fbpx
«Γυμνά»

«Γυμνά»

Η δυσκολία μου δεν ήταν μόνο στα ονόματα που αφορούσαν ανθρώπους και τοποθεσίες, αντικείμενα και εργαλεία, σχεδόν ή εντελώς φονικά, ή πυροβόλα όπλα, τεράστια θαλασσινά, που υπήρχαν στο βυθό ή αναδύονταν στην επιφάνεια των ωκεανών, που συναντούσα στις σελίδες καθώς τις γύριζα, ρουφώντας τες, αλλά στις υπέροχες λέξεις και την άγνωστη λέξη «τατουάζ».

Τι ήταν αυτό;

Δεν είχα πάει ακόμη στο γυμνάσιο και δεν τα είχα μάθει όλα. Ρώτησα κάποια παιδιά στη γειτονιά, που παίζαμε ξυλίκι και κάναμε πατίνι μαζί, αλλά κι εκείνα την άκουγαν για πρώτη φορά.

Συνέχιζα να διαβάζω τον Μόμπι Ντικ, και άφηνα τη φαντασία μου να σχεδιάσει το δικό της τατουάζ.

Τυχαία εμφανίστηκε στην παρέα μια μικρούλα, είχε έρθει με τους γονείς της επίσκεψη στην κυρα-Ειρήνη, που τα αγόρια τής είχαν κολλήσει το παρατσούκλι «κυρία Ιαπωνία», επειδή όταν κάποτε την είχαν ρωτήσει «πού είναι ο μπαμπάς σου» είχε απαντήσει «στην κυρία Ιαπωνία». Το όνομα ήταν γυναικείο και το κοριτσάκι ευγενικό.

Ο Βαγγελάκης πρότεινε να τη ρωτήσουμε κι αυτή. Εκείνη έβαλε τα κλάματα και έτρεξε μέσα στο σπίτι. Σε λίγο βγήκε με τον μπαμπά της στο δρομάκι όπου παίζαμε. Από την απάντησή του έμαθα τι ήταν το τατουάζ.

Στους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες, με τους αθλητές, όποιας φυλετικής προέλευσης ή χώρας, που φοράνε όλο και λιγότερα, ή πιο αποκαλυπτικά, ρούχα, είδαμε στα γυμνά κορμιά τους αμέτρητα τατουάζ. Μια μορφή μόδας.

Λίγους μήνες μετά την εκλογή του ως προέδρου των ΗΠΑ, ο Ομπάμα είχε κάνει κάποια νύξη για τη διάδοση αυτής της επιδημίας. Εμφανίστηκαν αμέσως οι υπερασπιστές του τατουάζ με το επιχείρημα ότι είναι ένας τρόπος έκφρασης που προστατεύεται από το Σύνταγμα. Ο περιορισμός θα είναι λογοκρισία.

Ακούσια, αντικρίζω στα μπράτσα, στις ωμοπλάτες, στο στήθος, να ποζάρουν θλιμμένες Παναγίες, ξανθές, μελαχρινές ή μαύρες, κρατώντας τον υιό τους, πορτρέτα –υπερτερούν τα γυναικεία– πεταλούδες, φυτά, σταυροί, φίδια, σκυλάκια, γατάκια και άλλα ζώα, της Αφρικής ή τέρατα της Αποκάλυψης, ολιγόλογοι στοχασμοί, αναπαραστάσεις, ιερογλυφικά, εικόνες, δυσανάγνωστες γραφές, εμβλήματα και διάφορα, ακόμα και στα δάχτυλα των χεριών σαν μόνιμα δαχτυλίδια.

Εμφανίζονται, ακόμα και σε ανθρώπους που κυκλοφορούν σε καροτσάκι εξαιτίας κάποιας αναπηρίας, βιολογικής ή άλλης αδυναμίας να περπατήσουν, και η απορία είναι, τουλάχιστον για τα υπερήλικα άτομα, πότε υπέβαλαν τον εαυτό τους σε αυτή τη δοκιμασία, όπως και για εκείνους που φαίνονται να ζουν από το χαμηλό ή χαμηλότατο επίδομα ανεργίας ή στα όρια της κοινωνίας σαν φανερά εξαρτημένοι από γνωστές ή άγνωστες ουσίες, και πού βρήκαν τα δολάρια και πλήρωσαν τον καλλιτέχνη.

Το τατουάζ, όμως, που προξένησε ένα πολιτικό σκάνδαλο στο πιο φημισμένο φεστιβάλ ή μουσικό ναό, στο Μπέιρουτ στη Γερμανία, ήταν το εμφανιζόμενο στο γυμνό μπράτσο του Ρώσου κυρίου Νικιτίν –ο οποίος είχε προσκληθεί να τραγουδήσει στον Ιπτάμενο Ολλανδό– που δεν ήταν παρά μια σβάστικα, ο σταυρός του ναζισμού.

Ο ίδιος δικαιολογήθηκε ότι ο σταυρός είχε στιγματίσει το μπράτσο του χρόνια πριν, στα νεανικά επαναστατικά του χρόνια, αλλά η έρευνα έφερε στην επιφάνεια το πρόσφατο παρελθόν του. Ο κύριος Νικιτίν ανήκει στην κουλτούρα χέβι μέταλ, και υπήρξε μέλος κάποιου παρόμοιου συγκροτήματος.

Αλλά αυτό δεν πέρασε, όσο και αν μπόρεσε ο ίδιος να το δικαιολογήσει με την απολογία του.

Είναι γνωστό ότι αυτό το φεστιβάλ, που άνοιξε το 1876, είναι συνδεδεμένο με τον Βάγκνερ, ο οποίος υπήρξε σφοδρός αντισημίτης, ήταν ο αγαπημένος του Χίτλερ και είχε στενούς δεσμούς με το ναζιστικό κόμμα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη διάρκειά του.

Μήπως όλα, κρυφά και γυμνά, εκφράζουν μια πολιτική τοποθέτηση;

 

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.