ΡΟΛΙΝΓΚ ΣΤΟΟΥΝΣ: GRRR
της Πέρσας Σούκα
«Χάσε τα όνειρά σου και μπορεί να χάσεις το μυαλό σου», δήλωνε πριν από κάποια χρόνια ο αρχηγός και φρόντμαν των Ρόλινγκ Στόουνς, Μικ Τζάγκερ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα όνειρά του δεν τα έχασε ακόμα και στις πιο σκοτεινές και περίπλοκες διαδρομές της ζωής του. Συνεχίζει να οραματίζεται το μέλλον, όπως και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ.
Οι γερόλυκοι της ροκ παρουσίασαν δυο ολοκαίνουργια τραγούδια, το «Doom and Gloom» και το «One more shot», τα οποία περιλαμβάνονται στο τριπλό άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2012 με τον σαρκαστικό τίτλο Grrr. Το Grrr είναι μια συλλεκτική έκδοση, που περιέχει τις πιο σημαντικές στιγμές της πεντηκονταετούς πορείας του συγκροτήματος.
Το πρώτο cd περιλαμβάνει επιτυχίες από την περίοδο 1963-’67 – «Come on», «(I can’t get no)Satisfaction», «Ruby Tuesday», «We love you». Tο δεύτερο καλύπτει την περίοδο 1968-76 – «Sympathy for the devil», «Doo doo doo», «Angie», «Brown sugar», και το τρίτο περιέχει τραγούδια που γράφτηκαν από το 1978 μέχρι σήμερα – «Miss you», «Start me up», «The Harlem shuffle».
Πιάνοντας στα χέρια του το άλμπουμ, δεν μπορεί να μη σκεφτεί κανείς: Έχουν αντέξει τόσα χρόνια! Κι αυτό είναι κάτι που δεν κατάφεραν ισάξιας φήμης γκρουπ, ίσως και ανώτερα. (O ίδιος ο Τζάγκερ, άλλωστε, υποκλίνεται στους Μπιτλς και αναφέρεται σ’ αυτούς ως το νούμερο ένα συγκρότημα.) Έτσι, λοιπόν, δεν γίνεται να μην αναγνωρίσει κανείς το μακροβιότερο γκρουπ της ροκ σκηνής, άσχετα αν συμφωνεί με τη μουσική τους έκφραση ή όχι.
(Ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Τζάγκερ πριν από λίγο καιρό γιατί η συνεργασία του με τον Κιθ Ρίτσαρντς, τον κιθαρίστα των Στόουνς, άντεξε στο χρόνο ενώ του ΜακΚάρτνεϊ και του Λένον όχι, κι εκείνος απάντησε: «Δύο τόσο δυνατές προσωπικότητες, με αρχηγικές τάσεις και τόσο πείσμα, είναι φυσικό να συγκρουστούν. Άμα στα δέκα ζητήματα που προκύπτουν θέλεις στα εννιά να έχεις τον τελευταίο λόγο, μπορεί να συνεχιστεί η συνεργασία; Δεν νομίζω».)
Η συγκεκριμένη συλλογή των Ρόλινγκ Στόουνς είναι η πιο προσεγμένη και η πιο ολοκληρωμένη άποψη για την πορεία τους. Μπορεί ο τίτλος να μη δείχνει τόσο ελκυστικός, ομολογουμένως, όμως το εσωτερικό του Grrr έρχεται να κλέψει σχεδόν ολόκληρη τη μέρα του ακροατή ψυχαγωγώντας τον, ενώ παράλληλα του επιτρέπει να παρακολουθήσει την εξέλιξη του γκρουπ, το οποίο γεννιέται, μεγαλώνει, ενηλικιώνεται, ωριμάζει μα πάνω απ' όλα παραμένει ανθεκτικό.
