fbpx
«Το Δελτάριο»

«Το Δελτάριο»

Στο σπίτι μας ερχόταν ένας θείος. Εύσωμος, με μια σωκρατική μύτη, λίγα μαλλιά, έδειχνε φιλικός κι ευχάριστος. Στο μπράτσο του είχε πάντα περασμένο διπλωμένο το σακάκι του.

Την πρώτη φορά που η μαμά μου του υπέδειξε πού να το κρεμάσει αυτός αρνήθηκε. Το χρειαζόταν, είπε, μήπως, τον πιάσουν ξαφνικά. Τα κελιά είναι υγρά.

Δεν είχα καταλάβει τι εννοούσε.

Στην πραγματικότητα, δεν ήταν θείος μας. Ήταν συγγενής της δεύτερης γυναίκας του παππού μου, με την οποία δεν είχε αποκτήσει άλλα παιδιά.

Η μαμά μου δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους από τον βαθμό συγγένειας ή άλλα κοινωνικά χαρακτηριστικά, αλλά από τις ανάγκες τους.

Αυτό που χρειαζόταν ο θείος τότε ήταν άσυλο.

 

Συχνά μου έκανε ερωτήσεις σχετικές με το σχολείο και μια φορά που η μαμά μου είπε κάτι, κάπως ψιθυριστά, αυτός γύρισε, με κοίταξε και είπε: «ομολογουμένως».

Πρώτη φορά άκουγα αυτή τη λέξη.

Ο θείος Ντίνος ήταν φιλόλογος και οι επιδόσεις του ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, είχε προταθεί για πανεπιστημιακή έδρα, αλλά υπήρχαν κάποια εμπόδια.

Οι επισκέψεις του δεν ήταν τακτικές. Εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν χωρίς να τον περιμένουμε ή να τον αναμένουμε.

Είχα γυρίσει από το σχολείο και προτού ακουμπήσω την τσάντα μου στο τραπεζάκι μου, με φώναξε η μαμά μου και μου έδωσε μια κάρτα, χωρίς φάκελο και διεύθυνση αποστολέα, με μια σφραγίδα ΕΛΟΓΟΚΡΙΘΗ και το όνομα Ντίνος. Από κάτω διάβασα έναν στίχο που μόλις χωρούσε, αν ήταν ολόκληρος, με τον τίτλο ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ:

Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
...
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

Με ψιλά γράμματα μια προτροπή: Να διαβάσεις τα ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη.

Ποιος ήταν αυτός;

Σε κανένα αναγνωστικό δεν είχα διαβάσει το όνομά του.

Αφού διάβασα τα μαθήματά μου, έβαλα στην τσέπη της μαθητικής μου ποδιάς το δελτάριο, ξεκίνησα, από τη διασταύρωση της λεωφόρου Συγγρού και Δήμητρος, για τη θάλασσα στις Τζιτζιφιές.

Στάθηκα απέναντί της και άρχισα να διαβάζω το ποίημα κλαίγοντας, χωρίς να ξέρω γιατί.

Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με τον Κώστα Καβάφη, χωρίς να τον συναντήσω.

Προσπαθώ να ανασύρω από τη μνήμη μου ποιος ή αν ήταν δυο που με πήραν μαζί του/τους και από την Καλλιθέα ήρθαμε στην Αθήνα.

Μπήκαμε σ' ένα διαμέρισμα, που ποτέ πριν δεν είχα δει το παρόμοιό του, στην οδό Δημοκρίτου, όπου μας υποδέχτηκε ένας ευγενικός άνδρας, κάποιας ηλικίας, ο κύριος Μάριος Βαϊάνος.

Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι με ράφια φορτωμένα βιβλία, και ανάμεσα κορνίζες, φωτογραφίες, σκίτσα, ζωγραφική. Γραμμένες σελίδες, χαρτιά, περιοδικά στο πάτωμα που ξεπερνούσαν το ύψος του ξύλινου γραφείου, του οποίου η επιφάνεια ήταν επίσης σκεπασμένη με χαρτιά.

Άρχισαν να μιλάνε για τον Καβάφη, που ήδη είχα διαβάσει μερικά ποιήματά του με τη βοήθεια του εξάδελφου της μαμάς μου, Διομήδη, δικαστικού, αλλά εκτός έδρας για κάποιους λόγους.

Μιλούσαν για την Αλεξάνδρεια, τον Αλεξανδρινό ποιητή, την αλληλογραφία του, τις κριτικές, τις μεταφράσεις, τις διαμάχες, όλα ξένα σ' εμένα.

Το μόνο που ένιωθα ήταν ότι όλα αυτά μου προκαλούσαν μια ανεξήγητη εσωτερική τρεμούλα, σαν να βρισκόμουν στην περιφέρεια μιας δίνης, όπου όσο περισσότερα άκουγα τόσο πιο πολύ συγκλονιζόμουν. Μου άρεσαν όλα όσα έβλεπα, όσα άκουγα και όλα αυτά που δεν καταλάβαινα.

