DAVID BOWIE – THE NEXT DAY
της Πέρσας Σούκα
«Το αύριο ανήκει σε αυτούς που το αφουγκράζονται», είπε κάποτε σε μια συνέντευξή του ο David Bowie, ένας από τους μεγαλύτερους ροκ σταρ της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Όμως το δικό του μέλλον εξαιτίας μια άσχημης εμπειρίας υποχρεώθηκε να μπει σε παύση το 2003 για δέκα ολόκληρα χρόνια.
Ξαφνικά, στις 8 Ιανουαρίου του 2013, στα εξηκοστά έκτα γενέθλιά του, βγήκε το single «Where are we now» και το Μάρτιο κυκλοφόρησε το εικοστό τέταρτο άλμπουμ του, με τίτλο Τhe next day. H Επόμενη μέρα, αν και άργησε να ξημερώσει για τον Άγγλο τραγουδιστή, τελικά όταν ήρθε στο φως μόνο ευχάριστα εξέπληξε τους θαυμαστές του, που νόμιζαν ότι είχε αποσυρθεί οριστικά. Γεγονός είναι ότι το έμφραγμα μυοκαρδίου που υπέστη τον έβαλε στη διαδικασία να δώσει άλλες προτεραιότητες στη ζωή του. Αλλά ο μύθος της ροκ απ’ ό,τι φαίνεται δεν είχε καμία διάθεση να εγκαταλείψει αυτό που αγαπούσε περισσότερο και από τον ίδιο του τον εαυτό: τη μουσική.
Τα δεκατέσσερα τραγούδια έρχονται να φανερώσουν τη σκέψη, την ορμή και την αμφισβήτηση όλων αυτών των χρόνων που κύλησαν μέσα στη σιωπή. Στίχοι γεμάτοι από ερωτηματικά, δολοφονικές φυσιογνωμίες, τυράννους και παντοκράτορες, ελεύθερους σκοπευτές έξω από σχολεία, στίχοι για τη δύναμη πίσω από τη δύναμη αλλά και για όλα αυτά που ενώνουν ή χωρίζουν τους ανθρώπους. Σ’ αυτό το άλμπουμ του εκκεντρικού σταρ η επιθυμία δεν είναι σε καμία περίπτωση να κάνει άλλη μια παγκόσμια επιτυχία. Το The next day είναι για αυτόν η ανάγκη του να μιλήσει για όσα συμβαίνουν γύρω του κάνοντας παράλληλα αναφορές στο παρελθόν του. Οι μουσικές κινούνται στο γνωστό ροκ ύφος του Βowie, μελαγχολικές και μεστές. Η χαρακτηριστική φωνή του είναι ελαφρά σπασμένη από το πέρασμα του καιρού, όμως αυτό είναι κάτι που δεν ενοχλεί καθόλου τον ακροατή. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα «Where are we now», «Valentine's day», «The stars are out tonight».
Ο David Bowie γεννήθηκε στο Brixton το 1947 από γονείς της εργατικής τάξης (η οικογένειά του στην πλειονότητά της έχει νοσηλευτεί σε ψυχιατρικές κλινικές, ο αδελφός του ήταν σχιζοφρενής, ενώ για πολλά χρόνια έζησε κι ίδιος με το φόβο ότι θα του παρουσιαστεί κάποια στιγμή το ίδιο πρόβλημα). Από πολύ μικρός έδειξε το καλλιτεχνικό του ταλέντο και οι δάσκαλοί του τον ενθάρρυναν πάντα να συνεχίσει τις προσπάθειές του στη μουσική και στο θέατρο. Έτσι, στα 22 του χρόνια μπαίνει επαγγελματικά στο χώρο της μουσικής και αλλάζει το σκηνικό. Με την glam εμφάνισή του, τη νάρκισση φύση του, το ηλεκτρικό ύφος των τραγουδιών του και την ιδιαίτερη φωνή του καινοτομεί και επηρεάζει του νέους της γενιάς του πουλώντας πάνω από 140 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως (η διαφορά χρώματος στα μάτια του δεν είναι εκ γενετής αλλά οφείλεται σε ατύχημα, έναν τσακωμό στο σχολείο για ένα κορίτσι, που παραλίγο να τον αφήσει μονόφθαλμο). Το περιοδικό Rolling Stone τον κατατάσσει στην τριακοστή ένατη θέση στη λίστα με τους 100 μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.
Για τον David Bowie το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι μια δήλωση για τη βία, τον εκφοβισμό, την απομόνωση, την κυριαρχία, την ομηρία, την εκδίκηση, την ταυτότητα, τη σταυροφορία, την αμηχανία, την αδιαφορία. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα λιγότερο από έναν καλλιτέχνη τέτοιου βεληνεκούς. Ο ίδιος εξομολογείται πως «όσο μεγαλώνεις και γερνάς οι ερωτήσεις που σου έρχονται στο μυαλό είναι δύο: Πόσο ακόμα; Τι μπορώ να κάνω με το χρόνο που μου έχει απομείνει;»
