fbpx
«Ο ρατσισμός του Αϊ Βασίλη»

«Ο ρατσισμός του Αϊ Βασίλη»

της Ελένης Λιντζαροπούλου

 

Μέρες που 'ρχονται το θέμα πάλι θα αποκτήσει βαρύτητα επικαιρότητας. Κατάλογοι επιθυμιών, γράμματα στον Αϊ Βασίλη, προγραμματισμός αγορών, διαφημίσεις, εικόνες όμορφης καταναλώσιμης γλύκας, που κανέναν δεν έβλαψε μα και κανέναν δε «λίγωσε» σχεδόν ποτέ.

Και, ανεξάρτητα από το αν όλα αυτά έχουν, κυρίως, ένα εμπορικό αντίκρισμα, η επονομαζόμενη «μαγεία των Χριστουγέννων» ή τέλος πάντων η παιδικότητα που μας ξυπνά το εορταστικό κλίμα, συνήθως αφήνει αδιάφορους μόνον τους εκ πεποιθήσεως αρνητικούς στο όλο «νταραβέρι» των εορτών.

Η στερεότυπη απάντηση των γονέων, όπως γνωρίζετε, στην ερώτηση των παιδιών αν θα τους φέρει ο Άγιος Βασίλης το δώρο που επιθυμούν είναι: «Άμα είσαι καλό παιδί...». Μια απάντηση πέρα και έξω από κάθε αλήθεια και πραγματικότητα, αλλά και μια απάντηση η οποία μετατοπίζει την ευθύνη για την όποια οριοθέτηση ή τιμωρία σε επίπεδα μεταφυσικά και εκτός γονεϊκού status.

Είναι λίγο κάτι σαν το: «Η κυρία μαλώνει, κάτσε ήσυχα.», που εκστομίζουν ναζιάρικα οι παντελώς αδιάφοροι γονείς στον ανάγωγο βλαστό τους που ενοχλεί τους θαμώνες, τους περίοικους, τα παιδιά των άλλων ή όποιον τέλος πάντων βρεθεί μπροστά του. Και φυσικά, συνήθως, «η κυρία δεν μαλώνει» κι ας έχει ενοχληθεί τα μέγιστα από το πιτσιρίκι που τρέχει γύρω της μανιωδώς ή χώνει τα χέρια του μες το πιάτο της φωνάζοντας, μη σας πω και αλαλάζοντας. Σε παρόμοιο περιστατικό, φίλη απάντησε εξίσου ναζιάρικα: «Η κυρία δεν μαλώνει... αλλά άμα μαλώσετε εσείς οι γονείς κάποια φορά, ίσως το παιδάκι σας αποκτήσει τρόπους».

Ας επανέρθω όμως στο κύριο θέμα μας... Η φιγούρα είτε του Αϊ Βασίλη, είτε του Santa Claus αλλά και όλες οι φιγούρες που επιβιώνουν, ως πνεύματα του καλού, στις παραδόσεις των λαών, είναι βαθειά ριζωμένες στις ζωές μας, φυλαγμένες σ' εκείνη τη μικρή γωνιά μέσα μας μαζί με τις πιο ζεστές και τρυφερές αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων. Θέλουμε να υπάρχουν, ακόμη κι αν δεν τις πιστεύουμε, ακόμη κι αν τις θεωρούμε μύθους ή παραμύθια. Η ύπαρξη και η παρουσία τους μας παρηγορεί.

Η «ανάθεση» λοιπόν του μαλώματος των «κακών παιδιών» στην κυρία άντε, ας πούμε ότι παλεύεται. Είναι μια σχετική προσπάθεια να φιλοτιμηθεί το παιδάκι και να ντραπεί (αφού οι γονείς του δεν μπορούν). Στο τέλος τέλος της γραφής, άμα δεν σε έχει πασαλείψει με κέτσαπ, ε... δεν έγινε και κάτι.

Η «ανάθεση» όμως στον Αϊ Βασίλη να εφοδιάσει με «πιστοποιητικό» καλοσύνης τα παιδιά μας, είναι ένας ρατσισμός που δεν παλεύεται με τίποτα. Είναι σαν απαίτηση πιστοποιητικού «νομιμοφροσύνης».

Πρώτα πρώτα γιατί ελάχιστα παιδιά είναι «τόσο καλά» όσο επιθυμούν οι γονείς ανά τους αιώνες... Ευτυχώς.

Δεύτερον γιατί οι γονείς, όταν λέμε αυτά που λέμε, συνήθως, έχουμε ήδη αγοράσει το δώρο που επιθυμεί το παιδί ή ό,τι τέλος πάντων μας φτάνουν τα οικονομικά μας, κι αν όχι οι γονείς, όλο και κάποιοι παππούδες ή νονοί θα είναι διαθέσιμοι γι' αυτό, και πολύ καλά κάνουν. Μόνο που, με αυτά που ισχυριζόμαστε, πάει τσάμπα η όποια προσπάθεια νουθέτησης ή μαλώματος, αφού την ακυρώνει το μικρό και επιπόλαιο ψέμα μας.

Τρίτον γιατί ο Άγιος, του οποίου το όνομα καταχρόμαστε, μόνον τέτοιου είδους διακρίσεις δεν έκανε. Μπορεί να διαχώριζε πλούσιους και φτωχούς, γιατί από τους πλούσιους ζητούσε, μπορεί να διαχώριζε υγιείς και ασθενείς, γιατί τους ασθενείς φρόντιζε, αλλά «καλούς» και «κακούς» ποτέ. Ούτε φυσικά και «καλά» και «κακά» παιδιά. Αλλοίμονο.

Και τελευταίο και σπουδαιότερο, γιατί αυτή η ιστορία με τα «καλά παιδιά», κάποιες φορές, γίνεται φορτίο για τα παιδιά που δεν παίρνουν «δώρο από τον Αϊ Βασίλη», τα στιγματίζει εντός τους ως «κακά», τα πληγώνει, διογκώνει την έλλειψη του δώρου και την κάνει έλλειμμα. Είναι ένας αφανής ρατσισμός που κανείς δεν τον χρεώνεται όμως οι περισσότεροι τον ανεχόμαστε. Ένας ρατσισμός ο οποίος δημιουργεί ένα φορτίο άγχους επιβράβευσης στα παιδιά που παλεύουν να είναι καλά... γιατί, βρε αδερφέ, όλοι θέλουμε το δώρο μας.

Στην τρυφερή ιστορία με τον Άγιο Βασίλη που φέρνει τα δώρα, ελλοχεύει, έτσι κι αλλιώς, η βαθειά πίκρα της στιγμής όπου αποκαλύπτεται η αλήθεια, η οποία αποτελεί, όσο κι αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, για πολλά παιδιά, «στιγμή» βίαιης εισόδου στην πραγματικότητα και θρυμματισμό των βεβαιοτήτων και της ασφάλειας που τους παρέχει η παιδική ηλικία.

Ας μην την κάνουμε πιο σκληρή και πιο βίαιη με νουθεσίες, μαλώματα ή μικροψέματα, αφού, «καλά» ή «κακά», τα αγαπάμε...

Καλές γιορτές

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.