fbpx
Εβελίνα Παπούλια: συνέντευξη στον Γρηγόρη Δανιήλ
Φωτογραφίες: Κωστής Σωχωρίτης

Εβελίνα Παπούλια: συνέντευξη στον Γρηγόρη Δανιήλ

«…μα εγώ δεν το ’χω βάρος στη συνείδησή μου γι’ αυτά που έπραξα». Λόγια μιας γυναίκας που σήμανε το τέλος και την αλλαγή. Μιας σκοτεινής μυθολογικής μορφής, στυγερής –κατά πολλούς– δολοφόνου, αλλά συνάμα και το τελευταίο σύμβολο του μητριαρχικού κόσμου των προελληνικών χρόνων. Η κόρη του Τυνδάρεω, Κλυταιμνήστρα, έχει σαγηνεύσει ανά τους αιώνες την Τέχνη. Την αμφιλεγόμενη προσωπικότητά της καλείται να μας παρουσιάσει η Εβελίνα Παπούλια μέσα από τη νέα παράσταση του Άρη Μπινιάρη, στο έργο του Σοφοκλή Ηλέκτρα στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Μια παράσταση πρωτοποριακή, που είναι ταυτόχρονα θεατρικό και μουσικό γεγονός. Άλλωστε οι θεατρικές επιλογές της Εβελίνας Παπούλια ενέχουν πάντα το πρωτοποριακό στοιχείο, όπως εξομολογείται στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Ηλέκτρα του Σοφοκλή από τον Άρη Μπινιάρη. Πώς έγιναν οι πρώτες επαφές και ποια ήταν η ώθηση να αναλάβατε αυτόν τον ρόλο;

Αρχικά συναντηθήκαμε και, πριν μου πει το έργο, του είπα το ναι! Αυτό συνέβη γιατί πολύ απλά είχα δει δουλειές του και είχα ενθουσιαστεί. Είναι ένας σκηνοθέτης με δική του σφραγίδα, πολύ ξεχωριστή ματιά και αυτό εμένα με γοητεύει πολύ. Ο λόγος που ανέλαβα αυτόν τον ρόλο είναι η ασφάλεια που ένιωσα με τον Άρη. Είχα απέναντί μου έναν άνθρωπο που ήξερε τι ήθελε, οπότε φαντάστηκα ότι για να ζητάει από εμένα να παίξω αυτόν τον ρόλο, με έχει φανταστεί μέσα σε αυτό το έργο.

Ποιες ήταν οι βασικές διεργασίες για να ξεκλειδώσετε τον ρόλο της Κλυταιμνήστρας;

Αρχικά η καλή ανάλυση του κειμένου και του ρόλου, και αμέσως μετά το ένστικτο και, φυσικά, η εμπιστοσύνη στην καθοδήγηση του σκηνοθέτη.

Μιλήστε μας για το πώς βιώνετε αυτή την ένταση συνάμα και ηρεμία που συνταιριάζει, αρμονικά, ο Άρης Μπινιάρης στις παραστάσεις του.

Φαντάζομαι ότι τη βιώνω όπως τη βιώνει και ο θεατής. Αν τόσο εγώ όσο και κάθε ηθοποιός δεν βρισκόμαστε στην ανάλογη κατάσταση, η απόδοση θα αλλάξει, οπότε οφείλω να είμαι αλέρτ.

Είναι ένοχη ή όχι η Κλυταιµνήστρα; Ένα ερώτημα που ταλάνισε την ελληνική γραμματεία από τον Όμηρο και τους λυρικούς μέχρι τους νεότερους ποιητές και μελετητές. Θα ήθελα την τοποθέτησή σας ως γυναίκα, ως μητέρα αλλά και ως το πρόσωπο που την ενσαρκώνει.

Εγώ ενσαρκώνω μια Κλυταιμνήστρα χωρίς οίκτο, ανελέητη και εγωκεντρική. Όμως, σε άλλες εκδοχές, δεν μπορείς να μη δώσεις ελαφρυντικά. Ήταν μια γυναίκα που ο άντρας της σκότωσε-θυσίασε το παιδί της. Είναι λογικό να έχει μίσος και οργή απέναντί του. Βέβαια, το βιώνει σε τέτοιο βαθμό που καταστρέφει τα πάντα γύρω της. Αποκτά εραστή, γιατί ο άντρας της σκότωσε τη γυναικεία και μητρική της φύση, και από εκεί και πέρα αυτό καθορίζει κάθε κίνησή της. Άρα τα κίνητρά της ξεκινάνε μέσα από ένα τεράστιο «εγώ», χωρίς να σκεφτεί πόσο κακό κάνει στον Ορέστη και στην Ηλέκτρα.

Τι δεν συγχωρεί η Εβελίνα στην Κλυταιμνήστρα και τι ζηλεύει;

Σαν άνθρωπος συγχωρώ τα πάντα και δεν ζηλεύω τίποτα.

Ο Σοφοκλής στον Αίαντα μιλώντας για τον χρόνο λέει πως αποκαλύπτει τα πάντα και τα φέρνει στο φως («Πάντα εκκαλύπτων ο χρόνος εις το φως άγει»). Τι σας αποκάλυψε ο χρόνος αναφορικά με την καλλιτεχνική σας πορεία;

Πως όσο αγαπάς τη δουλειά σου, καταφέρνεις να εξελίσσεσαι, να μαθαίνεις και σου δίνονται πάντα διαφορετικές ευκαιρίες. Οι άνθρωποι αλλάζουν τη ματιά τους πάνω σου και μπορούν να σε φανταστούν και σε ρόλους που κάποια άλλη στιγμή δεν θα τους πέρναγαν ούτε καν απ’ το μυαλό. Πιστεύω πως αυτό συμβαίνει γιατί ίσως, μέρα με τη μέρα και χρόνο με τον χρόνο, αποκαλύπτονται οι δυνατότητες που έχει κάποιος.

