Ο Ιατροδικαστής, ένα έργο αφιερωμένο στην ίδια τη ζωή, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται το τελευταίο. Γιατί; Γιατί και «το τέλος της ζωής ανήκει κι αυτό στη ζωή», όπως αναφέρει και στην παράσταση ο Ιάκωβος Αναστασίου, ο ιατροδικαστής μας (Χάρης Σώζος). Ο τελευταίος θα αναλάβει την πιο σημαντική υπόθεση της καριέρας του: να βγάλει το πόρισμα για τα αίτια του θανάτου της διάσημης Έλλης Λαδά (φανταστικό πρόσωπο), ογκολόγου και προέδρου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η οποία για χρόνια χρηματοδοτούσε τεράστια έρευνα για την ανακάλυψη του χαπιού κατά του καρκίνου. Η Λαδά βρίσκεται νεκρή στην κατοικία της και το μεγάλο ερώτημα είναι αν τη σκότωσαν ή αν αυτοκτόνησε.

Από τη στιγμή που ο ιατροδικαστής, τεχνικός σύμβουλος της οικογένειας, θα αναλάβει την υπόθεση, οι επισκέψεις στο γραφείο του δεν θα έχουν σταματημό, όλες τους με έναν κοινό σκοπό: να τον κατευθύνουν ώστε να ακολουθήσει τα δικά τους συμφέροντα. Ο αξιακός πυρήνας του έργου μοιάζει με εκείνον του προηγούμενου θεατρικού μου έργου, του Εκτός ύλης, υπάρχει κοινός θεματολογικός άξονας: και τα δύο έργα στηλιτεύουν τη διαφθορά. Εν προκειμένω, η διαφθορά αυτή διαχέεται σε πέντε διαφορετικά πρόσωπα, που τα υποδύεται ένας ηθοποιός (Χρήστος Ευθυμίου): α) στον κουτοπόνηρο γαμπρό, που χωρίς ίχνος ανθρωπιάς προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον «τυχαίο» θάνατο της πεθεράς του (εισαγωγή του έργου), β) στον διάσημο και επιτυχημένο δικηγόρο, που προσπαθεί να πείσει τον ιατροδικαστή ότι η περίπτωση της Έλλης Λαδά ήταν καθαρή αυτοκτονία, γ) στον γραμματέα της Μητρόπολης, ο οποίος αναθεματίζει την αυτοκτονία, όπως ο διάολος το λιβάνι, καθώς η «σπουδαία και χριστιανή Έλλη Λαδά δεν μπορεί να έβαλε η ίδια τέλος στη ζωή της», δ) στον δημοσιογράφο, ο οποίος νοιάζεται «να βγάλει λαβράκι» παραμερίζοντας πλήρως τον άνθρωπο και φέρνοντας στο προσκήνιο τον αδηφάγο επαγγελματία, και ε) στον πονεμένο πατέρα, ο οποίος προσπαθεί να απεκδυθεί κάθε ευθύνης και να απομακρύνει από πάνω του κάθε τύψη για τον θάνατο της κόρης του, Έλλης.

Η επιλογή να υποδυθεί ένας ηθοποιός όλους τους ρόλους δεν ήταν αβάσιμη. Κάθε άλλο. Το κακό μπορεί να πάρει πολλές μορφές, αλλά δεν παύει να είναι κακό: η ενσάρκωση των ρόλων από έναν ηθοποιό καταδεικνύει ακριβώς το ότι έχουμε τελικά έναν ρόλο με πολλές εκφάνσεις. Από την άλλη, επέλεξα η δομή του έργου να μην είναι συνεχώς διαλογική, αλλά οι επισκέψεις-συζητήσεις να διακόπτονται από τις σκέψεις του ιατροδικαστή (μικροί μονόλογοι), ο οποίος μας εξομολογείται τις εντάσεις των στιγμών και τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τη στολή εργασίας. Ο Ιάκωβος Αναστασίου φέρει στις πλάτες του όλους εκείνους που αποφάσισαν να προχωρήσουν «με τον σταυρό στο χέρι», που προσπάθησαν να αντισταθούν σε εκβιασμούς και εύκολες μα ανήθικες πρακτικές. Το αν τα κατάφερε, θα το διαπιστώσετε μόνοι σας.

