«Τούτοι που έπαιζαν, πνεύματα ήσαν, γίναν αέρας διάφανος… Από την ύλη των ονείρων είμαστε καμωμένοι…» (Σαίξπηρ: Πρόσπερο,Τρικυμία)

Από την ύλη των ονείρων το θέατρο είναι καμωμένο. Μα και τα παραμύθια. Πύργοι νεφελοσκέπαστοι, τρανά παλάτια, πριγκίπισσες ωχρές και μάγια, θέαμα άυλο ο τόπος των παραμυθιών, εκεί όπου κατοικεί η λαϊκή προφορική αφήγηση ιστορώντας την ανθρώπινη περιπέτεια. Μα και το θέατρο την εμπειρία αυτής της περιπέτειας αναπαριστά. Θέατρο, μύθος, παραμύθι, συναντώνται μέσα από κάθετες και οριζόντιες διαδρομές στην αφηγηματική παράδοση, αλληλοσυμπληρώνονται, δημιουργούν γραπτή λογοτεχνία.

Στο βιβλίο Με τα παραμύθια των Γκριμ, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις Εκδόσεις Σοκόλη, μερικά από τα πιο γνωστά παραμύθια των Γκριμ συνομιλούν μεταξύ τους και ξαναγράφονται ως θεατρικό έργο, προσκαλώντας μαθητές και δασκάλους σε ποικίλες ευκαιρίες θεατρικής έκφρασης όσο και φιλαναγνωσίας. Το αφηγηματικό κείμενο μεταγράφεται σε κείμενο δράσης και ταξιδεύει σε διαφορετικούς σκηνικούς τόπους, όπου με απλά σκηνικά αντικείμενα-σύμβολα αναδεικνύονται νοήματα, τόσο φανερά, αλλά και τόσο καλά κρυμμένα μέσα στα παραμύθια. Φόβος και αγωνία , ανακούφιση και ελπίδα, όσα οι ήρωες των παραμυθιών βιώνουν κατά τη μυητική τους πορεία στα μονοπάτια της ενηλικίωσης γίνονται ρόλος και κάθαρση μέσα από τη διαδικασία της αναπαράστασης. Το μήλο της Χιονάτης, κόκκινο σαν εκδίκηση, αλλά και σαν πόθος. Ο καθρέφτης της βασίλισσας,του χρόνου το πέρασμα. Το χρυσό τόπι της πριγκίπισσας στον Πρίγκιπα Βάτραχο, σύμβολο της εξουσίας της. Το στοιχείο του νερού στη λίμνη θυμίζει πως, όπως άπιαστο το νερό που κυλά, έτσι κι ο χρόνος, μα και τα μάγια, άπιαστα κι άυλα, όσο κι ο φθόνος που σαν αδράχτι τρυπά την Ωραία Κοιμωμένη.

Βλέπετε, είναι παράξενο ότι στη χώρα όπου γεννήθηκε το θέατρο, το θεατρικό κείμενο στο σχολείο ελάχιστα διδάσκεται.

Πυκνό νοημάτων το παραμύθι, πολύσημη η γλώσσα της αναπαράστασης. Με τέτοια στοιχεία χτίστηκε το δραματικό υλικό του έργου, έπειτα απομονώθηκαν οι σκηνές και προστέθηκαν όλα εκείνα τα στοιχεία που, συνεργαζόμενα με τον λόγο, κάνουν την αφήγηση, δράση. Μέσα στο θεατρικό κείμενο υπάρχουν λεπτομερείς για κάθε σκηνή οδηγίες, αλλά και μουσικές προτάσεις και τραγούδια, ώστε να είναι εφικτό το ανέβασμα του έργου (ολόκληρου ή σε σκηνές) από οποιονδήποτε εκπαιδευτικό. Τέλος, περιλαμβάνονται καθοδηγούμενοι αυτοσχεδιασμοί, που βοηθούν τα παιδιά να βιώσουν το ταξίδι της δοκιμής στην προσέγγιση του κειμένου.

Θεωρώ πολύ σημαντικό να φτάνουν στα σχολεία ολοκληρωμένα θεατρικά κείμενα, κι είναι αυτό ακριβώς που προτείνουν οι Εκδόσεις Σοκόλη με τη συγκεκριμένη σειρά, η οποία φέρει τον τίτλο «Παιδικό Θέατρο» και αριθμεί ήδη έξι πολύ καλά θεατρικά κείμενα, γραμμένα όλα από ανθρώπους που γνωρίζουν τη σκηνική πράξη. Βλέπετε, είναι παράξενο ότι στη χώρα όπου γεννήθηκε το θέατρο, το θεατρικό κείμενο στο σχολείο ελάχιστα διδάσκεται. Κι όμως, όταν μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία θα καταλάβουμε την ανάγκη να αρμόσουμε τις εικόνες με τον λόγο, τη σύγκρουση με τη δράση, τότε θα μπορούμε να εκτιμήσουμε την αξία της θεατρικής πράξης στην Εκπαίδευση. Και δεν θα έχουμε τιμήσει μόνο την ιστορία του θεάτρου στον τόπο αυτό, αλλά θα έχουμε συμβάλει στην προβολή αυτής της τέχνης στο παρόν κάθε παιδιού, βοηθώντας το να αντιλαμβάνεται, ίσως και να δημιουργεί τη συγκεκριμένη τέχνη στο αύριο που έρχεται.

Τι όμορφο να βγαίνεις από το σχολείο παίρνοντας μαζί σου εικόνες ενός πιθανού κόσμου, ενός απώτερου κόσμου, εκείνου μες στον οποίο ταξίδεψες όταν χάθηκαν οι τέσσερις τοίχοι της σχολικής αίθουσας και είδες κάτι που δεν υπήρχε, κι όμως αυτό ήταν πάντα εκεί!

Με τα παραμύθια των Γκριμ
διασκευή: Φιλία Δενδρινού
Σοκόλη
48 σελ.
ISBN 978-618-5139-99-5
Τιμή € 8,48

Twitter