fbpx

BARBRA STREISAND: RELEASE ME

BARBRA STREISAND: RELEASE MEτης Πέρσας Σούκα

Όταν η ίδια της η μητέρα τής είπε ότι δεν θα τα κατάφερνε στο χώρο της τέχνης γιατί η φυσιογνωμία της είναι απωθητική, εκείνη ναι μεν πληγώθηκε αλλά δεν πτοήθηκε. Έτσι, στα δεκαοκτώ της χρόνια ξεκίνησε να τραγουδάει σε ένα μικρό καμπαρέ off Broadway. Δύο χρόνια αργότερα, έφυγε για το Hollywood. Δεν σκέφτηκε ποτέ να αλλάξει το όνομά της, εκτός από το μεσαίο άλφα στο βαφτιστικό της που έφυγε απλά για να χωρέσει το όνομά της στη μαρκίζα. Η αισθητική χειρουργική την άφησε παγερά αδιάφορη επίσης.

Έπειτα, δεν άργησε να έρθει η ταινία που την καθιέρωσε: Funny Girl.

Ακολούθησε μια τεράστια πορεία γεμάτη φως, δόξα και τιμές. Έγινε μία από τους δώδεκα EGOT, δηλαδή βραβευμένη με Emmy, Grammy, Oscar και Tony.

Η Barbra Streisand είναι μία πληθωρικότατη και παθιασμένη γυναίκα γενναιόδωρα ευλογημένη, πολυσύνθετη μα πάνω απ’ όλα τελειομανής. Όμως το τελευταίο της αυτό χαρακτηριστικό φαίνεται να το αφήνει πίσω της, αλλιώς δεν εξηγείται το γιατί κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2012 το άλμπουμ με τίτλο Release me με έντεκα τραγούδια που έμεναν έξω από τους δίσκους της λίγο πριν αυτοί κυκλοφορήσουν (και ένα καινούργιο, το «If It's Meant to Be»).
Όπως φαίνεται, δεν αισθανόταν σίγουρη για το αποτέλεσμα και απέφευγε να πάρει το ρίσκο, γιατί όπως αναφέρει και η ίδια «ένα λάθος σε ζωντανή εμφάνιση φεύγει, όμως στους δίσκους θα μείνει για πάντα».

Διανύοντας τώρα την έβδομη δεκαετία της ζωής της, το αψεγάδιαστο της φωνής της μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Η Streisand δίνει άφεση στον εαυτό της και περνάει στην επιείκεια. Τα μικροσκοπικά ελαττώματα της ερμηνείας της, που για εκείνη φάνταζαν τεράστια όταν τα ηχογραφούσε, τα αντιμετωπίζει τώρα πια συγκαταβατικά, αποδεχόμενη πλέον πως το σφάλμα έχει και αυτό τη γοητεία του.

Έχοντας αποκτήσει μια πιο χαλαρή στάση απέναντι στη ζωή, εκθέτει άφοβα τις τραγουδιστικές της αδυναμίες. (Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους της είναι πως οδηγεί σε μια λεωφόρο, τρακάρει και ο κόσμος που πλησιάζει για να δει, αναρωτιέται αν η οδηγός είναι πράγματι η Barbra ή κάποια που της μοιάζει. Μέχρι όμως να καταλήξουν στο συμπέρασμα, εκείνη έχει πια πεθάνει.)

Το άλμπουμ αυτό αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού τα τραγούδια της έχουν κρατηθεί όπως τα πρωτοερμήνευσε, με ορισμένες ατέλειες που μόνο κάποιο έμπειρο αυτί μπορεί να διακρίνει. (Μέχρι πρόσφατα, η Streisand δεν έδινε καθόλου συναυλίες αφού στη δεκαετία του ’70, σε μια εμφάνισή της στο Central Park της Νέας Υόρκης, ξέχασε τους στίχους από ένα της τραγούδι. Έτσι, πλην των θεατρικών παραστάσεων, δεν ξανατραγούδησε ζωντανά για τρεις δεκαετίες.)

Οι στίχοι και οι μελωδίες πραγματικά εντυπωσιάζουν. Ιδιαίτερα το «Being Good Isn't Good Enough» και το «How Are Things in Glocca Morra?» είναι αριστουργήματα.

Kαι ο ακροατής απορεί: Γιατί αυτά τα υπέροχα τραγούδια έμειναν κρυμμένα τόσα χρόνια;

Την απάντηση τη γνωρίζει μόνο η ίδια. Ή μήπως όχι;

Στο τραγούδι της «Home» αναρωτιέται:

If you're listening, God, please don't make it hard to go
To know if we should believe the things that we see
Tell us should we run away? should we try and stay?
Or would it be better just to let things be?

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.