Ύστερα από μια σειρά ταινιών που παρακολούθησα στη Νέα Υόρκη τους ζεστούς μήνες του περασμένου καλοκαιριού, στις οποίες άνθρωποι σκότωναν και σκοτώνονταν από σφαίρες που εκπυρσοκροτούσαν όπλα μελλοντικών γενεών, κατέληξα στον Ρίτσαρντ Γκιρ, τον αγαπημένο της μεγάλης οθόνης ήδη από το πρώτο του φιλμ, που έκανε αίσθηση στην Ελλάδα, ή τον Αμερικανό ζιγκολό, ή το χαριτωμένο ζευγάρι που δημιούργησε με την Τζούλια Ρόμπερτς, και μερικά από τα επακόλουθα, όπως το μιούζικαλ Σικάγο, που δεν έχασε τίποτα σε αυτό, αντίθετα προσμετρήθηκαν κάποια άλλα εκφραστικά του μέσα, χορός και τραγούδι, που του πρόσθεσαν ένα διαφορετικό είδος χολιγουντιανής αίγλης.

Ο τίτλος της τελευταίας ταινίας, Arbitrage, μου φάνηκε πιο ελκυστικός ακόμα και από τον πρωταγωνιστή, που κατά την κινηματογραφική βιομηχανία διαφήμισης το όνομά του είναι πιο δυνατό από κάθε άλλη διαφήμιση. Μου άρεσε και ο γαλλικός ήχος της λέξης.

Ο Ρίτσαρντ, λεπτός, ευκίνητος, με το παιδικό του χαμόγελο, τα γκρίζα του μαλλιά, τη φυσική του μύτη, χωρίς καλλωπιστικές χειρουργικές επεμβάσεις, που υπερβαίνει σε εμφάνιση την παρουσία και του πιο πλούσιου money maker, του ανθρώπου που κερδίζει λεφτά από τα λεφτά, ενός επενδυτή, σε ασιατικές ή άλλες χώρες, που μιλάει για δισεκατομμύρια και τα έχει, για hedge funds και διαφορές τόκων, επιτοκίων και κέρδους, δάνεια, συμβόλαια και υπογραφές – αυτός λοιπόν ο άνθρωπος γιορτάζει τα εξήντα του χρόνια, τιμώντας όλες τις ρυτίδες ή τα σημάδια του χρόνου που επέτρεψε να χαράξουν το πρόσωπό του.

Ο ίδιος θα χαρεί για πολύ σύντομο χρόνο το πάρτι που του έχουν ετοιμάσει οι δικοί του στην πολυτελή του κατοικία προς έκπληξή του, με τη δικαιολογία ότι πρέπει να παραστεί σε κάποια καλλιτεχνικά εγκαίνια μιας γκαλερί την οποία και χρηματοδοτεί.

Η γκαλερίστα/ζωγράφος έχει έρθει από το Παρίσι και ο κύριος Ρόμπερτ Μίλερ θα προσπαθήσει να την επιβάλει στο κοινό της Νέας Υόρκης, ενώ αυτός έχει κατακτηθεί από την ίδια, αν όχι τόσο από την τέχνη της, όσο από την ομορφιά και την κομψότητά της, που αναδεικνύονται στο ακριβό, ευρύχωρο διαμέρισμα όπου την έχει εγκαταστήσει.

Αυτή η απόδραση από το οικογενειακό περιβάλλον και στη συνέχεια εν σπουδή από τον κύκλο των θαυμαστών, για να βρεθούν μόνοι οι δυο τους θα καταλήξει σε δυστύχημα, εξαιτίας των στιγμιαία κλειστών βλεφάρων του, από ευτυχία, που την είχε δίπλα του ενώ οδηγούσε μέσα στη νύχτα.

Όταν το πολυτελές αυτοκίνητό του ανατρέπεται και φλέγεται και ο κύριος χρηματιστής ανακαλύπτει ότι η όμορφη νέα έχασε τη ζωή της με δική του υπαιτιότητα, βγάζει ένα ουρλιαχτό, για λίγο φαίνεται σαν χαμένος, αλλά συνέρχεται γρήγορα και προσπαθεί να απομακρυνθεί από το σημείο του θανατηφόρου ατυχήματος.

Η μη ανάληψη της ευθύνης του, ο τρόπος που ξεφεύγει από τις ανακρίσεις, οι συναντήσεις του με το δικηγόρο του, σε υπαίθριο χώρο για να μην καταγραφεί η συνομιλία τους, ενώ ξέρει ήδη από την κόρη του και γραμματέα του ότι βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας, η προσπάθειά του να συνεργήσει στην άρνησή του ο γιος του μαύρου συντηρητή της πολυκατοικίας, ακόμα και η σιωπηρή στάση της γυναίκας του, οδηγούν στην απαλλαγή του προτού φτάσει στα δικαστήρια.

Η διακίνηση κεφαλαίων, οι ενδιάμεσοι, οι επενδύσεις, η κερδοφορία, η δωροδοκία έχουν γίνει αποδεκτά από τους συναφείς χρηματιστηριακούς/πιστωτικούς κύκλους, εξάλλου μέσα τους περιστρέφονται και από αυτούς στηρίζονται, ενώ καλύπτονται από την πολιτική της ελεύθερης αγοράς.

Ο κύριος Ρόμπερτ Μίλερ, με το κοινό ονοματεπώνυμο –σχεδόν μια αγγλοσαξονική ανωνυμία– μετά την περιπέτειά του, με ένα ανθρώπινο θύμα, με συνένοχους από κοινωνική υποτέλεια ή οικονομικά συμφέροντα, θα εμφανιστεί τελικά σε μια πολυτελή σάλα, με αντιπρόσωπους της ανώτερης οικονομικής τάξης της Νέας Υόρκης, στην οποία θα ακουστεί ένας υμνητικός πρόλογος για την προσωπικότητά του και θα κληθεί στο πόντιουμ.

Ο επενδυτής διασχίζει το διάδρομο με βήμα σταθερό, εγώ προσπαθώ να επαναλάβω την έννοια του οικονομικού όρου arbitrage για να τη χωνέψω, ενώ τα χειροκροτήματα που του απευθύνουν οι καλεσμένοι διακόπτουν τη συνοχή της σκέψης μου.

Για ακόμα μια φορά ο κύριος Μίλερ θα προσφέρει ένα μεγάλο ποσό ως ευεργέτης ενός ιδρύματος που ο ίδιος έχει συστήσει και που γίνεται δεκτό με περισσότερα χειροκροτήματα και την ανύψωση κολονάτων ποτηριών με σαμπάνια.

Εμένα η σαμπάνια με ζαλίζει.

Twitter