fbpx
«“Κάθε Τρίτη με τον Μόρι” στο Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης» της Μαρίας Κοτοπούλη

«“Κάθε Τρίτη με τον Μόρι” στο Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης» της Μαρίας Κοτοπούλη

Ήταν υπέροχο αυτό που εξέπεμπε η σκηνή του Θεάτρου Ιλίσια-Βολανάκης, αλλά εξίσου υπέροχο ήταν και αυτό της πλατείας. Η απόλυτη αρμονία σκηνής και πλατείας, όπου ο ηθοποιός εκπέμπει και ο θεατής, συλλαμβάνοντας, βιώνει. Αυτόν τον έξοχο συντονισμό ζήσαμε στις 29-12-2018, σε μία υποδειγματική παράσταση του έργου Κάθε Τρίτη με τον Μόρι των Mitch Albom και Jeffrey Hatcher.

Το διαχρονικό best seller του Mitch Albom, Κάθε Τρίτη με τον Μόρι, που έχει πουλήσει περισσότερα από 14 εκατομμύρια αντίτυπα, δε θα υστερήσει και στη θεατρική του μεταφορά, σε αρχική μετάφραση του Ζαφείρη Χαϊτίδη και απόδοση των Νικορέστη Χανιωτάκη και Γρηγόρη Βαλτινού, καθώς είναι άψογα δομημένη η σημαντική σχέση καθηγητή και φοιτητή.

Υπαρκτό πρόσωπο, ο Μόρι Σουόρτς, καθηγητής του Μιτς, πριν από είκοσι πέντε χρόνια, κληροδοτεί την πνευματική του σοφία στις επόμενες γενιές. Μέσα από την καθημερινή επαφή με τους νέους, κάνει το μαγικό ταξίδι της ζωής και προάγει τη σκέψη τους. Κάθε Τρίτη, όμως, συναντιέται με έναν ξεχωριστό φοιτητή του, τον Μιτς, φιλόδοξο πιανίστα, και του μεταδίδει την αγάπη και τη σοφία του. Λάτρης του χορού, όταν ο μαθητής του παίζει πιάνο, δίδει την αίσθηση ότι χορεύει τον ύστατο χορό της ζωής του, της ζωής, που τη ρουφά με απληστία και τούτο τον κάνει «περίεργο». Λέει πάντα την αλήθεια κι αυτό τον κάνει «παράξενο», γιατί ποιος αντέχει την αλήθεια;

Δύο σπουδαίοι ηθοποιοί, ο Γρηγόρης Βαλτινός στον ρόλο του Μόρι Σουόρτς και ο Γιάννης Σαρακατσάνης στον ρόλο του Μιτς Άλμπομ, σε ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας, έπαιξαν με λεπτές, συναισθηματικές αποχρώσεις και συγκλόνισαν.

Με το τέλος της πανεπιστημιακής χρονιάς οι δυο τους χάνονται, για να ξαναβρεθούν δεκαέξι χρόνια αργότερα, όταν ο καθηγητής έχει συνταξιοδοτηθεί και πάσχει από βαριά νευραλγική νόσο. Ο συμβιβασμός του καθηγητή με την ανίατη ασθένεια είναι εκπληκτικός, για τούτο δεν φαίνεται «παράδοξο» που οργανώνει και την κηδεία του. Διατηρεί ακμαίο το χιούμορ, τον αυτοσαρκασμό του και συνεχίζει με ελπίδα, καρτερία και αισιοδοξία τη ζωή του. Διδάσκει αυτά που η επιστήμη τού δίδαξε, δικαιώνοντας την πορεία του στον ανθρωπισμό, αλλά και την ίδια του την ύπαρξη. Ο φοιτητής του, πάλι, έχει πετύχει στη ζωή του. Έγινε αθλητικός αρχισυντάκτης. Ζει άνετα σε αριστοκρατικό προάστιο και θυσιάζει τη λατρεία του στο πιάνο. Και να που η επανασύνδεση με τον καθηγητή του, καταλυτική, τον βυθίζει στον εσώτερο εαυτό του, για να ιεραρχήσει διαφορετικά τις αξίες της ζωής.

