Ο εξηντάρης χοντρός και φαλακρός ποιητής, εκεί που έτρωγε στη Λέσχη της Ένωσης Γιουγκοσλάβων Συγγραφέων, ένα απριλιάτικο μεσημεράκι προς απόγευμα με μια σπάνια λιακάδα στο Βελιγράδι, αισθάνθηκε να τον διαπερνάν τα βέλη του έρωτα. Η ψηλή, δίμετρη ξανθιά ποιήτρια, που έγινε μέλος της Ένωσης στα είκοσι δύο μόλις χρόνια της, πέρασε σαν οπτασία από μπροστά του, ξαναγύρισε και κάθισε μαζί του στο τραπέζι, μια και δεν υπήρχαν άλλες κενές θέσεις να απολαύσει το μεσημεριανό της. Ο ηλικιωμένος ποιητής έβγαλε από την τσέπη του το μεταξωτό λευκό μαντίλι με τα αρχικά του ονόματός του κεντημένα με χρυσή κλωστή, να σφουγγίσει τον ιδρώτα από το μέτωπό του, και με όλο το θάρρος τής πρότεινε να βγουν την ίδια μέρα, να περάσει από το σπίτι του να της δείξει τη βιβλιοθήκη του κ.λπ., αλλά η νεαρά ποιήτρια αρνήθηκε κατηγορηματικά την πρόσκλησή του.

Ο ηλικιωμένος και χιλιοβραβευμένος στη χώρα του ποιητής εξομολογήθηκε την απελπισία του σε συνάδελφό του πετυχημένο πενηντάρη μυθιστοριογράφο, ο οποίος κατανόησε τη γεροντική του κάψα και προσφέρθηκε να τον βοηθήσει ανιδιοτελώς. Πράγματι, την επόμενη μέρα η νεαρά ποιήτρια ήταν πολύ ευγενική με τον ποιητή μας: αποδέχθηκε την πρόσκλησή του, πέρασε κι από το σπίτι του όπου δεν θαύμασε μόνο τη βιβλιοθήκη του πολυβραβευμένου ποιητή μας, αλλά και τα υπόλοιπα δωμάτια, με μια ταχεία επίσκεψη (λόγω της πρόωρης εκσπερμάτισης του γέροντα) και στην κρεβατοκάμαρα. Κατενθουσιασμένος την επομένη στην Ένωση Γιουγκοσλάβων Συγγραφέων στο Βελιγράδι, ευχαρίστησε τον πεζογράφο για τη διαμεσολάβησή του στη νεαρά, ζητώντας του από περιέργεια να του πει πώς την έπεισε να υποκύψει στα θέλγητρά του. «Της είπα πολύ απλά και εμπιστευτικά πως θα κερδίσεις το Βραβείο Νόμπελ, φέτος τον Οκτώβριο».

Ο φαλακρός, χοντρός, διάσημος και εξηντάρης ποιητής μας αποσβολωμένος τον ρώτησε: «Αλήθεια θα μου δώσουν το Νόμπελ φέτος;»

Twitter