ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
του Νίκου Νικολαΐδη
Με ταινία έναρξης ΤΑ ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΑ του Άντονι Μαρσιάνο σε παγκόσμια avant première, ξεκινάει στην Αθήνα, στις 4 Απριλίου το 14ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου που θα διαρκέσει μέχρι τις 10 Απριλίου. Με τρεις καθημερινές προβολές στους κινηματογράφους Δαναός 1, Οdeon Όπερα 1 και το Γαλλικό Ινστιτούτο και ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει περισσότερες από σαράντα ταινίες από Γαλλία, Μαρόκο, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Καναδά και Ρουμανία. Πρόεδρος και προσκεκλημένος της φετινής διοργάνωσης ο πέντε φορές υποψήφιος για Όσκαρ μουσικής και κάτοχος τριών Σεζάρ συνθέτης Αλεξάντρ Ντεσπλά, ενώ ξεχωρίζουν και οι αφίξεις της ηθοποιού Καρόλ Μπουκέ, φετινής αναδόχου του Φεστιβάλ και του διάσημου σκηνοθέτη Πατρίς Λεκόντ. Από τις 11 μέχρι τις 17 του μήνα η διοργάνωση θα μεταφερθεί στη συμπρωτεύουσα στην αίθουσα Παύλος Ζάννας.
HASTA LA VISTA
BEΛΓΙΟ/115'/ΑΜΑ FILMS
Σκηνοθεσία:Τζέφρι Εντχόβεν
Ηθοποιοί: Ζιλ Ντε Σράιβερ, Τομ Όντενερτ, Ρόμπρεχτ Βάντεν Θόρεν
Ο μύθος:Ο σχεδόν τυφλός Ζόζεφ, ο παραπληγικός Φίλιπ και ο ανάπηρος από εγκεφαλικό όγκο Λαρς αποφασίζουν να ταξιδέψουν οδικώς και χωρίς συνοδούς στην Ισπανία σε έναν παραθαλάσσιο οίκο ανοχής για άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η ανάγνωσή μας: Μία βελγική παραγωγή στη φλαμανδική διάλεκτο βασισμένη στην αληθινή ιστορία ενός νεαρού Άγγλου που κατέκτησε τον κόσμο και το βραβείου κοινού σε πολλά φεστιβάλ όπως του Κάρλοβι Βάρι, του Βαγιαδολίδ, του Μόντρεαλ καθώς και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Σημείο ταύτισης στη ζωή των τριών νεαρών δεν είναι μόνο η αναπηρία τους αλλά και η παρθενιά τους που αποφασίζουν να χάσουν σε ένα ισπανικό σεξ κλαμπ με το όνομα Εl Cielo. O Tζέφρι Εντχόβεν συνδυάζει το θέμα της φιλίας που κυριαρχούσε στο περσινό ΑΘΙΚΤΟΙ των Νακασέ και Τολεντανό και της σεξουαλικής ωρίμανσης του πρόσφατου ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ του Μπεν Λέβιν δίχως ίχνος συμβιβασμού, εξωραϊσμού ή πλαστής συγκίνησης. Η δύναμη της ταινίας οφείλεται στο γεγονός ότι αντιμετωπίζει ως φυσιολογικούς τους ήρωες της και εξετάζει με ειλικρίνεια τις σχέσεις με τις οικογένειες τους, το άλλο φύλο καθώς και τις αξεπέραστες δυσκολίες στην αυτοεξυπηρέτηση τους. Πέρα από μία ρεαλιστική ματιά στο ιερό δικαίωμα της ατομικής ελευθερίας, ο Φλαμανδός σκηνοθέτης, με μαύρο χιούμορ, δεν παραλείπει να υπενθυμίσει, με κάποια επεισόδια και διαλόγους, την παραδοσιακή αντιπάθεια της κοινότητας του προς τους Βαλόνους (το φιλμ προβλήθηκε άλλωστε αποκλειστικά στη φλαμανδική περιοχή εντός Βελγίου) αλλά και τους Ολλανδούς. Οι απολύτως υγιείς πρωταγωνιστές μεταδίδουν τον αυθορμητισμό και την εξωστρέφεια κυρίως από τις εκφράσεις των προσώπων τους συνθέτοντας μία πειστική ανδρική