fbpx

ΝEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

του Νίκου Νικολαϊδη

Ταινίες που είχαν τη πρώτη επίσημη προβολή τους στην Ελλάδα σε κινηματογραφικές διοργανώσεις που πραγματοποιήθηκαν πριν δύο, τρία ή περισσότερα χρόνια, βρίσκουν μετά από ανέλπιστα μεγάλο διάστημα, διέξοδο στις αίθουσες: τέτοια παραδείγματα περιλαμβάνει το πρόγραμμα των νέων ταινιών, αυτή και την επόμενη εβδομάδα.

ΝEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥΑΓΡΙΟΤΗΤΑ (SAVAGES)

ΗΠΑ/131'/UIP

Σκηνοθεσία: Όλιβερ Στόουν

Ηθοποιοί: Τέιλορ Κιτς, Άαρον Τζόνσον, Μπλέικ Λάιβλι, Σάλμα Χάγιεκ, Τζον Τραβόλτα, Μπενίσιο Ντελ Τόρο

Ο μύθος: Όταν ο Τσον και ο Μπεν, αρνούνται τη προσφορά μιας μεγαλέμπορου ναρκωτικών να εξαγοράσει την επιχείρηση παραγωγής μαριχουάνας που έχουν στην Καλιφόρνια, το μεξικανικό καρτέλ απαγάγει την κοινή ερωμένη των δύο φίλων κι εκείνοι θα κάνουν τα πάντα για να τη σώσουν.

Η ανάγνωσή μας: Το ομώνυμο βιβλίο του πολυγραφότατου συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας Ντον Γουίσλοου που εκδόθηκε το 2010 δίνει την εντύπωση ότι γράφτηκε κατά παραγγελία του ίδιου του Όλιβερ Στόουν, αφού εμπεριέχει μια σειρά από προσφιλή θέματα της προηγούμενης φιλμογραφίας του σκηνοθέτη. Ένα ερωτικό τρίγωνο που παραπέμπει στην σεξουαλική απελευθέρωση των σέβεντις, μια αδελφική φιλία που την αλληλοσυμπληρώνει η αγάπη για την ίδια γυναίκα, έναν πόλεμο ναρκωτικών που χωρίζει αντιμαχόμενες ομάδες, αλλά αντανακλά την εγκληματική νοοτροπία δύο διαφορετικών χωρών που συνορεύουν. Όπως συνήθως, η σκηνοθετική βιρτουοζιτέ του Στόουν, επικαλύπτει μια κοινότοπη ιστορία που δομείται πάνω στους άξονες της βίας και της διαφθοράς, χωρίς να χάνει ούτε στιγμή το ρυθμό της ή να πέφτει σε νεκρά διαστήματα. Ο τίτλος της ταινίας, εντάσσεται οργανικά πέντε φορές στην εξιστόρηση της αφηγήτριας, δείχνει όμως να αφορά κυρίως τους ωμούς και αδίστακτους Μεξικανούς γείτονες και όχι τους νεαρούς ήρωες που παραμένουν αγνοί ακόμα και όταν κυνηγούν τον καπιταλιστικό παράδεισο τους με ανορθόδοξο τρόπο. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, στο δεύτερο και επικρατέστερο φινάλε του, δεν διστάζει να τους παρουσιάσει ως ιδεαλιστές και φιλάνθρωπους, εγκαινιάζοντας με αυτό τον τρόπο, ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή τους, σε μια επίδειξη πατριωτικής συμπάθειας. Αν και σε αυτή τη δουλειά του δεν εστιάζει στη ψυχολογία των ηρώων, ο Στόουν ξέρει να αποσπά αξιόλογες ερμηνείες. Ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο, ενσαρκώνει ιδανικά το κτηνώδες πρωτοπαλίκαρο, με τη σχεδόν ψυχοπαθιτική προσωπικότητα, η Σάλμα Χάγιεκ, δίνει αναπάντεχα κύρος και βαρύτητα στο χαρακτήρα της αρχηγού του καρτέλ που δεν μπορεί να αποβάλλει τη μητρική της ευαισθησία -μέχρι και ο Τέιλορ Κιτς δίνει την πρώτη πειστική ερμηνεία στην καριέρα του. Δεκαπέντε χρόνια μετά την ταινία ΤΥΦΛΗ ΣΤΡΟΦΗ, ο Στόουν επιστρέφει σε μια καθαρόαιμη βίαιη περιπέτεια, με τη θανατηφόρα σύγκρουση ανάμεσα στους κακούς και τους λιγότερο κακούς που παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον, κλέβοντας για πολλοστή φορά τη δόξα, από τους πρωταγωνιστές και τους υπόλοιπους συνεργάτες του.