Δεν είναι ούτε μονάχα κωμωδία, ούτε μονάχα δράμα, ούτε μονάχα αστυνομικό, ούτε μονάχα κοινωνικό έργο. Αποτελεί έναν συνδυασμό τους, διότι πάντοτε στα θεατρικά έργα αντικατοπτρίζεται η ίδια η ζωή – και η ζωή είναι γεμάτη εναλλαγές.

Το έργο θέλει τον θεατή παρόντα. Όχι μόνο για να «συμβάλει» στη διεξαγωγή της έρευνας του ιατροδικαστή με την αγωνία του και τις υποθέσεις του, αλλά τον θέλει παρόντα και για να ακολουθήσει τους συνειρμούς του τελευταίου, να αφουγκραστεί τους φόβους του, να αποκρούσει τους ενδοιασμούς του, να συμμεριστεί τις ανασφάλειές του, να αναλογιστεί τα πάθη και τις αδυναμίες του και, στο τέλος, να του πει ότι δεν παλεύει μόνος του.

Το έργο αυτό δεν θα υπήρχε αν δεν βασιζόμουν στην πρόταση της σκηνογράφου μας, Πολυτίμης Μαχαίρα, η οποία μου ζήτησε το καλοκαίρι του 2017 να στηριχτώ πάνω στον ιδεολογικό άξονα του προηγούμενου θεατρικού μου μονολόγου με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση και να γράψω ένα έργο για έναν «ιατροδικαστή».

Θα παρακολουθήσετε μια παράσταση που έχει συσπειρώσει πολλές τέχνες. Αυτός ο συνδυασμός έχει ως στόχο να σας ταξιδέψει σε έναν μη-τόπο, ο οποίος παραπέμπει σε μία παλαίστρα εξακοντισμού επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, σε ένα ρινγκ πάλης του καλού με το κακό. Η μαγευτική μουσική του μαέστρου, Ραφαήλ Πυλαρινού, δεν σέβεται μονάχα τη μνήμη της Έλλης Λαδά (δεύτερος τίτλος του έργου), αλλά μεταφέρει συναισθηματικά τον θεατή σε ένα requiem αξιών.

Οι δημοσιογράφοι Πόπη Τσαπανίδου και Τάσος Τρύφωνος ντύνουν με την παρουσία τους και τη ραδιοφωνική τους χροιά αντίστοιχα την παράσταση.

Ο συντονιστής όλων, ο Παντελής Παπαδόπουλος, σκηνοθετεί με σύνεση, μέτρο και εμπειρία την παράσταση, ενώ οι σπουδαίοι ηθοποιοί, Χάρης Σώζος και Χρήστος Ευθυμίου, είναι εκείνοι που θα σας συμπαρασύρουν στο «παραμύθι» της Έλλης.

Παρακαλώ, μη βιαστείτε να κατατάξετε τον Ιατροδικαστή σε ένα είδος. Δεν είναι ούτε μονάχα κωμωδία, ούτε μονάχα δράμα, ούτε μονάχα αστυνομικό, ούτε μονάχα κοινωνικό έργο. Αποτελεί έναν συνδυασμό τους, διότι πάντοτε στα θεατρικά έργα αντικατοπτρίζεται η ίδια η ζωή – και η ζωή είναι γεμάτη εναλλαγές.

Η παράσταση Ο ιατροδικαστής ή Στη μνήμη της Έλλης Λαδά ξεκίνησε στο θέατρο «Αλκμήνη» στις 13 Οκτωβρίου και θα συνεχίσει το επόμενο διάστημα κάθε Σάββατο στις 18.30 και κάθε Κυριακή στις 21.00. Το βιβλίο του Κώστα Λεϊμονή, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κριτική, θα διατίθεται και από το ταμείο του θεάτρου καθ’ όλη τη διάρκεια των παραστάσεων.

Ο ιατροδικαστής ή Στη μνήμη της Έλλης Λαδά
Κώστας Λεϊμονής
Κριτική
160 σελ.
ISBN 978-960-586-268-8
Τιμή €8,00

Twitter