fbpx

Λεία Βιτάλη: «Ζεϊμπέκικο» κριτική της Ελένης Γκίκα

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ

«Εμένα δεν με μαντρώνει το κελί. Ο εαυτός μου με μαντρώνει. Αυτή είναι η φυλακή μου».

«Γιατί το μεγάλο λάθος δεν είναι λάθος, είναι στάση ζωής».

Κάτι γίνεται τα Σαββατοκύριακα στο Studio Μαυρομιχάλη τους τελευταίους δυο μήνες, κι αυτό που γίνεται για τη χαμένη ψυχή μας και την αυτογνωσία είναι πολύ. Και για το τραγούδι είναι πολύ.

Η συγγραφέας του έργου Ζεϊμπέκικο Λεία Βιτάλη, με μια μεγάλη και σπουδαία ήδη πορεία θεατρική (Ευάννα, Τζιν Φιζζ, Ροστμπίφ, Θηρία στην αποθήκη, Το γεύμα, Το μεγάλο παιχνίδι, Αγάπα με!, Μαμά μου, Σκοτεινές μητέρες, Addio del passato), με έργα της να έχουν ανέβει στην Αθήνα, στην Κύπρο και στο Λονδίνο, υπογράφει ένα έργο που αφορά έναν άνθρωπο ηττημένο και σε απόλυτη πτώση, αγγίζοντας ταυτοχρόνως και την αναλγησία της εποχής.

Ο κεντρικός της ήρωας, ο Λευτέρης, σπουδαίος μουσικός, απ' τους σπουδαιότερους λαϊκούς εναπομείναντες, αποφυλακίζεται λόγω βεβαρημένης υγείας και επιστρέφει σε μια απ' τις γυναίκες που αγάπησε, η οποία τον περιμένει πιστή μια ζωή.

Η παράσταση ανοίγει όπως κλείνει, με τραγούδι, με τη δική του αλλόκοτα παθιασμένη ψυχή. Το πρώτο τραγούδι εκείνο το ανεπανάληπτο «Άνοιξε, άνοιξε γιατί δεν αντέχω», το τελευταίο εκείνο το βαρύ πασίγνωστο του πένθους «Άσπρο πουκάμισο φορώ και μαύρο θα το βάψω», και στη σκηνή ένα ατέλειωτο ζεϊμπέκικο για τον Λευτέρη: διψασμένο γι' αγάπη, αλήθεια, ποιητικούς στίχους και μουσική. Στη ζωή και τη σκηνή, παρούσες, δύο από τις τρεις γυναίκες της ζωής του: η πρώτη και έσχατη που τον αγαπά παράφορα και τον ανέχεται, και εκείνη η νεαρή που είναι σαν κόρη του, κόρη της δεύτερης γυναίκας του, που αποτέλεσε και την αιτία του μακελειού.

ΛΕΙΑ ΒΙΤΑΛΗ: ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΤο τι ακριβώς συνέβη θα παραμείνει ανοιχτό κι αινιγματικό, όπως κι αυτό που συμβαίνει στα φυλλοκάρδια μας, ακόμα και για μας τους ίδιους. Ανοιχτός θα παραμείνει, επίσης, και ο υπαινιγμός όσον αφορά τον συνθέτη. Το ζητούμενο, εξάλλου, είναι ο άνθρωπος και η αλλοτρίωση, η μοναξιά της τέχνης και η παραφορά του πάθους, εμείς και οι άλλοι, ο εαυτός μας κι εμείς, και φυσικά το λάθος, η «φυλακή» μέσα και έξω από το κελί, το ολοδικό μας προσωπικό κελί, η σταύρωση του καθενός που δεν είναι απαραίτητα και αναστάσιμη, η μόνη αναστάσιμη στιγμή θα μπορούσε να είναι η τέχνη αυτή καθεαυτή – επί τω προκειμένω, η μουσική.

Εξαιρετική η σκηνοθεσία του Φώτη Μακρή (γιγαντοοθόνη συμπληρώνει με τη συνέντευξη του Λευτέρη τα δρώμενα, στήνεται πάλκο υποστηρίζοντας διαρκή φλας μπακ), και βέβαια ένας Γιώργος Νινιός στον ρόλο του Λευτέρη συγκλονιστικός, ενδεχομένως επειδή είναι και συγγενικός. Το εξαιρετικό «Ζεϊμπέκικο», σε στίχους και μουσική δική του, υπογραμμίζει τη συναισθηματική του εμπλοκή. Οι δυο κυρίες της παράστασης, Στέλλα Κρούσκα και Μαρία Κατσούλη, εκτός από σπουδαίες ως ερμηνεία, αποδεικνύεται ότι διαθέτουν και πολύ καλή φωνή. Σ' αυτή την παράσταση, οι πάντες τραγουδούν. Κατά τη διάρκειά της, αλλά και ύστερα, για δυο τουλάχιστον ώρες! Οι ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης ακόμα και η συγγραφέας ύστερα από παράκληση, το σπουδαιότερο δε σ' αυτή την παράσταση (απίστευτος κόσμος κάθε φορά) είναι το ότι δεν φεύγει κανείς! Κάθε Σαββατοκύριακο στο Studio Μαυρομιχάλη για ένα τρίωρο τουλάχιστον μοιάζει να καταργείται κάπως η μοναξιά, το ένα ζεϊμπέκικο διαδέχεται το άλλο και οι καλοκαρφωμένες λέξεις της συγγραφέως, που είναι πάθος και γίνονται απόγνωση, καταλήγουν ελευθερία και μουσική. Ενδεχομένως και η μεγαλειώδης παραδοχή «Εμένα δεν με μαντρώνει το κελί. Ο εαυτός μου με μαντρώνει. Αυτή είναι η φυλακή μου», να είναι η μόνη που μπορεί, εντέλει, ν' ανοίξει σήμερα το κελί. Κι όσο για «το λάθος», ακόμα κι ένα λάθος κάν' το σωστά, έτσι δεν είναι; Η τέχνη διαθέτει τη δύναμη να κάνει το λάθος φωτιά, φως, και η Λεία Βιτάλη το ξέρει καλά, κι αυτό κάνει. Ένα ολοσκότεινο «Ζεϊμπέκικο», φως!

Studio Μαυρομιχάλη, οδός Μαυρομιχάλη 134, τηλ.: 210 6453330, www.studiomavromihali.gr

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ
«Αγρυπνία» του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη στο θέατρο Συγγρού 33

Η «Αγρυπνία» του Δημήτρη Δημητριάδη, με πρωτότυπο τίτλο «Τα δώρα της νύχτας», σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη, κάνει πρεμιέρα στις 28 Φεβρουαρίου, στο Θέατρο Συγγρού 33. Οι πρώτοι θεατές θα έχουν την...

ΘΕΑΤΡΟ
«Anna & Margot» της Κωνσταντίνας Ράικου σε σκηνοθεσία Γιώργου Δρίβα στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής

Άννα και Μάργκοτ Φρανκ: Δύο αδελφές που πέθαναν μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί λίγο πριν από την απελευθέρωση. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει το νέο θεατρικό έργο της Κωνσταντίνας...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.