Αξιολόγηση: 7/10  

ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ (LAWLESS) ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ (LAWLESS)

ΗΠΑ /116'/ODEON

Σκηνοθεσία:Τζον Χίλκοουτ

Ηθοποιοί: Τομ Χάρντι, Σάια Λαμπέφ, Γκάι Πιρς, Γκάρι Όλντμαν, Τζέσικα Τζαστέιν

Ο μύθος: Στην κωμόπολη του Φράνκλιν, την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης, οι αδελφοί Μπόντουραντ πλουτίζουν από το λαθρεμπόριο του ουίσκι. Η άφιξη του νέου αστυνομικού από το Σικάγο στη περιοχή τους, ο οποίος θα απαιτήσει μερίδιο από τα κέρδη τους προκειμένου να μην εφαρμόσει το νόμο, θα ανοίξει τον κύκλο του αίματος και θα σημάνει το τέλος της παράνομης επιχείρησης τους.

Η ανάγνωσή μας: Η πέμπτη ταινία του Τζον Χίλκοουτ, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι το μέχρι τώρα έργο του, είναι κάπως υπερεκτιμημένο. Όπως το μυθιστόρημα που έγραψε ο εγγονός ενός εκ των τριών αδελφών, έτσι και η ταινία, είναι η ανάμειξη ιστορικών πληροφοριών και αληθινών συμβάντων με καθαρά φανταστικά επεισόδια. Ο Αυστραλός σκηνοθέτης που μεγάλωσε στον Καναδά, δεν αφήνει την ευκαιρία να κάνει μια γκανγκστερική ταινία εποχής, με τρόπο που θα ζήλευε κάθε Αμερικανός συνάδελφός του. Με μια κλασσική και συμβατική ανάπτυξη που δεν ξεφεύγει από τα στερεότυπα της οικογενειακής παράδοσης και της διαφύλαξης της ατομικής ιδιοκτησίας, αποτίει φόρο τιμής, σε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό είδος, χωρίς ούτε ένα λεπτό προσωπικής σφραγίδας. Είναι δεδομένο πως ο Νικ Κέιβ, προσωπικός φίλος του σκηνοθέτη, είναι ασύγκριτα πιο ταλαντούχος ως μουσικός απ' ότι ως σεναριογράφος και η επιλογή του με αυτή την ιδιότητα, αποτέλεσε ένα αποτυχημένο ρίσκο για την παραγωγή, παρά το γεγονός ότι αυτό συνέβαινε για τρίτη φορά. Οι χαρακτήρες κάποιων ηθοποιών είναι διακοσμητικοί (Γκάρι Όλντμαν, Μία Βασικόφκσα) και αυτός του Τομ Χάρντι στο ρόλο του Φόρεστ Μπόντουραντ κωμικά εφτάψυχος, αφού ο Κέιβ συνεχώς μετανιώνει για το πότε θα έρθει το τέλος του. Οι ηθοποιοί του Χίλκοουτ, κατά καιρούς σε συνεντεύξεις τους, υπογραμμίζουν το ελάχιστα παρεμβατικό του στυλ και τη χαμηλότονη καθοδήγηση του, που επηρεάζεται από τη θητεία του στη σκηνοθεσία μουσικών βίντεο, στερεί όμως ταυτόχρονα τις δουλειές του, από εντυπωσιακές ερμηνείες. Ο Γκάι Πιρς, στο ρόλο του παθιασμένου και υπερόπτη αστυνομικού, αποτελεί μία φωτεινή εξαίρεση, όμως η ενδυματολογική εκκεντρικότητα και τα ξυρισμένα φρύδια του, το φέρνουν πιο κοντά στα μέτρα ενός ποπ σταρ, αποσπώντας την προσοχή από τη χειμαρρώδη ερμηνεία του. Η καλλιτεχνική διεύθυνση, η φωτογραφία, τα κοστούμια και η χρήση της φολκ και μπλουγκράς μουσικής, διατηρούν σε υψηλά στάνταρντ, ένα φιλόδοξο αλλά άσκοπο παράδειγμα, για το πώς αντιλαμβάνεται το Χόλιγουντ, μια καλλιτεχνική ταινία.

