κορόιδευαν, κι η τηλεόραση ανέφερε συχνά το όνομά του, συνήθως κάθε φορά που αναφερόταν στον τότε πρωθυπουργό της χώρας.

Τα χρόνια περνούσαν ανάμεσα σε βιβλία Ιατρικής, ιδιαίτερα από καθηγητές, τις μηνιαίες επισκέψεις στο γιατρό και την απεριόριστη αγάπη του πατέρα, κι ο Προκόπης δεν κατάφερε ποτέ να καθίσει στην καρέκλα του εξεταστή· πάντα κάτι συνέβαινε την τελευταία στιγμή και οι εξετάσεις αναβάλλονταν για «του χρόνου», δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Την τελευταία χρονιά της σύντομης ζωής του ο Προκόπης δεν ήταν παρών στις εξετάσεις γιατί είχε πεθάνει ξαφνικά ένα βράδυ στον ύπνο του. Ήταν η μοναδική πράξη του Προκόπη που πέρασε απαρατήρητη από τον πατέρα του.

Η «απλή σχιζοφρένεια» απ’ την οποία έπασχε ο Προκόπης αντιμετωπίστηκε κατ’ οίκον, και οι «κρίσεις» από τον πατέρα του με ιώβεια υπομονή. Η απλή σχιζοφρένεια, όμως, τον σκότωσε. Ο Προκόπης ήταν υπέρβαρος, μανιώδης καπνιστής και διήγε την ήρεμη καθιστική ζωή του χρόνιου σχιζοφρενούς. Τα χάπια που έπαιρνε του δημιούργησαν το σπάνιο μεν, αλλά αναγνωρισμένο «κακόηθες σύνδρομο από νευροληπτικά» που είναι αιτία αιφνίδιων θανάτων.

Την ίδια χρονιά που πέθανε ο Προκόπης, όταν άρχισαν οι εργασίες διαμόρφωσης των κοινόχρηστων χώρων στη νέα πολυκατοικία όπου είχα μεταφέρει το τότε ιατρείο, έδωσα το γιούκα, που μου είχε φέρει ο Προκόπης σε μια γλαστρούλα, στον κηπουρό και το φύτεψε στο χώμα. Περνούσαν τα χρόνια και το γιούκα μεγάλωνε και ψήλωνε: θαύμαζα τα ολόλευκα άνθη απ’ το μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου, μια φορά το χρόνο. Με τα χρόνια άρχισα να διατυπώνω την προσωπική μου πεποίθηση πως «οι ψυχές έχουν ρίζες», και να διαμορφώνω τα ταφικά μου έθιμα ως εξής: να φυτεύω ένα δέντρο κάθε που πεθαίνει ένας δικός μου άνθρωπος.

Ω εσείς περαστικοί από τη Νέα Σμύρνη, σηκώστε το βλέμμα σας εκεί στη διασταύρωση της Ελευθερίου Βενιζέλου με την Εφέσου, και χαιρετήστε τον αιώνιο υποψήφιο της Ιατρικής, τον Προκόπη!

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.