fbpx
«“Πατέρας” του Βασίλη Μπισμπίκη στο Θέατρο Αποθήκη» της Ελένης Λιντζαροπούλου

«“Πατέρας” του Βασίλη Μπισμπίκη στο Θέατρο Αποθήκη» της Ελένης Λιντζαροπούλου

Υπάρχουν παραστάσεις που τις ζηλεύεις, άλλες που απλώς τις απολαμβάνεις και άλλες που τις ξεχνάς φεύγοντας. Υπάρχουν κι αυτές που σου τρυπάνε το μυαλό, που σε αφήνουν σχεδόν ξέπνοο, σαν να σε συμπαρασύρουν στην αλήθεια τους.

Μια τέτοια παράσταση παρακολουθήσαμε, όσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου στο Θέατρο Αποθήκη, στην πρεμιέρα του έργου Πατέρας του Βασίλη Μπισμπίκη. Ρεαλιστική, σκληρή, καυστική και παράλληλα εξαιρετικά ανθρώπινη, ευαίσθητη, τραγική, σημερινή. Όταν διάβαζα την περιγραφή του έργου, τις αφορμές από τον Πατέρα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ και τον ισχυρισμό ότι πρόκειται για μία «τραγική κωμωδία», δεν μπορούσα να φανταστώ το συγκλονιστικά αληθινό δράμα μιας ελληνικής οικογένειας που θα παρακολουθούσα.

Πέντε σπουδαίοι ηθοποιοί, οι: Μαρίνα Ασλάνογλου, Τάσος Ιορδανίδης, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννα Σταυράκη, Νικολέττα Χαρατζόγλου, με τις εξαιρετικές ερμηνείες τους γίνονται συγκλονιστικά και αληθινά: η Μαρίνα και ο άντρας της, Τάσος, ο αδελφός της Μαρίνας, συνεταίρος και φίλος του Τάσου, Σήφης, η γηραιά μητέρα του Τάσου, Γιάννα, και η κόρη του ζευγαριού, Νικολέττα.

Καταπιεσμένα όνειρα, επιχειρηματικές ιδέες, εύκολος πλουτισμός που κατόπιν έγινε οικονομική και ηθική κατρακύλα, υφέρπουσα τρέλα, σαρκοφάγα πατρική αγάπη, μητρικός ανταγωνισμός, αισθήματα που κατακάηκαν μέσα στην ματαίωση και την δυσπιστία, σε μία μάχη χωρίς τελειωμό για την κυριαρχία και την επιβολή. Η ταχύτητα των διαλόγων οδηγεί τον θεατή στην βεβαιότητα πως όλα συμβαίνουν τώρα, πως όλα κτίζονται, σχεδόν αυτοσχεδιαστικά, στηριγμένα ωστόσο πάνω σε απόλυτα δομημένους και ενορχηστρωμένους χαρακτήρες, οι οποίοι βιώνουν μια ολοκληρωτικά εγκλωβιστική πραγματικότητα.

Το σημείωμα της παράστασης αναφέρει για το έργο:

Κάπου στην Αθήνα, πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες ενός μεσοαστικού σπιτιού, δύο σύζυγοι θα συγκρουστούν μεταξύ τους μέχρι τελικής πτώσεως, με λάφυρο την κυριαρχία πάνω στο παιδί τους. Ποιος από τους δύο συζύγους θα επικρατήσει τελικά; Πόσο αλώβητοι θα βγούνε από τη μάχη; Και το παιδί τους; Θα πάρει θέση ως προς την έκβαση του ενδοοικογενειακού αυτού πολέμου; Και με ποιο κόστος; Η μάχη των δύο φύλων, το αρχετυπικό δίπολο ανδρική λογική – γυναικείο ένστικτο, ο αλληλοσπαραγμός μέσα σε μια σχέση με αιώνιο διακύβευμα την απόλυτη επικράτηση του ενός στον άλλο και την αδιαφιλονίκητη διατήρηση της εξουσίας, οι μικροί –ή και μεγαλύτεροι– ψυχολογικοί φόνοι που συντελούνται, ως «αναγκαίο κακό» για «καλό σκοπό», στους κόλπους μιας καθωσπρέπει κατά τα άλλα οικογένειας, ζωντανεύουν στη σκηνή του θεάτρου Αποθήκη. Μέσα από τη διασκευή του κειμένου, η παράσταση φέρνει τον «Πατέρα» στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα με όρους ακραίου ρεαλισμού για να καταδείξει, με τις απαραίτητες δόσεις μαύρου χιούμορ, τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, απογυμνωμένες από τα φτιασίδια κάθε πιθανού καθωσπρεπισμού. Παθογένειες, που ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν, πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Ρεαλιστική, σκληρή, καυστική και παράλληλα εξαιρετικά ανθρώπινη, ευαίσθητη, τραγική, σημερινή.