Αυτή ήταν η δεύτερη συνάντησή μου με τον Καβάφη, χωρίς να είναι παρών.

Τα χρόνια περνούσαν και ο Καβάφης, αν και δεν ήταν ο πιο κοντινός μου φίλος κι εγώ δεν ήμουν τόσο πιστή φίλη του, μου γινόταν όλο και πιο οικείος από την ανάγνωση της ποίησής του.

Το 2004 ένα ταξιδιωτικό γραφείο της Αθήνας διαφήμισε μια κρουαζιέρα στην Αλεξάνδρεια, με την ευκαιρία των εγκαινίων της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης.

Το ταξίδι ήταν ευχάριστο και από τις συζητήσεις στην τραπεζαρία, στο σαλόνι ή αλλού φαινόταν πως αρκετοί συνεπιβάτες είχαν ένα προσωπικό παρελθόν και αναμνήσεις από τη ζωή τους ή της οικογένειάς τους στην Αλεξάνδρεια.

Το οικοδομικό συγκρότημα της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης στη θάλασσα ήταν εκθαμβωτικό.

Για τα εγκαίνια αναμένονταν βασιλείς, πρωθυπουργοί, κυβερνήτες ευρωπαϊκών κρατών και άλλων ηπείρων, γνωστές προσωπικότητες και διασημότητες.

Εκείνη την ημέρα η περιφρούρηση για την ακεραιότητά τους και την ασφάλειά τους ήταν τέτοια, που δεν είχα δει ποτέ πριν. Οι δρόμοι ήταν άδειοι, τα σπίτια στον παραλιακό είχαν εκκενωθεί, πίσω από τα παράθυρά τους στέκονταν ένοπλοι στρατιώτες και οι ταράτσες των οικιών, χαμηλών ή ψηλών, ήταν γεμάτες από ενόπλους και αστυνομικούς με πολιτικά.

Η επίσκεψή μας στη θαυμαστή Βιβλιοθήκη και σε άλλους χώρους στους οποίους περιηγηθήκαμε μόνο συγκίνηση μπορούσε να μας προκαλέσει.

Η μεγαλύτερη, όμως, επαφή μας ήταν με τον Καβάφη, τον τιμώμενο ποιητή, το ίδιο βράδυ των εγκαινίων, στη Λυρική Σκηνή όπου εμφανίστηκε η ορχήστρα με τον διευθυντή της, μουσικό, Δημήτρη Παπαδημητρίου, γεννημένο στην Αλεξάνδρεια, με το αφιέρωμα: Μελοποιημένα ποιήματα του Καβάφη.

Αυτή ήταν η τρίτη φορά που δε συνάντησα τον Καβάφη.

Η επίσκεψη στην Αλεξάνδρεια δε θα ολοκληρωνόταν, παρά το υπόλοιπο εβδομαδιαίο πρόγραμμα επισκέψεων και σε άλλες πόλεις, αν δεν επισκεπτόμουν το σπίτι του Καβάφη.

Ανέβηκα την ξύλινη σκάλα, μ' ένα αίσθημα ότι θα συναντούσα τον ποιητή καθισμένο στην πολυθρόνα, να προσπαθεί να με διακρίνει πίσω από τα χοντρά γυαλιά του.

Δεν ήμουν προετοιμασμένη να του υποβάλω καμιά ερώτηση, ούτε θα τολμούσα, όμως θα του ζητούσα να μου επιτρέψει να του φιλήσω το χέρι, να χαϊδέψω τα δάχτυλα που έπιαναν την πένα και έγραφαν τα ποιήματά του, ιστορικά, κοινωνικά, ερωτικά, προσωπικά.

Μπήκα στο διαμέρισμα, σε μια μεταφυσική ατμόσφαιρα, όπου το λιγοστό φως τρεμόπαιζε και με ανατρίχιαζε, περιηγήθηκα τον χώρο όπου έζησε, τα λίγα χειρόγραφα, τα λιτά πράγματα που είχε ακουμπήσει ή χρησιμοποιήσει, το κρεβάτι που χρονολογούνταν από την εποχή του, κοίταξα έξω από τα παράθυρα να αντικρίσω αυτά που έβλεπε από τον ιδιωτικό του χώρο και θαύμασα την ορατότητά του πέρα από τον ορίζοντα.

Ένα διαμέρισμα που υπάρχει σ' έναν ορισμένο γεωγραφικό χώρο και όμως ξεπερνά την εντοπιότητα.
Αυτή ήταν η τέταρτη φορά που δε συνάντησα τον Καβάφη.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.