παρέα που δεν υστερεί σε τίποτα από άλλες νεανικές συντροφιές. Ξεχάστε το «Ηasta La Vista» όπως το πρωτοτραγούδησε η Τζόντι Γουόντλεϊ και έγινε διάσημο από τα χείλη του Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ στο ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ 2 : ΗΜΕΡΑ ΚΡΙΣΗΣ και... come as you are, όπως προτρέπει ο αμερικανικός τίτλος αυτής της ταινίας δρόμου που ακολουθεί δύο αναπηρικές καρέκλες και ένα λευκό μπαστούνι στην πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Αξιολόγηση: 7/10
Η ΓΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ (DEAD MAN DOWN)
ΗΠΑ/118'/SEVEN FILMS - SPENTZOS FILM
Σκηνοθεσία: Νιλς Άρντεν Όπλεβ
Ηθοποιοί: Κόλιν Φάρελ, Νούμι Ράπας, Τέρενς Χάουαρντ, Ιζαμπέλ Ιπέρ
Ο μύθος: Ο Βίκτορ, μέλος μίας συμμορίας που τα μέλη της δολοφονούνται μυστηριωδώς, θα γνωριστεί με τη Γαλλίδα ένοικο του απέναντι διαμερίσματος η οποία ζει με τη μητέρα της. Με έκπληξη θα διαπιστώσει ότι εκείνη υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας μίας εγκληματικής του πράξης και θα του ζητήσει μία εξυπηρέτηση με αντάλλαγμα τη σιωπή της.
Η ανάγνωσή μας: Το ντεμπούτο του Νιλς Άρντεν Όπλεβ μπορεί να ήταν θεωρητικά καθυστερημένο (το 1996 στα τριανταπέντε του χρόνια), όμως με τη μεταφορά του βιβλίου ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΤΑΤΟΥΑΖ έδειξε την αξία του με αποτέλεσμα ο Ντέιβιντ Φίντσερ στο αμερικανικό ριμέικ να διασκευάσει την ταινία του και όχι το μυθιστόρημα του Στιγκ Λάρσον. Στην πρώτη αγγλόφωνη δουλειά του πρωτοστατούν δύο ψυχικά και σωματικά τραυματισμένες υπάρξεις που τις ενώνει όχι μόνο μία ανομολόγητη ερωτική έλξη, αλλά και η ανάγκη για τιμωρία και κάθαρση. Ο Δανός σκηνοθέτης υπογράφει ένα, βουτηγμένο στη μελαγχολία, νεο-νουάρ με σασπένς, σφιχτοδεμένο ρυθμό και ατμοσφαιρική φωτογραφία μίας μουντής Νέας Υόρκης, έτσι όπως σπάνια αποτυπώνεται σε έγχρωμο φιλμ. Η art-house προσέγγιση της βίας δεν αποκλείει τις αναφορές σε κλασικά μοτίβα του παρελθόντος: ήρωες με ψεύτικες ταυτότητες, αινιγματικές γυναίκες και δευτερεύοντες χαρακτήρες που, λόγω περιέργειας ή υπερβάλλοντος ζήλου, πλησιάζουν επικίνδυνα την αλήθεια. Το καταπιεσμένο ειδύλλιο του ζευγαριού συνυπάρχει με την εκδικητική τους επιθυμία. Η πρώτη τους συνάντηση για δείπνο είναι σκηνή ανθολογίας, τόσο για την ευφάνταστη στιχομυθία, όσο και για την εξέλιξη της που ανατρέπει τα στερεότυπα ενός χολυγουντιανού first date. Ο Κόλιν Φάρελ ξαναβρίσκει τον εαυτό του και έναν δημιουργό που ξέρει τι ζητάει από αυτόν και οι Τέρενς Χάουαρντ και Ντόμινικ Κούπερ, ως αρχηγός και μέλος της συμμορίας, δικαιούνται τα εύσημα για τις ερμηνείες τους. Με τη θορυβώδη εναρκτήρια σεκάνς και το αιματοβαμμένο φινάλε ο Όπλεβ αποδοκιμάζει τους ορισμούς θεαματικότητας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και συνακόλουθα αναστατώνει τους εκεί αποδέκτες του έργου του όχι με το θέμα όσο κυρίως με τις προθέσεις του.