Αξιολόγηση: 5/10

ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ (KILLING THEM SOFTLY)ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΑ (KILLING THEM SOFTLY)

HΠΑ/97'/ΑUDIOVISUAL

Σκηνοθεσία: Άντριου Ντόμινικ

Ηθοποιοί: Μπραντ Πιτ, Τζέιμς Γκαντολφίνι, Ρέι Λιότα, Ρίτσαρντ Τζέκινς, Σκοτ Μακ Νέιρι

Ο μύθος: Δύο μικροκακοποιοί, αποφασίζουν να κλέψουν ένα, προστατευόμενο από τη μαφία, παιχνίδι πόκερ, θεωρώντας ότι οι υποψίες, θα στραφούν στο διοργανωτή του παιχνιδιού που είχε στήσει ένα ανάλογο κόλπο, υποδυόμενος το θύμα μιας εικονικής ληστείας. Σύντομα ένας άνθρωπος των μαφιόζων, θα αναλάβει δράση, αναθέτοντας σε έναν πρώην κατάδικο, να τιμωρήσει παραδειγματικά, όσους έθιξαν τα συμφέροντα τους.

Η ανάγνωσή μας: Η ταινία κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα, πέντε εβδομάδες νωρίτερα από τις ΗΠΑ, όπου επρόκειτο αρχικά να κυκλοφορήσει στις 21 Σεπτεμβρίου. Επίσημα η ανακοίνωση για την αλλαγή της ημερομηνίας εξόδου, ανέφερε ότι δεν ήθελε να κονταροχτυπηθεί, με το νέο φιλμ του Πολ Τόμας Άντερσον ΜΑSTER, που είχε προγραμματιστεί για την ίδια εβδομάδα, ίσως όμως κατά βάθος, να περίμενε να ολοκληρωθούν οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Το φιλμ παρουσιάζει αρκετά αποσπάσματα ομιλιών του Μπαράκ Ομπάμα, από την περίοδο που ήταν ακόμη γερουσιαστής και, παρότι κρατάει τις ίδιες αποστάσεις από δημοκρατικούς και ρεπουμπλικάνους, δεν θα ήθελε η εταιρεία παραγωγής του, να γίνει ακούσια προπαγανδιστικό ατού, στη φαρέτρα του Μιτ Ρόμνει ή να θεωρηθεί ότι επηρεάζει το μέσο αναποφάσιστο ψηφοφόρο. Ο Άντριου Ντόμινικ, σχεδιάζει με προσοχή και φειδώ την καριέρα του (τρεις ταινίες σε δώδεκα χρόνια), όμως δεν καταφέρνει άλλο ένα θαύμα, μετά τα εξαιρετικά CHOPPER και Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΖΕΣΕ ΤΖΕΙΜΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΙΛΟ ΡΟΜΠΕΡΤ ΦΟΡΝΤ. Βασίζει το σενάριο του στο αστυνομικό μυθιστόρημα του Τζόρτζ Χίγκινς Cogan's Trade και μεταφέρει τη δράση από τη Βοστόνη του 1974, στη Νέα Ορλεάνη του 2008. Ο Νεοζηλανδός σκηνοθέτης, περιγράφει μια ακόμη ανδρική ιστορία, που έλκει τις γκανγκστερικές της καταβολές, από το σινεμά του Σκορσέζε και του Κόπολα. Παράλληλα, ασκεί κριτική στο αμερικανικό όνειρο, συγκρίνοντας ανεπιτυχώς