fbpx
«Σταυροί και ημισέληνος»

«Σταυροί και ημισέληνος»

Ήταν πραγματικά μαύρα μεσάνυχτα όταν το ταξί με πήρε από το σταθμό των λεωφορείων που με είχε φέρει από την Ταρσό, και με άφησε έξω από ένα ξενοδοχείο σε μια πλατεία. Ανέβηκα μερικά ημικυκλικά σκαλιά και άνοιξα την πόρτα.

Πλησίασα το ξύλινο με το ίδιο σχήμα γραφείο υποδοχής, έδωσα το διαβατήριό μου και ζήτησα ένα δωμάτιο για αόριστο χρόνο. Ο υπάλληλος με οδήγησε στον επάνω όροφο, μου έδωσε το κλειδί με χαραγμένο τον αριθμό του, έκανε μια μικρή υπόκλιση και με άφησε ήσυχη.

Το δωμάτιο δεν είχε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, εκτός από εκείνο που ανακάλυψα όταν μπήκα στο κρεβάτι και είδα από πάνω μου ένα γυάλινο ουρανό.

Αν βρέξει; αναρωτήθηκα.

Σηκώθηκα, ντύθηκα, πήρα το σακίδιό μου και κατέβηκα στην υποδοχή, όπου προσπάθησα να εξηγήσω στον νυσταγμένο υπάλληλο ότι ήθελα να φύγω γιατί φοβόμουν τη βροχή, τις αστραπές, τις βροντές.

Με κοίταζε απορημένος. Τι έλεγα η τρελή τέτοια ώρα;

Ζήτησα το διαβατήριό μου, το επέστρεψε χωρίς να ζητήσει παράδες, δίνοντας οδηγίες σ’ ένα νεαρό να με συνοδεύσει μέχρι κάπου.

Ύστερα από ένα μικρό περίπατο, φτάσαμε έξω από ένα άλλο ξενοδοχείο και έφυγε.

Χτύπησα την πόρτα μερικές φορές μέχρι που εμφανίστηκε κάποιος μ’ ένα σκούφο, σαν αυτούς που φοράνε μερικοί θρησκευτικοί αντιπρόσωποι επί γης ή θρησκευόμενοι, που μάλλον τρόμαξε όταν είδε ότι ήμουν μια μοναχή γυναίκα. Αυτό το ξάφνιασμα το είχα συνηθίσει.

Προσπάθησα να του εξηγήσω, ενώ του έδινα το διαβατήριό μου και τον ακολουθούσα καθώς ανέβαινε μια πέτρινη σκάλα μέχρι τον τρίτο όροφο. Εκείνος δεν έκανε καμιά κίνηση να μου πάρει το σακίδιο για να κάνει την ανάβασή μου ευκολότερη.

Σταθήκαμε έξω από μια κλειστή πόρτα, μου έδωσε το κλειδί και μου είπε ότι αυτό ήταν το δωμάτιό μου.

Δε θυμάμαι αν έβγαλα τα παπούτσια μου, ούτε αν πρόλαβα να μετρήσω μέχρι το εκατό και οπωσδήποτε όχι αντίστροφα.

Στον βαθύ μου ύπνο άκουσα τα μπουμπουνητά, είχαν έναν παράξενο ήχο. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν στην πατρίδα μου και υπέθεσα ότι μπορεί σ’ εκείνο το μέρος τα μπουμπουνητά να ηχούσαν σαν καμπάνες.

Περίμενα τη βροχή, αλλά κοιτάζοντας ψηλά το ταβάνι ήταν ταβάνι και όχι τζαμαρία. Κατέβαλα κάποιες προσπάθειες και έφτασα σε μια δίφυλλη ψηλή πόρτα που μ’ έβγαλε σ’ ένα μπαλκόνι.

Η θέα με καθήλωσε. Απέναντί μου υψωνόταν ένας τρομερός όγκος μιας παλαιοχριστιανικής εκκλησίας. Μα, πού βρισκόμουν;

Ύστερα από λίγο κατέβηκα στην τραπεζαρία για το πρωινό, ο άνθρωπος του ξενοδοχείου που έβαζε στο τραπέζι μου το τσάι μου, πριν προλάβω να τον ρωτήσω οτιδήποτε, μου σύστησε να επισκεφθώ την εκκλησία απέναντι.

Έφτασα εκεί με πόδια που έτρεμαν και ασταθές βήμα, ώσπου κάποιος νέος που στεκόταν σε μια ανοιχτή πόρτα, πάνω από μερικά σκαλιά, με καλημέρισε και με προσκάλεσε να πλησιάσω. Πίσω του φάνηκαν δυο καρέκλες κουρείου σε κάποιο χωριό της Ελλάδας πριν από δεκαετίες.

«Περίμενε», είπε, «θα φέρω τα κλειδιά». Από τη μεγάλη θύρα μάς χώριζαν λίγα βήματα.

«Ο Άγιος Πέτρος», είπε.

«Πού είναι;»

«Εδώ, στην Αντιόχεια».

Υπνοβατούσα;

«Εδώ παντρεύτηκαν η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον», είπα.

«Στην Αντιόχεια παντρεύτηκαν ο Μάρκος Αντώνιος και η Κλεοπάτρα το 41 προ Χριστού», με διόρθωσε ο νέος.

Μπήκαμε μέσα, και ύστερα από μερικά λεπτά έμεινα μόνη.

Τέτοια κατάνυξη, μέσα σ’ έναν πέτρινο, υγρό και σκοτεινό χώρο δεν είχα νιώσει ποτέ πριν. Ίσως στην Αγια-Σοφιά, αλλά εκείνη έχει περισσότερο φως. Η βαθιά συγκίνηση μ’ έκανε να τρέμω ακόμα περισσότερο.

Τα μπουμπουνητά, που δεν ήταν, και οι καμπάνες, που ήταν, δονούνταν μέσα μου και έτρεμαν και τα σωθικά μου.

Από την πόρτα του ιερού βγήκε ένας μικρόσωμος κληρικός με άμφια, με κουρεμένα λευκά μαλλιά, και κατευθύνθηκε προς εμένα.

Μου μίλησε για τον Απόστολο Πέτρο, το θεμελιωτή της Εκκλησίας και της επωνυμίας, χριστιανός, και μου είπε ότι ήθελε να με ευλογήσει.

Με πλησίασε, εναπόθεσε στο κεφάλι μου ένα δαντελένιο άσπρο μαντίλι και άρχισε στα αραβικά και χαμηλόφωνα την ευλογία του. Τα δάκρυά ανάβλυσαν χωρίς καμιά προσπάθεια και έτρεχαν στα μάγουλά μου ανεμπόδιστα.

Ήταν δυνατόν!

Η συνέχεια θα γραφτεί στο εγγύτατο μέλλον.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.