Αξιολόγηση:7/10
ΞΕΧΑΣΕ ΤΟ (ΑDMISSION)
ΗΠΑ/107'ODEON
Σκηνοθεσία: Πολ Βάιτζ
Ηθοποιοί: Τίνα Φέι, Πολ Ραντ, Γουάλας Σον, Λίλι Τόμλιν
Ο μύθος: Η υπεύθυνη του τμήματος αξιολόγησης αιτήσεων στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, λίγο πριν διεκδικήσει τη θέση του προϊσταμένου της, πληροφορείται από έναν καθηγητή ότι ένας υποψήφιος είναι ο γιος που εγκατέλειψε στην εφηβεία της και αποφασίζει να τον βοηθήσει με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο.
Η ανάγνωσή μας: Το θέμα του βιβλίου της Τζιν Χαφ Κόρελιτζ και η σκηνοθετική υπογραφή του Πολ Βάιτζ (ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ, ΑΜΕRICAN DREAMZ) προμήνυαν ένα φιλμ λίγο καλύτερο από το μέσο όρο των ταινιών της Τίνα Φέι. Η Πόρσια, μία τυπολάτρης και αυστηρή υπάλληλος με έναν αδιάφορο σύντροφο, θα ανακαλύψει το μητρικό ένστικτο που θα θέσει σε κίνδυνο την καριέρα της. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης εστιάζει στις αφορμές που την κάνουν να επανεξετάσει τις αρχές της αλλά δεν της διασφαλίζει ένα συμπαθές πορτραίτο. Αν και στήνει κάποιες δυνατές σκηνές, όπως η πρώτη της πρωταγωνίστριας με τη μητέρα της, μία σειρά από σεναριακές ευκολίες ( το αχρείαστο love story, η φεμινίστρια μαμά και ο πρώην της που συναντά συνέχεια) μας υπενθυμίζουν ότι παρακολουθούμε μία φροντισμένη κομεντί αλλά όχι υψηλών απαιτήσεων. Οι υποψιασμένοι θεατές θα αναρωτηθούν με την ευκολία που η ηρωίδα υποδέχεται στη ζωή της το χαμένο της παιδί, ένα δεσμό που ο Βάιτζ δε διερευνά, έστω κι αν πίσω από αυτή τη σύμπτωση δεν κρύβεται κάποια απάτη αλλά μία παρεξήγηση. Η Λίλι Τόμλιν ως μητέρα της πρωταγωνίστριας είναι η μόνη από το καστ που δε μένει μετεξεταστέα ενώ εντύπωση προκαλεί ο, αγνώριστος εμφανισιακά για πολλοστή φορά, Μάικλ Σιν (που συνεργάστηκε με τη Φέι και στο τηλεοπτικό 30 ROCK), ο οποίος αλλάζει το look του από ταινία σε ταινία σαν αληθινός χαμαιλέοντας. Το φιλμ τολμά να μεταφέρει την πλοκή στις τάξεις ενός επώνυμου και όχι κάποιου φανταστικού πανεπιστημίου και έχει την ευκαιρία για ένα ουσιαστικό σχόλιο για τον πυρετό ανταγωνισμού, το κύρος των κανόνων αποδοχής και την αντικειμενικότητα όσων τους εφαρμόζουν. Όμως οι δημιουργοί αφήνουν στη λίστα αναμονής κάθε σχετική προσδοκία μας μαζί με όλους τους υποψήφιους φοιτητές που δεν ανήκουν στους εισακτέους ή σε αυτούς που απορρίπτονται.
