fbpx
Μαρία Σούμπερτ

Μαρία Σούμπερτ

Οι Αποκλεισμένοι γεννήθηκαν ένα βράδυ, μπροστά σε μια τηλεόραση που έδειχνε ειδήσεις και μια εξαιρετική μακαρονάδα να αχνίζει στο τραπεζάκι μας. Και μπορεί η μακαρονάδα να μην ήταν η αφορμή που έφερε την ιδέα, αλλά τα τεκταινόμενα στο γυαλί, ο σχολιασμός των δημοσιογράφων και η πεποίθησή μου την περίοδο εκείνη πως πρέπει να επιβάλει κανείς στον κόσμο να διαβάζει βιβλία. Και μπορεί να μη θυμάμαι πια τι έπαιζαν οι ειδήσεις –η γεύση της μακαρονάδας δεν θα φύγει ποτέ από τη μνήμη μου–, αλλά η συζήτηση που ακολούθησε με την Πόλυ και τον Αποστόλη είχε σαν αποτέλεσμα να εμφανιστεί κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου η εικόνα μιας βιβλιοθήκης σε έναν τόπο που δεν έχει καμία επαφή με το διάβασμα.

Όλα αυτά πρέπει να συνέβησαν κάποια στιγμή ανάμεσα στο 2008 και 2009, η Συμμορία της Τήλας δεν είχε εκδοθεί ακόμα, και κρατούσα σημειώσεις στον υπολογιστή –τα σημειωματάριά μου πάντα τα συγυρίζω και μετά τα χάνω...– για τις πιθανές ιδέες που θα είχα.

Μπορείς να πείσεις κάποιον πως η τέχνη θα τον κάνει πιο πλούσιο. Πρέπει όμως να αναπτύξεις τα σωστά επιχειρήματα και να τον αφήσεις να κάνει το δικό του ταξίδι ανάλογα με τις δικές του εμπειρίες, τα δικά του βιώματα. Τότε θα μπορέσεις να του προτείνεις αργότερα και τα έργα τέχνης που σημαίνουν κάτι για σένα. Και από εκεί θα ξεκινήσει ένα τελείως καινούργιο ταξίδι και για τους δύο.

Η αλήθεια είναι πως σπάνια θα μου έρθει μια ιδέα για την οποία θα γράψω αμέσως. Η Τήλα ήταν από αυτές τις περιπτώσεις, οι Αποκλεισμένοι όμως έμειναν καιρό στον σκληρό μου δίσκο – μεταφορικά και κυριολεκτικά. Άρχισα σιγά σιγά να αναρωτιέμαι τι μπορεί να συμβεί αν πράγματι επιβάλεις σε ανθρώπους να διαβάσουν – ανθρώπους που ίσως να μην είναι έτοιμοι να διαβάσουν όσα εσύ θεωρείς σωστά γι' αυτούς. Ταυτόχρονα, χρειάστηκε να δημιουργήσω τις προϋποθέσεις εκείνες που θα έκαναν την ανάγνωση επιτακτική ανάγκη – χειμώνας, αποκλεισμός, απουσία άλλων πραγμάτων που θα μπορούσε να κάνει κανείς. Ούτε αυτό ήταν αρκετό, οπότε εφευρέθηκε ένα ακόμα επιχείρημα στο βιβλίο. Δοκίμασα κάποιες πιθανές δομές, έφτιαξα μερικά σκαριφήματα της ιστορίας, αλλά πάντα κάτι μου έλειπε. Μέχρι που πήγα πρώτη φορά για διακοπές στην Ιθάκη. Το νησί είναι πραγματικά μαγικό, πανέμορφο και αρκούντως απομονωμένο για να αποτελέσει σαν εικόνα και αίσθηση την αφορμή που θα γεννήσει την Αχλαδόνησο, τον τόπο πρωταγωνιστή. Και πάλι πέρασαν δύο χρόνια για να αρχίσω σιγά σιγά να καταλήγω στην τελική δομή των Αποκλεισμένων.

Το ερώτημα κατά πόσο μπορείς να επιβάλεις στον άλλο να κάνει κάτι που δεν θέλει –ακόμα κι αν είναι «για το δικό του καλό»– δεν το έχω απαντήσει ακόμα. Δεν ξέρω αν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να διαβάσει βιβλία, να πάει στο θέατρο, να επισκεφτεί εικαστικές εκθέσεις. Πιστεύω πως η τέχνη και η αντίληψη του κόσμου μέσα από την τέχνη μπορεί να δώσει διέξοδο σε πολλά προβλήματα. Έχω μετακινηθεί όμως πια από τη θέση της επιβολής της τέχνης και επιμένω στην πειθώ. Μπορείς να πείσεις κάποιον πως η τέχνη θα τον κάνει πιο πλούσιο. Πρέπει όμως να αναπτύξεις τα σωστά επιχειρήματα και να τον αφήσεις να κάνει το δικό του ταξίδι ανάλογα με τις δικές του εμπειρίες, τα δικά του βιώματα. Τότε θα μπορέσεις να του προτείνεις αργότερα και τα έργα τέχνης που σημαίνουν κάτι για σένα. Και από εκεί θα ξεκινήσει ένα τελείως καινούργιο ταξίδι και για τους δύο.

Οι αποκλεισμένοιΟι αποκλεισμένοι
ή Το σύστημα των μυρμηγκιών
Μαρία Σούμπερτ
Κριτική
400 σελ.
Τιμή € 15,00
1-patakis-link

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.