Σαν άνθρωπος συγχωρώ τα πάντα και δεν ζηλεύω τίποτα.

Την τελευταία πενταετία «επενδύετε» σε πιο κλασικές, αν μου επιτραπεί ο όρος, θεατρικές επιλογές που ενέχουν βέβαια σκηνοθετική άποψη. Ανάγκη εξέλιξης, καλλιτεχνική απόδραση ή συγκερασμός αυτών αλλά και ενδεχόμενων άλλων συνισταμένων;

Στο θέατρο συνήθως επιλέγω δουλειές που άλλοι τις θεωρούν πρωτοποριακές, άλλοι ροκ ή διαφορετικές, εκτός από τα μιούζικαλ, που είναι ένα συγκεκριμένο είδος. Στο θέατρο θέλω να κάνω έργα που να με ενδιαφέρουν, να νιώθω πως ο θεατής θα δει κάτι που μετά, όταν φύγει από το θέατρο, θα το συζητήσει και θα νιώσει γεμάτος. Οπότε, δεν είναι κάτι τυχαίο, είναι καθαρά οι επιλογές μου και το τι έχω διάθεση να παίξω την κάθε φορά.

Ο χορός πώς έχει ισορροπήσει τη ζωή σας;

Ο χορός απελευθερώνει όλα σου τα εκφραστικά μέσα. Με τον χορό καταφέρνεις να μιλάς με το σώμα σου και όχι μόνο με τις λέξεις. Είναι βασικό για έναν ηθοποιό να έχει καλή σχέση με την κίνηση του σώματός του. Ο χορός μού έδωσε αυτοπεποίθηση, πειθαρχεία και αντοχή στον πόνο και στις δύσκολες συνθήκες. Επίσης, με έμαθε πως δεν υπάρχει το «τέλειο». Πάντα το κυνηγάς, αλλά ίσως να μην το αποκτήσεις ποτέ.

Νιώθω πως τις επιλογές σας διέπει κυρίως το στοιχείο της αισθητικής. Έχετε αρνηθεί κάποιο ρόλο εξαιτίας έλλειψής της;

Φυσικά. Δεν έχουμε όλοι την ίδια αισθητική, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η δική μου είναι καλύτερη από κάποιου άλλου, είναι απλά διαφορετική.

Το τηλεοπτικό τοπίο της τελευταίας διετίας ρέπει προς τη μυθοπλασία. Τι σηματοδοτεί αυτή η εξέλιξη;

Ότι ξαναμπήκαν χρήματα και δημιουργήθηκε η ανάλογη συνθήκη στην τηλεόραση.

Τα σίριαλ της δεκαετίας του ’90, όπως οι «Δύο ξένοι» όπου συμμετείχατε ή η «Ντόλτσε βίτα» κ.ά. έχουν πια τη στόφα του κλασικού. Γιατί οι νεότερες τηλεοπτικές παραγωγές υπολείπονται αυτών;

Η κωμωδία είναι δύσκολο πράγμα. Αν δεν υπάρχει η σωστή κατάσταση και η σωστή ατάκα, παύει να είναι κωμωδία. Πιστεύω όμως πως το πρόβλημα σήμερα είναι ότι όλα έχουν γίνει ένα, στη ζωή μας. Δεν υπάρχουν πραγματικές αντιθέσεις, οπότε και τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται οι συγγραφείς δεν θυμίζουν ελληνικές καταστάσεις, αλλά είναι κυρίως μια προσπάθεια συγχώνευσης με όσα γίνονται στο εξωτερικό. Θέλω να πω πως χάνουμε σιγά σιγά την ταυτότητά μας, γιατί ακολουθούμε ξενόφερτα πρότυπα.

Ο Αμερικανός ψυχίατρος και συγγραφέας Gordon Livingston αναφέρει πως το βασικό μας πρόβλημα είναι: «Ποιο είναι το επόμενο βήμα;». Σας αγχώνει η συνέχεια και οι μελλοντικές επιλογές που θα παρουσιαστούν;

Καθόλου! Ακολουθώ με απόλυτη ηρεμία αυτά που μου φέρνει η ζωή. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν αγχώνομαι κάποιες στιγμές, αλλά με επαναφέρω στην εσωτερική μου ηρεμία και την πεποίθηση πως όποια δυσκολία κι αν παρουσιαστεί, θα ακολουθήσει κάτι πολύ όμορφο μετά και εγώ θα βγω πιο δυνατή.

 

Περισσότερα για την Ηλέκτρα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, δείτε εδώ.


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ
«Anna & Margot» της Κωνσταντίνας Ράικου σε σκηνοθεσία Γιώργου Δρίβα στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής

Άννα και Μάργκοτ Φρανκ: Δύο αδελφές που πέθαναν μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί λίγο πριν από την απελευθέρωση. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει το νέο θεατρικό έργο της Κωνσταντίνας...

ΘΕΑΤΡΟ
«Το Φαγητό» της Μαρίας Λαϊνά σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιόλιου στο θέατρο ΠΛΥΦΑ

Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Ένα δυνατό και ιδιότυπο...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.