Αξιολόγηση: 5/10
ATTRACTIVE ILLUSION
EΛΛΑΔΑ/80'/
Σκηνοθεσία: Πέτρος Σεβαστίκογλου
Ηθοποιοί: Σάνι Οχιλέμπο, Τζέι Λάινους
Ο μύθος: Οι δρόμοι δύο φίλων και συγκατοίκων χωρίζουν όταν ο ένας στρέφεται στην παρανομία. Μία νεαρή πόρνη θα γίνει η αφορμή να διασταυρωθούν ξανά οι ζωές τους.
Η ανάγνωσή μας: Το σινεμά της Νιγηρίας, το αποκαλούμενο ως Νόλιγουντ, δεν είναι μόνο το πιο παραγωγικό της Αφρικής αλλά έχει εξελιχθεί την τελευταία εικοσαετία στη δεύτερη μεγαλύτερη κινηματογραφική βιομηχανία πίσω από αυτή της Ινδίας, με περισσότερες ταινίες (για την ακρίβεια βιντεοταινίες) ετησίως από ότι οι ΗΠΑ. Ο Πέτρος Σεβαστίκογλου ανέλαβε να μας συστήσει μία άγνωστη κινηματογραφία στην τρίτη σκηνοθετική του δουλειά που δεν είναι ντοκιμαντέρ για το μεταναστευτικό, αλλά μία ταινία μυθοπλασίας εμπνευσμένη από τη ζωή εκπροσώπων της εγχώριας νιγηριανής κοινότητας. Πορνεία, ναρκωτικά, εξαθλίωση, μαύρη μαγεία, θανάσιμες συγκρούσεις παρελαύνουν όχι ως οι ψηφίδες ενός κοινωνικού μωσαϊκού μίας εξωτικής χώρας αλλά όσων διεξάγονται σε αθηναϊκό έδαφος. Ο Σεβαστίκογλου σε δύο εβδομάδες χωρίς επαγγελματίες ηθοποιούς και με αυτοσχεδιασμούς προσφέρει ένα αρκετά συνεκτικό αποτέλεσμα δίνοντας δείγματα των ικανοτήτων που είχαν φανεί και με το φιλόδοξο ξεκίνημα του ΑΝΕΜΟΣ ΣΤΗ ΠΟΛΗ τοποθετημένο στην Οδησσό και σε ρωσική γλώσσα πριν δεκαεπτά χρόνια. Γίνεται όμως αντιληπτό ότι δεν έχει την εμπειρία ή την έφεση να αναπαραστήσει αυθεντικά τον κόσμο του εγκλήματος. Τη σκέψη αυτή έρχεται να ενισχύσει ένα απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΑΜΝΗΣΙΑΣ της Στέλλας Θεοδωράκη, όπου ο σκηνοθέτης προβληματίζεται, σε μία ιδιωτική προβολή της δουλειάς του, για το αν θα κρατήσει στο τελικό μοντάζ μία συγκεκριμένη σκηνή. Πέρα από την απουσία ικανού προϋπολογισμού, πίσω από αυτό το πείραμα καλλιτεχνικής «εξάρτησης», κρύβεται και η έλλειψη αληθινών ερεθισμάτων του δημιουργού για το επόμενο βήμα του. Οι ηθοποιοί βάφτισαν την ταινία Ελκυστική Ψευδαίσθηση για να αποθαρρύνουν τους συμπατριώτες τους να μεταναστεύσουν στη Δύση και πιθανόν για αυτό δεν παρουσιάζεται ούτε ένας χαρακτήρας που να έχει προκόψει. Περισσότερο από τους Νιγηριανούς του εξωτερικού που έχουν κάνει ήδη το άλμα ή όσους παραμένουν εντός των τειχών και φυσικά δεν περιμένουν τη συγκεκριμένη ταινία για να αποφασίσουν το μέλλον τους, αυτό το σκηνοθετικό άνοιγμα στην πολυπολιτισμικότητα, απευθύνεται ακούσια στη συνείδηση του ελληνικού κοινού απεικονίζοντας μία παρασιτική πραγματικότητα στο κατώφλι του.
