fbpx

Ο GIDON KREMER ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

Ο GIDON KREMER ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝτης Μαρίας Κοτοπούλη

 

Ο Gidon Kremer, ο μεγαλύτερος βιρτουόζος βιολονίστας κατά τον Χέρπερτ φον Κάραγιαν, γεννήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας το 1947 από οικογένεια μουσικών. Με αμέτρητες διακρίσεις, με μια καριέρα λαμπρή και ένα ευρύτατο ρεπερτόριο, από τον Antonio Vivaldi και τον J. S. Bach ως τον Σοστακόβιτς και τον Μπάρτοκ, ανακαλύπτει και δε διστάζει να προβάλλει Ρώσους και Ευρωπαίους συνθέτες, τους οποίους θεωρεί ισότιμους με καταξιωμένες μεγάλες μορφές της μουσικής. Το ίδιο πράττει και με τα νέα ταλέντα. Συνεργάζεται μαζί τους ως ίσος προς ίσους και αναδεικνύει τα κρυμμένα προσόντα και τις χάρες τους προσφέροντας στο κοινό του στιγμές ασύλληπτης μουσικής και αισθητικής ομορφιάς!

Τέτοιες στιγμές ζήσαμε στις 14 Δεκεμβρίου του 2013 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε μια Συναυλία Μουσικής Δωματίου με δύο σπουδαία αστέρια δίπλα του, την τσελίστα Giedre Dirvanauskaite και την πιανίστα Khatia Buniatishvili, σε δύο έργα του Σεργκέι Ραχμάνινοφ [1873-1943], το Ελεγειακό τρίο αρ. 1 σε σολ ελάσσονα και το Ελεγειακό τρίο αρ. 2 σε ρε ελάσσονα, έργο 9, και του Mieczyslaw Weinberg [1919-1996] το Τρίο για πιάνο, βιολί και βιολοντσέλο. Έργο 24.

Μουσική δωματίου στην τεράστια Αίθουσα των «Φίλων της Μουσικής» και νυν «Χρήστος Λαμπράκης», κι όμως ούτε στιγμή δεν αναζητήσαμε τον μικρό χώρο για να νιώσουμε τη ζεστασιά των τριών οργάνων, αφού οι δύο ταλαντούχες νέες προσθέτοντας τη νεανική ορμή τους στην πολύτιμη πείρα και δεξιοτεχνία του μεγάλου αυτού βιρτουόζου έκαμαν τον χώρο να γεμίσει ασφυκτικά από το πλούσιο ηχόχρωμά τους.

O Ραχμάνινοφ, συνομήλικος του Σκριάμπιν, εννιά χρόνια μεγαλύτερος από τον Στραβίνσκι και δεκαεννιά από τον Προκόφιεφ, έζησε σε μια εποχή όπου μεγαλουργούσαν ο Τολστόι, ο Τσέχοφ, ο Γκόρκι, ο Καντίνσκι και ο Σαγκάλ, για να αναφέρουμε μερικές μόνο από τις μεγάλες προσωπικότητες της ρωσικής πνευματικής ζωής.

Ο Ραχμάνινοφ συνέθεσε Το ελεγειακό τρίο σε σολ ελάσσονα στα δεκαεννιά του χρόνια, μέσα σε τρεις ή τέσσερις ημέρες, τον Γενάρη του 1892, και παρά το νεαρό της ηλικίας του, αφήνει στο μέρος του πιάνου να διαφανεί η ικανότητά του στο να καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα ήχων και χρωμάτων! Το έργο παρουσιάστηκε στη Μόσχα στις 30 του ίδιου μήνα εκτός Ωδείου, με τον συνθέτη στο πιάνο, τον David Kreyn στο βιολί και τον Anatoly Braudukov στο τσέλο. Η πρώτη δε έκδοσή του έγινε μόλις το 1947. Το Ελεγειακό Τρίο αποτελείται από ένα μόνο μέρος σε αντίθεση με τα περισσότερα Πιάνο Τρίο, που έχουν τρία ή τέσσερα μέρη. Είναι γραμμένο σε μορφή σονάτας αλλά η έκθεση του θέματος αναπτύσσεται μέσα σε δώδεκα επεισόδια. Η πιανίστα Kahtia Buniatishvili εκμεταλλεύτηκε τον ορχηστρικό πλούτο του πιάνου της και ερμήνευσε εξαίσια το θέμα της ελεγείας! Ελεγεία, που διαπερνά το αισθαντικό τσέλο Αλεξάντερ Γκαλιάνους,1709 της Giedre Dirvanauskaite, η οποία και της προσδίδει ποιητική μορφή και σαν «κόρη» την οδηγεί στα μαγικά χέρια του Gidon Kremer κι εκείνος, με το σπάνιο βιολί Νικόλα Αμάτι, 1641, υμνεί καημούς και πάθη σε έναν εν εξελίξει θρήνο για να καταλήξει μέσα από τα τρία θαυμαστά όργανα στο συγκλονιστικό πένθιμο εμβατήριο. Το Τρίο του Ραχμάνινοφ έχει μια εκλεκτική, θα λέγαμε, συγγένεια με το Τρίο σε λα ελάσσονα, έργο 50 του Τσαϊκόφσκι. Και τα δυο έχουν το ασυνήθιστο ένα μέρος και το πένθιμο εμβατήριο σαν κατάληξη.