Ωστόσο, αυτά που έχει να διαπιστώσει στην παράσταση ο θεατής είναι πολύ περισσότερα. Γινόμαστε μάρτυρες της πιο άθλιας οδύνης. 90 λεπτά κυλούν απνευστί. Σκηνοθέτης και ηθοποιοί γδέρνουν τις μνήμες μιας πραγματικότητας η οποία μας αγγίζει και μας λεκιάζει, άλλον λίγο, άλλον περισσότερο.

Το βαθύτατο ψυχογράφημα του Στρίντμπεργκ αποτελεί μόνο την αφορμή για μια παράσταση τεράστιας δύναμης, ένα έργο που αναδεικνύει όλη την σήψη και την φθορά που κυριαρχούν εκεί όπου οι άνθρωποι καλούνται να υπερασπιστούν ρόλους που πια δεν επιθυμούν.

Θρυμματισμένα πρόσωπα, χαμένα πίσω από την απόλυτη επιθυμία επιβολής του ενός στον άλλο. Γύρω τους, σοφά σκηνογραφικά τοποθετημένα, τα «ιερά και τα όσια» κάθε ελληνικού σπιτιού που «σέβεται» την παράδοσή του. Εικόνες αγίων, χειροποίητα κεντήματα, κειμήλια. Ανάμεσά τους άνθρωποι που τυπικά αποτελούν οικογένεια, συγκρούονται πραγματικά μέχρι τελικής πτώσεως, βρίζοντας και ξεσκίζοντας, ψυχικά και σωματικά, τους «αγαπημένους» τους. Κορύφωση ειρωνείας η προσευχή που όλοι μαζί εκφωνούν, εν μέσω καπνών τσιγάρων και ετοιμοπόλεμου μίσους. Κορύφωση ωστόσο αλήθειας η αφήγηση της «γριάς», μνήμη από την Κατοχή, για ένα παιδάκι που κρέμασαν στην μουριά οι εχθροί.

«Εκείνη ήταν αληθινή μάχη. Εσείς είστε όλοι καλοί άνθρωποι, βρείτε τα».

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διασκευή – Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Βασίλης Μπισμπίκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου
Επιμέλεια κίνησης: Αγγέλα Πατσέλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Διονύσης Κοκκοτάκης
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα

Παίζουν: Μαρίνα Ασλάνογλου, Τάσος Ιορδανίδης, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννα Σταυράκη, Νικολέττα Χαρατζόγλου

Ημέρες – ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη & Κυριακή: 20:00
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21:00
Σάββατο απογευματινή: 18:00

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Θέατρο Αποθήκη
Σαρρή 40, Ψυρρή


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ
«Anna & Margot» της Κωνσταντίνας Ράικου σε σκηνοθεσία Γιώργου Δρίβα στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής

Άννα και Μάργκοτ Φρανκ: Δύο αδελφές που πέθαναν μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί λίγο πριν από την απελευθέρωση. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει το νέο θεατρικό έργο της Κωνσταντίνας...

ΘΕΑΤΡΟ
«Το Φαγητό» της Μαρίας Λαϊνά σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιόλιου στο θέατρο ΠΛΥΦΑ

Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Ένα δυνατό και ιδιότυπο...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.