Αξιολόγηση: 4/10
ΤΖΑΚ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΓΙΓΑΝΤΩΝ (JACK THE GIANT SLAYER)
ΗΠΑ/114'/VILLAGE
Σκηνοθεσία: Μπράιαν Σίνγκερ
Ηθοποιοί : Νίκολας Χουλτ, Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Στάνλει Τούτσι, Ελεανόρ Τόμλινσον
Ο μύθος: Στην προσπάθεια του να σώσει την πριγκίπισσα του βασιλείου ο Τζακ, ένας νεαρός αγρότης, θα ανοίξει μία πύλη ανάμεσα στη γη και τη φυλή των γιγάντων που θα φουντώσει την προαιώνια σύγκρουσή τους.
Η ανάγνωσή μας: Αφού μετέφερε με το δικό του ύφος τα αγαπημένα του κόμικς στη μεγάλη οθόνη ο Μπράιαν Σίνγκερ στρέφεται τώρα στα βρετανικά παραμύθια, σε μία άστοχη επιλογή στην καριέρα του. Κανονικά, και μόνο που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Ντι Τζέι Καρούζο στη σκηνοθεσία, θα έπρεπε να αρνηθεί να αναλάβει το πρότζεκτ, για να προστατεύσει τη φήμη και το γόητρο του. Γυρισμένο στην Αγγλία με Βρετανούς ηθοποιούς (ο Στάνλει Τούτσι είναι ο μοναδικός Αμερικανός στους εννέα κυριότερους ρόλους), το φιλμ αποτυγχάνει να αναβιώσει την αυθεντικότητα των αγγλοσαξωνικών παραδόσεων. Ο σεναριογράφος Κρίστοφερ Μακ Κουάιρι στην πέμπτη συνεργασία του με το σκηνοθέτη (ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΒΑΛΚΥΡΙΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΟΒΟΥ, PUBLIC ACCESS) αδυνατεί να ανεβάσει το κινηματογραφικό θερμόμετρο με τον δεύτερο Τζακ που καταπιάνεται μετά το πρόσφατο JACK REACHER. Ο Σίνγκερ μεριμνά για την ακρίβεια των CG εικόνων, χρησιμοποιεί την τεχνική performance-capture για να αποδώσει την ποικιλομορφία στην όψη των γιγάντων όμως η περιπέτεια φαντασίας είναι δίχως ψυχή, αδιάφορη στο συναισθηματικό της επίπεδο και τους κοινωνικούς της συμβολισμούς. Ο Τζακ και η Ισαβέλα, εξαιτίας των ανεκδιήγητων εμπνεύσεων της ενδυματολόγου Τζοάνα Τζόνστον, δε θυμίζουν σε τίποτα αγρότη και πριγκίπισσα του δέκατου ογδόου αιώνα, σε μία ιστορία που θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί μισή ώρα συντομότερα. Όχι απλά η χειρότερη ταινία στη φιλμογραφία του Σίνγκερ αλλά, με βάση τη μαύρη τρύπα των παγκόσμιων εισπράξεων μέχρι τώρα, και μια διαφαινόμενη εμπορική αποτυχία γιγαντιαίων διαστάσεων.
Αξιολόγηση: 2/10
ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ (UNE VIE MEILLEURE)
ΓΑΛΛΙΑ/110'/SEVEN FILMS - SPENTZOS FILM
Σκηνοθεσία: Σεντρίκ Καν
Ηθοποιοί: Γκιγιόμ Κανέ, Λέιλα Μπεκχτί
Ο μύθος: Όταν η σύντροφος του που έχει μετακομίσει για επαγγελματικούς λόγους στο Μόντρεαλ εξαφανίζεται, ο Γιαν αναλαμβάνει την ανατροφή και την επιμέλεια του παιδιού της και μαζί θα αναζητήσουν τα ίχνη της.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-
