Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας / Alexios Mainas

ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΤΟΥ ΛΟΡΔΟΥ ΚΑΝΤΕΛΣΤΙΚ 

Στο μεγάλο φαγοπότι εκείνης της νύχτας
έφερε ο λόρδος Κάντελστικ πρώτα στο τραπέζι τα παιδιά
κι η μητέρα έφερε το καλό σερβίτσιο έστρωσε
λευκό δαντελένιο τραπεζομάντιλο τοποθέτησε
στο κέντρο του τραπεζιού κρασί
κόκκινο ημίγλυκο της ξακουστής ποικιλίας Saperavi* –έτος πρώτης
παραγωγής 1942– 
«ταιριάζει με το κρέας» είπε ο πατέρας καθώς έμπηγε 
τα δόντια του στο μπράτσο της μικρής μου αδερφής:
«άκουσα πως στο μέλλον οι άνθρωποι θα πεινάσουν» σχολίασε 
η μητέρα «δάγκωσε τη γλώσσα σου», της απάντησε καθώς
ξεκοκάλιζε με τα νύχια τον σβέρκο μου στην τηλεόραση
το δελτίο των οχτώ είχε αφιέρωμα στον μεγάλο λιμό
των αρχών του αιώνα και υπότιτλο με κεφαλαία
γράμματα «Το να τρώει κανείς τα παιδιά του συνιστά πράξη
βαρβαρότητας», τότε ο λόρδος Κάντελστικ έβαλε
στο στόμα του τη δεύτερη μεγάλη μπουκιά το δείπνο
ήταν λουκούλλειο –το φαγητό ελαφρώς 
ξαναζεσταμένο– το απόδειπνο προβλεπόταν ακόμα πιο
λαχταριστό «των Ευχαριστιών σήμερα ας είμαστε ευγνώμονες
στον Θεό πλούσια είναι τα ελέη Του» συνέχισε μπουκωμένος
ο λόρδος Κάρινγκτον καθώς από την οθόνη ακουγόταν δυνατά
η φράση «Κλείστε τον Ουρανό»
σε επανάληψη έκανε
με το δεξί στο στήθος του το σχήμα του σταυρού και φώναξε
(όχι χωρίς κάποια θεατρικότητα) με ευλάβεια θρησκευτική
υψώνοντας το ποτήρι του: 
«ας προσευχηθούμε όλοι μαζί
για την παγκόσμια ειρήνη». 

Η ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΚΑΙ OI ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ   

Κάθε πόνος ένας στρατηγός με παράσημα και διακριτικά  
–διαμνημόνευση πολυετούς υπηρεσίας– στις πτώσεις  
διατάσσει υπακοή στην έπαρση της προσμονής στην  
επικράτεια της λήθης 
εκπαιδεύει ό,τι σε ορίζει μυστικά –ερήμην σου– τοποθετεί
κιλλίβαντες πολυβόλων κι άλλους οπλικούς μηχανισμούς  
στα αμήχανα χέρια σου θωρακίζει με πανοπλίες μεταλλικές
το φιλειρηνικό σου κορμί έγινες τώρα κι εσύ  
ένα τεθωρακισμένο όχημα της μοναξιάς 
μέσα σε πλήθη στρατευμένων εθελοντών μέσα στα χαρακώματα 
δεν έχουν ιδέα (όπως κι εσύ) γιατί πολεμάνε τα βράδια 
όταν ο κουρνιαχτός της μάχης καταλαγιάζει όταν σβήνει ο αχός 
των πιστολιών συντάσσεις ανεπίδοτες επιστολές
στον Δαίδαλο: «είναι ακατανόητη, πατέρα, αυτή η σιωπή είναι
αχανής ο Λαβύρινθος, παράξενη αυτή η λύπη, δεν έμεινε
κανείς τελειώνουν οι προμήθειες τα φάρμακα τελειώνουν
μια ταμπλέτα ασπιρίνης έμεινε –κι αυτή μισή–, ladose, χάπια πολύχρωμα
για τις αλλεργίες, ένα εισπνεόμενο κορτιζόνης για τη δύσπνοια
τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ κάθε ανάσα μια υπενθύμιση
αυτοχειρίας μια επιστράτευση στεναγμών για όσα μάταια επιμένουν
να πολεμήσω, ναι, αλλά για ποιον; Γιατί;
Για ποια πατρίδα;  
Κοίταξε γύρω σου πατέρα: γέμισε ο κόσμος παράξενα πουλιά
Ίκαροι γκρεμίζονται με λιωμένα φτερά από τα παράθυρα
των νοσοκομείων, στους δρόμους, στις γραμμές του μετρό –τι κακορίζικοι πολεμιστές– 
δεν πρόλαβαν καν να καταταγούν δεν πρόλαβαν την μάχη καν να ξεκινήσουν
κι αυτή η μόνιμη συννεφιά στον ουρανό
πάνω από την πόλη, δεν είναι η ζέστη, πατέρα, που μας καίει τα φτερά,
δεν είναι ο ήλιος που μας λιώνει τα χέρια (μακάρι να ήταν!)
δεν είναι το αττικό φως, η επιμονή του να μας μακελεύει τρυφερά, αιώνες,
οι πτώσεις μας συντελούνται εν κενώ –στην παγωνιά–  
μόνοι μας πέφτουμε –ολομόναχοι– δεν πετάξαμε ελεύθεροι
(όπως εκείνος) ποτέ
δεν ξεκίνησε ποτέ για εμάς
αυτό το ταξίδι».

(Από την ανέκδοτη συλλογή: Η κόρη του Μινώταυρου / Δέκα ποιήματα για την Leonora Carrington)   

[Σ.τ.Π.: Οι τίτλοι των ποιημάτων είναι εμπνευσμένοι από τους ζωγραφικούς πίνακες Mi general aspirina y sus hombres και La comida de lord Candlestick της Μεξικανής ζωγράφου Λεονόρα Κάρινγκτον (Leonora  Carrington). 
*Αναφορά στο κρασί με την ονομασία Kinzumarauli (έτος πρώτης παραγωγής 1942). Πρόκειται για ένα διάσημο, φυσικό ημίγλυκο κρασί, που παράγεται (από την ποικιλία σταφυλιών Saperavi) στη Γεωργία.]   

Η Ελένη Γαλάνη σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία τέχνης στο ΕΚΠΑ, στη Σορβόννη, και μουσειολογία στην École du Louvre. Έχουν εκδοθεί τρεις ποιητικές συλλογές της: Παρκούρ (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012), Terrarium (Εκδόσεις Μελάνι, 2014), Το ανατολικό τέλος (Μελάνι, 2017). Επίσης, το μονόπρακτο Τεργέστη, που παρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Κακογιάννη (σε σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη, τον Ιούλιο του 2018), καθώς και το παιδικό e-book The Shadow Tree (στα αγγλικά), στο οποίο έχει κάνει και την εικονογράφηση (2021).

Twitter