Το «Σικάγο» είναι η αναπαράσταση της πόλης στη μελανότερη περίοδό της, αυτήν της ποτοαπαγόρευσης, του εμφυλίου των συμμοριών για τον έλεγχο της πορνείας, των ναρκωτικών, της διακίνησης αλκοολούχων ποτών. Το «Σικάγο» δεν υπακούει στη συνταγή «φόνος-έρευνα-κάθαρση», αφού η δράση αναπτύσσεται στη μονολεκτική εκδοχή της και η έμφαση είναι στον –χαρισματικό– διάλογο. Και όπου το «ιδίωμα Μάμετ» υποδεικνύει ότι παραλήπτης του κειμένου θα έπρεπε να είναι ο θεατρικός σκηνοθέτης, όχι ο τυπογράφος. Και η μετάφραση ενός εξαιρετικά δύσκολου κειμένου, από τον Νίκο Μάντη, που αναδεικνύει το εκκεντρικά ενδιαφέρον κείμενο.