ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ
της Πέρσας Σούκα
Οι μέρες του φωτός είναι το νέο άλμπουμ της Νατάσας Μποφίλιου που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη Sony Music. Δώδεκα καινούργια τραγούδια χωρισμένα σε δύο CD. Το πρώτο κινείται σε ηλεκτρικό και σύγχρονο ύφος, ενώ το δεύτερο σε λυρικό και νοσταλγικό, με έντονη την παρουσία των εγχόρδων. Οι συντελεστές του άλμπουμ είναι ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος στο στίχο και ο Φάνης Καραμουρατίδης στη σύνθεση.
Τρεις καλλιτέχνες μόνο. Όχι παραπάνω. Μια μικρή παρέα ανθρώπων με ταλέντο και αισθητική, ο καθένας τους με τον δικό του ξεχωριστό ρόλο σε αυτή τη δημιουργία. Ξεκινώντας με την πρώτη ύλη, το στίχο, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος μάς διηγείται με μεγάλη δεξιοτεχνία καταστάσεις που όλοι μας έχουμε βιώσει, αισθανθεί ή έστω αγγίξει. Ο κάθε στίχος του μια μικρή ή μεγάλη σελίδα ζωής γεμάτη εικόνες. Ο συνθέτης με τέτοιο υλικό μπροστά του χτίζει υψηλού επιπέδου μελωδίες, απόλυτα ταυτισμένες με το στίχο. Οι ενορχηστρώσεις του άψογες και ψαγμένες. Η ερμηνεία της Μποφίλιου αισθαντική με έντονα θεατρικά στοιχεία, πότε τρυφερή και πότε δυναμική, ανάλογα με το τραγούδι.
Μερικά από τα τραγούδια που ξεχώρισα είναι: μια γλυκύτατη μπαλάντα, το «Συνέχεια στα όρια», που φωτογραφίζει τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας.
Μπαλάντα εύθραυστη και ο «Μονόλογος», μια καταγραφή της γυναικείας στοργής.
«Από κάπου έρχεται μια μακρινή μουσική… σε ξεσηκώνει…» στο ομώνυμο τραγούδι.
«Λοχαγός έρωτας», ένα ζεϊμπέκικο που αγγίζει μουσικά τον Δήμο Μούτση, με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη να δίνει τη δική του βαρύτητα στο τραγούδι.
«Γλάρος» – γιατί μπορεί το θέατρο να γίνει και ζωή.
«Δεμένη», ένα τραγούδι που αντικατοπτρίζει το μονοπάτι της γυναικείας φύσης.
Ένα «Δωμάτιο» μοναξιάς και λυτρωτικής ολοκλήρωσης του ήρωα που ζει μέσα σ’ αυτό. Ίσως η κορυφαία στιγμή για το στιχουργό και το συνθέτη.
Το τέταρτο άλμπουμ της Νατάσας Μποφίλιου είναι εξαιρετικό. Το κορίτσι αυτό, μέσα στα λίγα χρόνια που βρίσκεται στο χώρο του τραγουδιού –και μάλιστα τυχαία–, έχει χαράξει ήδη μια σημαντική διαδρομή αγνοώντας την προχειρότητα και την ελαφρότητα που ακολουθούν άλλοι καλλιτέχνες της γενιάς της. Γι’ αυτό και το μέλλον την αφήνει να το κοιτάξει κατάματα και να προσδοκά μόνο τις μέρες του φωτός.
