Η Μάρω Κόντου εξαίρετη Ελισάβετ
Μια γυναίκα κομψή, διακριτική και καταξιωμένη επαγγελματίας με συγκρατημένο χιούμορ κι εσωτερική ομορφιά, όταν διαλέγει να υποδυθεί ένα τέρας σαν τη βασίλισσα Ελισάβετ την Α’, που καρατόμησε τη Μαρία Στιούαρτ και σκότωνε ασύστολα ό,τι αγαπούσε, ρισκάρει να προδώσει τις ερμηνευτικές της δυνατότητες, μέσα από έναν «κόντρα ρόλο» που θα εξαντλήσει όλο το δυναμικό και τα αποθέματα σκηνικής της πείρας. Φαίνεται όμως ότι οι ταλαντούχοι θεατράνθρωποι δεν χάνονται εύκολα, ακόμα κι όταν πρέπει να κολυμπήσουν στα παγωμένα νερά γύρω από τον «Τιτανικό», αφού στην παράσταση τού αιρετικού έργου τού νομπελίστα (πλέον) Ντάριο Φο, με τον ιδιαίτερα προκλητικά ειρωνικό τίτλο Γυναίκα από σύμπτωση: Ελισάβετ, η Μάρω Κοντού, θριάμβευσε κυριολεκτικώς επί μιάμιση ώρα στη σκηνή, χωρίς να παραπέμπει ούτε κατ’ ελάχιστον στην ερμηνεία της εκπληκτικής Βανέσσας Ρεντγκρέηβ στην υπέροχη ταινία Ανώνυμος του Ρόλαντ Έμεριχ (παραγωγής 2011). Μια τέτοια μίμηση θα ήταν καταστροφική για τη μεσογειακή, αναρχική ματιά του Ντάριο Φο στην αγγλική ιστορία.
Όπως παρατήρησε ο καλός ποιητής και φίλος Γιώργος Χρονάς μετά το πέρας της πρεμιέρας: «μια τέτοια παράσταση δεν θα άρεσε καθόλου στο αγγλικό κοινό». Γιατί ο καταξιωμένος θεατρικός συγγραφέας δεν ψυχαναλύει τα μυθικά πλέον ιστορικά πρόσωπα, αλλά τα αποδομεί, τα διαλύει εις τα εξ ων συνετέθησαν, καταδεικνύοντας το γελοίο και την ανεπάρκεια κάθε εξουσίας που βασίζεται στο «εγώ» και τη διαιώνισή του κι αγνοεί το «εμείς», που μόνο μέσα από ένα αμιγώς δημοκρατικό πολίτευμα μπορεί να εκφραστεί και να εκδηλωθεί υγιώς. Από αυτή την άποψη, η Μάρω Κοντού ήταν ο άσσος στο μανίκι του σκηνοθέτη Γιώργου Καραμίχου, που αποδείχτηκε δεξιοτέχνης της διανομής. Γιατί και η Μαρία Αντουλινάκη ήταν μια εξαίρετη στεατοπυγική, αυταρχική Μάρθα, βασιλικότερη της βασίλισσας κι απολύτως προσγειωμένη στον κόσμο της ύλης και ο Δημήτρης Λιόλιος ήταν μια αριστοφανική Μάμα Ζάζα (ρόλος που κατά τον συγγραφέα πρέπει να παίζεται από άντρα) και ο Βασίλης Ξενικάκης γελοιογράφησε επαρκώς τον αρχηγό της αστυνομίας, τον πονηρό Έγκερτον και ο Γιώργος Παράσχος σκιαγράφησε τσαρουχικώς τον εραστή τής μιας βραδιάς στην κρεβατοκάμαρα της αδηφάγας βασίλισσας και ο Δημήτρης Καμπόλης έπλασε μια φιγούρα βγαλμένη λες από το ελισαβετιανό θέατρο. (Απροσδόκητο περιστατικό της πρεμιέρας: η πόρτα της εξόδου από τον σκηνικό χώρο που δεν ξεκλείδωνε, ακόμα κι όταν ο δολοφόνος πατέρας προσπαθεί να διαφύγει από εκεί. Αλλά κι όταν τέλειωσε η παράσταση και καταλάγιασαν το χειροκρότημα μαζί με τις φωτογραφίσεις, οι θεατές περίμεναν πολλά λεπτά όρθιοι για να απεγκλωβιστούν).
Ιδιοφυή τα σκηνικά τής Σπυριδούλας Παπαγεωργίου, ανατριχιαστικά γκροτέσκα τα κοστούμια που φιλοτέχνησε ο Θανάσης Γκασιώνης, ταιριαστοί οι φωτισμοί του Γιάννη Κατσαρή. Θεατρικώς λειτουργική και ρέουσα η μετάφραση με την υπογραφή τής Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου.
Ο σκηνοθέτης αστόχησε, κατά τη γνώμη μου, μόνο στην τελευταία σκηνή της κατάρρευσης του εστεμμένου τέρατος. Δόθηκε πολύ ψυχαναλυτικά, με αποήχους ενοχών από τους Πρωτόπλαστους κατά την έξοδό τους από τον Παράδεισο, με αποτέλεσμα να μην κινείται στο ίδιο αισθητικό ύψος και τόνο με το υπόλοιπο θεατρικό γεγονός. Χρειαζόταν ένα μεγαλύτερο στυλιζάρισμα και μια παραγλωσσική ίσως αντίστιξη στον ηθελημένα μελοδραματικό λόγο (σε παρωδία των αντίστοιχων σκηνών από τον Ριχάρδο τον Γ’, τον Μάκβεθ και άλλων σκοτεινών σαιξπηρικών δραμάτων). Ορθώς ο Ντάριο Φο, διέβλεψε το χιούμορ και υπερ-τόνισε τη θεατρικότητα των σαιξπηρικών προτύπων, ο σκηνοθέτης όμως έμεινε δέσμιος άλλων κωδίκων και δεν απέδωσε, το μέγιστο σουρεαλιστικά παράλογο γκροτέσκο που θα ταίριαζε στην καταληκτική σκηνή. Είμαι βέβαιος ότι η εξαίρετη ηθοποιός Μάρω Κοντού, με το αλάθητο ένστικτο της πολύχρονης πείρας της, θα υποδείξει συν τω χρόνω το σωστό τόνο και θα τελειοποιήσει την ερμηνεία της.
Μια εξαίρετη παράσταση που θα σας ψυχαγωγήσει χωρίς να σας πλήξει.
Γυναίκα από σύμπτωση: Ελισάβετ του Ντάριο Φο
Μια κωμωδία – σάτιρα της εξουσίας του μονάρχη.
Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα - Καλογήρου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Καραμίχος
Σκηνικά: Σπυριδούλα Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Θανάσης Γκασιώνης
Φωτισμοί: Γιάννης Κατσαρής
Βοηθός σκηνοθέτη: Βιργινία Κυπριώτη
Ερμηνεύουν:
Μάρω Κοντού: Ελισάβετ
Μαρία Αντουλινάκη: Μάρθα
Δημήτρης Λιόλιος: Μάμα Ζάζα
Βασίλης Ξενικάκης: Έγκερτον
Γιώργος Παράσχος: Εραστής της μιας βραδιάς
Δημήτρης Καμπόλης: Δολοφόνος
(Θέατρο Αγγέλων Βήμα: Σατωβριάνδου 36, Αθήνα, τηλ:. 210 5242211 και 210 5242213)