Η σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη φώτισε το πνεύμα του έργου. Γάμος, παιδιά, φιλία και αγάπη, εγωισμός, εργασία, χαρά, δόξα, φόβος, συγκατάβαση, επιείκεια και θάνατος. Κίνησε έξοχα τους ηθοποιούς μέσα στο λειτουργικό σκηνικό του Γιάννη Μουρίκη και με τη θαυμαστή μουσική υπόκρουση, επιλογή των θεμάτων από τον Γιάννη Μαθέ, ανέδειξε το σημαινόμενο της σοφίας του καθηγητή. Η πορεία προς την αιώνια ζωή φαντάζει με παιχνίδι, παρά την τραγικότητα του πάσχοντος, αφού οι ερμηνείες των ηθοποιών, κεντίδι μοναδικό, αποφορτίζουν τις δύσκολες στιγμές και οι ευεργετικές παύσεις τους αφήνουν να κυλήσει το λυτρωτικό δάκρυ. Απόλαυση η σκηνή της παντομίμας, με την παρουσία-απουσία της συζύγου του φοιτητή. Τα κοστούμια του Γιώργου Σεγρεδάκη ταίριαζαν με την προσωπικότητα και το στιλ των δύο ηρώων. Οι δε υποβλητικοί φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου τόνισαν τον σκηνικό χώρο και φώτισαν τις δύο ανθοδέσμες, σύμβολα της ομορφιάς αλλά και του εφήμερου της ζωής. Εστιάζοντας, θαυμάσια, στα πρόσωπα των δύο πρωταγωνιστών, ανέδειξαν τις σπάνιες εκφράσεις τους, απόρροια του πλούτου της εσωτερικότητάς τους.

Δύο σπουδαίοι ηθοποιοί, ο Γρηγόρης Βαλτινός στον ρόλο του Μόρι Σουόρτς και ο Γιάννης Σαρακατσάνης στον ρόλο του Μιτς Άλμπομ, σε ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας, έπαιξαν με λεπτές, συναισθηματικές αποχρώσεις και συγκλόνισαν. Να επισημάνουμε ότι η απόδοση της δραματικής έντασης και η μετάπτωση στο πικρό χιούμορ –στοιχείο που ενέχει το κωμικό– δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στο θέατρο. Να όμως που για τους δυο δεξιοτέχνες ηθοποιούς αυτή η μετάπτωση βγήκε αβίαστα, σαν κάτι φυσικό, που όμως κρύβει πολλή άσκηση και κόπο.

Ο Γρηγόρης Βαλτινός, με την πραότητα και την ποιότητα που τον χαρακτηρίζει, τη γλυκιά φυσιογνωμία του, το ευφυές και παιγνιώδες του λόγου του, μας χάρισε μια αξεπέραστη ερμηνεία, θησαυρό μοναδικό για τη μνήμη μας και σταθμό στην ιστορία του Θεάτρου.

«Αγαπάτε αλλήλους, για να μη χαθείτε. Χωρίς την αγάπη είμαστε πουλιά με σπασμένα φτερά. Όταν μαθαίνεις πώς να πεθάνεις, μαθαίνεις και πώς να ζεις. Το να προσφέρω στους άλλους με κάνει να νιώθω ζωντανός». Ίσως σ’ αυτές τις φράσεις, και σε τόσες άλλες διάσπαρτες στο έργο, θα πρέπει να ανιχνεύσει κανείς το απόσταγμα της σοφίας του καθηγητή, που αποτελεί και το βασικό νόημα της ζωής. Σε αυτή την έξοχη παράσταση, στην πλατεία του Θεάτρου Ιλίσια (Σκηνή Βολανάκη), ζήσαμε το μάθημα αυτό, το τελευταίο, που η βαρύτητά του γίνεται ακόμα πιο σημαντική, καθώς ο ήρωας κάνει τον τελικό απολογισμό λίγο πριν πετάξει για την αιωνιότητα.

Ευχή μας: Όσο γίνεται περισσότεροι Δάσκαλοι και Μαθητές να παρακολουθήσουν την παράσταση και να τους αποκαλυφθεί μία από τις ιερότερες –αν όχι η ιερότερη– από τις ανθρώπινες σχέσεις.

 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Jeffrey Hatcher & Mitch Albom
Αρχική μετάφραση: Ζαφείρης Χαϊτίδης
Απόδοση: Νικορέστης Χανιωτάκης / Γρηγόρης Βαλτινός
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά: Γιάννης Μουρίκης
Κοστούμια: Γιώργος Σεγρεδάκης
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Φωτογραφίες παράστασης: Αγγελική Κοκκοβέ
Διεύθυνση παραγωγής: Μελίνα Καραβά
Παραγωγή: Θέασις Δράσεις Πολιτισμού

Πρωταγωνιστούν: Γρηγόρης Βαλτινός, Γιάννης Σαρακατσάνης

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 19:15, Πέµπτη & Παρασκευή 21:15, Σάββατο 18:15 και 21:15, Κυριακή 19:15

ΘΕΑΤΡΟ ΙΛΙΣΙΑ-ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ
Παπαδιαμαντοπούλου 4
Τηλέφωνο: 2107223010
https://theatroilisia.gr/


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ
«Anna & Margot» της Κωνσταντίνας Ράικου σε σκηνοθεσία Γιώργου Δρίβα στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής

Άννα και Μάργκοτ Φρανκ: Δύο αδελφές που πέθαναν μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί λίγο πριν από την απελευθέρωση. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει το νέο θεατρικό έργο της Κωνσταντίνας...

ΘΕΑΤΡΟ
«Το Φαγητό» της Μαρίας Λαϊνά σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιόλιου στο θέατρο ΠΛΥΦΑ

Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Ένα δυνατό και ιδιότυπο...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.