Ανάμεσα στα δύο έργα του Ραχμάνινοφ παρεμβάλλεται ένας άλλος Ρώσος συνθέτης, ο Mieczyslaw Weinberg, που γεννήθηκε το 1919 στη Βαρσοβία από εβραϊκή οικογένεια, τα περισσότερα μέλη της οποίας χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Έχει αφήσει μεγάλο όγκο συνθέσεων· ενδεικτικά αναφέρουμε 22 συμφωνίες και 17 κουαρτέτα εγχόρδων. Κατατάσσεται πλάι στον Προκόφιεφ και τον Σοστακόβιτς ως ο τρίτος μεγάλος Ρώσος συνθέτης. Κατά τους πρώτους χρόνους της διαμονής του στη Μόσχα συνδέεται με στενή φιλία με τον Σοστακόβιτς και συνεργάζεται μαζί του. Πιστεύεται μάλιστα ότι επηρεάζεται από αυτόν. Ωστόσο στο Πιάνο Τρίο, έργο 24, που ακούσαμε διαμορφώνει το προσωπικό του ύφος. Έργο γραμμένο μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι φορτισμένο από μνήμες, απώλειες και συναισθήματα ανεξίτηλα για έναν νέο που κατάφερε να επιβιώσει της απίστευτης αγριότητας και αθλιότητας των ναζί. Οι ερμηνείες των τριών καλλιτεχνών εισχώρησαν στο βάθος της σύνθεσης και ανέδειξαν τον απέραντο και ανεξάντλητο πλούτο των ψυχικών καταστάσεων των πασχόντων αλλά και την πάντα προσδοκώμενη ελπίδα, με αποτέλεσμα να συγκλονίσουν το ακροατήριο, το οποίο ξέσπασε σε ηχηρότατα χειροκροτήματα.

Η επαναφορά στον Ραχμάνινοφ γίνεται μετά το διάλειμμα με το Ελεγειακό τρίο αρ. 2. Μετά το βαρύ πλήγμα που δέχτηκε ο Ραχμάνινοφ από το άγγελμα του θανάτου του Τσαϊκόφσκι αρχίζει να γράφει ένα δεύτερο Ελεγειακό Τρίο, όπως είχε κάνει δώδεκα χρόνια πριν ο μεγάλος ρομαντικός στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του Nikolai Rubinstein, και το τελειώνει στις 15 Δεκεμβρίου του 1893. Η αφιέρωση που κάνει ο Ραχμάνινοφ στον φίλο και μέντορά του είναι ίδια με εκείνη που ο Τσαϊκόφσκι είχε γράψει για τον Rubinstein, φίλο και μέντορά του επίσης: «Στη μνήμη ενός μεγάλου καλλιτέχνη». Το έργο πρωτοπαίχτηκε στη Μόσχα στις 31 Ιανουαρίου του 1894 με τον ίδιο τον συνθέτη στο πιάνο.

Το Ελεγειακό τρίο αρ. 2 αποτελείται από τρία μέρη [Moderato, Quasi variatione, Allegro risoluto]. Ο υποβλητικός, σκοτεινός ήχος της αρχής σταματά απότομα, λίγο πριν από το τέλος, για να έρθουν αμέσως οι παραλλαγές του θέματος και να θαυμάσει κανείς τη βαθιά σύλληψη του συνθέτη∙ τα συναισθήματα θλίψης από τα οποία διακατέχεται και την αγωνία της ψυχής μπροστά στο μυστήριο του θανάτου. Στο τρίτο μέρος, αν και μικρό, κυριαρχεί η δύναμη και η δραματικότητα του πιάνου. Ερμηνείες μοναδικές, εξαίσιες, αξέχαστες, από τρεις μεγάλους καλλιτέχνες!

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.