Θυμάρι μεσοπέλαγα. Ο τίτλος παραπέμπει σε ποίηση, ωστόσο περιγράφει μια πραγματικότητα. Όποιος έχει βρεθεί καλοκαίρι με δυνατό μελτέμι στο απάνεμο μέρος ενός νησιού του Αιγαίου, μακριά από την ακτή, στη θάλασσα, είμαι σίγουρος ότι έχει μυρίσει το άρωμα του θυμαριού, που μεταφέρει μεσοπέλαγα ο άνεμος. Σε αυτή την εμπειρία είναι αφιερωμένος ο τίτλος του βιβλίου.

Είμαι νησιώτης στην καταγωγή,για πολλά χρόνια διευθύνω γνωστή ναυτιλιακή εταιρεία και συμμετέχω στα Δ.Σ. νομικών προσώπων, που σκοπό έχουν την έρευνα και διαφύλαξη της ναυτικής ιστορικής διαδρομής του λαού μας. Οι γνώσεις που απέκτησα από αυτές τις δραστηριότητες με βοήθησαν όταν έγραφα το μυθιστόρημα.

Το βιβλίο ξεκίνησε σαν παιχνίδι με φίλη μου ποιήτρια εγκατεστημένη στις ΗΠΑ. Αποφασίσαμε να γράψουμε μαζί ένα διήγημα. Θα γράφαμε εναλλάξ από δύο σελίδες, μέχρι να ολοκληρωθεί η ιστορία. Ξεκίνησε λοιπόν εκείνη με ένα κείμενο έντονα ποιητικό, που περιέγραφε την τυχαία συνάντηση μιας σύγχρονης κοπέλας, της Μάγδας, με έναν απόμαχο ναυτικό νησιώτη, τον Μανώλη, σε μια αμμουδιά νησιού του Αιγαίου. Όταν ήρθε η σειρά μου, για να τη δυσκολέψω, συνέχισα περιγράφοντας τον Μανώλη να έχει γεννηθεί το 1760 και να φοράει ρούχα των ναυτικών της εποχής. Στον επόμενο γύρο προσπάθησε να επαναφέρει τη διήγηση στον δικό της σχεδιασμό, όμως και εγώ επέμεινα γιατί είχε αρχίσει να με γοητεύει η ιδέα να διηγηθώ, ταυτόχρονα, τη ζωή δυο ανθρώπων που τους χώριζαν δυόμισι αιώνες. Η συνεργασία μας κατέληξε σε αδιέξοδο, οπότε συμφωνήσαμε να το γράψω μόνος, με κατάληξη το βιβλίο αυτό.

Εκπλήσσεται πόσο πολύ, στα σημαντικά, το τότε μοιάζει στο σήμερα.

Αφηγούμαι τη ζωή του Μανώλη Βλαντά, που γεννήθηκε σε κάποιο νησί του Αιγαίου στα μέσα του 18ου αιώνα, και τη ζωή μιας σύγχρονης κοπέλας, της Μάγδας Βλαντά, απογόνου του πρώτου. Αναζητώντας πληροφορίες στα αρχεία της Κοινότητας του νησιού, η Μάγδα βρίσκει έναν τόμο με τη χειρόγραφη αυτοβιογραφία του Μανώλη. Συνεπαρμένη διαβάζει για την περιπετειώδη ζωή του και το μυστικό που όσο ζούσε αυτός και οικογένειά του το είχαν καλά διαφυλάξει. Η γοητευτική του γραφή τη συνεπαίρνει, γιατί της ανοίγει ένα παράθυρο στον χρόνο. Μέσα από την ανάγνωση αναβλύζουν πληροφορίες της καθημερινής ζωής των ανθρώπων τη μακρινή εκείνη εποχή, μαζί με τα συναισθήματα, τις αγωνίες και τα όνειρά τους. Εκπλήσσεται πόσο πολύ, στα σημαντικά, το τότε μοιάζει στο σήμερα. Διαχρονικά τις γενιές απασχολεί ο έρωτας, η οικογένεια, ο βιοπορισμός και το μέλλον των παιδιών τους. Αταλάντευτα η μία γενιά βαδίζει στα χνάρια της προηγούμενης, αφήνοντας το στίγμα της πριν να χαθεί και αυτή στο πέρασμα του χρόνου.

Έχω την αίσθηση ότι δεν είμαι πια στο σπίτι μου αλλά φιλοξενούμενη και περαστική, όπως όλοι οι πρόγονοι πριν από μένα. Άφησαν για λίγα χρόνια το είδωλό τους να φανεί στους βενετσιάνικους καθρέφτες στη σάλα του σπιτιού, προτού αυτό να σβήσει οριστικά. Νιώθω ταξιδιώτης, ένοικος σε ξενοδοχείο, που μπαίνει στο δωμάτιο, το γεμίζει προσωρινά με τα προσωπικά του αντικείμενα και ρούχα, για να το αδειάσει αργότερα για τον επόμενο, θα πει μελαγχολικά η Μάγδα.

Στο μυθιστόρημα, παράλληλα με τη ζωή του Μανώλη ακολουθώ και τη ζωή της Μάγδας. Είναι νέα γυναίκα, δικηγόρος, με τους προβληματισμούς της δικής της ζωής. Η επαφή με τον μακρινό της πρόγονο μέσα από τις σελίδες του έργου του τη συγκινεί, όμως έχει και εκείνη τα προσωπικά διλήμματα στα οποία πρέπει να πάρει θέση. Στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου την περιμένει μια μεγάλη ανατροπή, που θα της αλλάξει τη ζωή…

Θυμάρι μεσοπέλαγα
Βασίλης Λογοθέτης
Εκδόσεις Καστανιώτη
σ. 312
ISBN: 978-960-03-6807-9
Τιμή: 16,00€

Twitter