τους κώδικες τιμής που επικρατούν στον κόσμο του εγκλήματος και της παρανομίας, με την οικονομική κρίση και τους αδυσώπητους νόμους της αγοράς, στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα. Η απάτη είναι φτωχή σε σύλληψη, οι χαρακτήρες φλυαρούν ακατάσχετα, σε σχέση με τα συμφέροντα που θίγονται και ο Ντόμινικ περιορίζει το θέαμα σε ελάχιστα ξεσπάσματα βίας, κινηματογραφημένα σε super slow motion και σε μια καλοστημένη, γεμάτη υπόγεια ένταση, σκηνή ληστείας. Οι δύο μικροαπατεώνες που υποδύονται ο Σκοτ Μακ Νέιρι (μια νεότερη έκδοση του Σαμ Ρόκγουελ) και ο Μπεν Μέντελσον, κερδίζουν τις εντυπώσεις, με την ακρίβεια που εκδηλώνουν την ανικανότητα και το φόβο τους και ο Τζέιμς Γκαντολφίνι, θυμίζει τον παλιό καλό εαυτό του, στο ρόλο του οργισμένου και αθυρόστομου εκτελεστή. Ο Μπραντ Πιτ ως πρωταγωνιστής και παραγωγός, ταυτίζεται με την ιδεολογική κατεύθυνση της ταινίας, έχει κυριολεκτικά τον τελευταίο λόγο, όμως παραμένει ατσαλάκωτος, ακόμη και όταν η δυνατή βροχή που πέφτει ασταμάτητα στη μεγαλύτερη πόλη της Λουιζιάνα, λιώνει γλυκά, όλες τις προσδοκίες που είχαμε για το φιλμ.

Αξιολόγηση: 4/10

CALIFORNIA DREAMIN' (NESFARSIT)CALIFORNIA DREAMIN' (NESFARSIT)

ΡΟΥΜΑΝΙΑ/155'/NEW STAR

Σκηνοθεσία: Κριστιάν Νεμέσκου

Ηθοποιοί: Αρμάν Ασάντε, Ράζβαν Βασιλέσκου, Άλεξ Μαρτζινεάνου, Μαρία Ντινουλέσκου

Ο μύθος: Το 1999, ο σταθμάρχης σε μια μικρή πόλη της Ρουμανίας, απαγορεύει τη διέλευση ενός τρένου που μεταφέρει ένα σύστημα ραντάρ με προορισμό το Κόσσοβο, με αποτέλεσμα η αποστολή του ΝΑΤΟ που επανδρώνεται από Αμερικανούς στρατιώτες, να εγκλωβιστεί για πέντε ημέρες στο συγκεκριμένο σταθμό, περιμένοντας τα απαραίτητα συνοδευτικά έντυπα.

Η ανάγνωσή μας: Πρώτη και μοναδική ταινία, ενός ελπιδοφόρου Ρουμάνου σκηνοθέτη, που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα το 2006 και ενώ η ταινία ήταν στη διαδικασία του post-production. Συνεργάτες και συγγενικά πρόσωπα του Κριστιάν Νεμέσκου, πήραν όλο το υλικό που είχε γυριστεί και τοποθετώντας το σε μια λογική αλληλουχία, κυκλοφόρησαν την ταινία, προκειμένου να δείξουν, έστω και με αυτές τις συνθήκες, τη δουλειά του και να τιμήσουν τη μνήμη του. Είναι βέβαιο ότι ο Νεμέσκου, δεν θα έδινε αυτή την ξεχειλωμένη εκδοχή των δυόμισι ωρών, χωρίς ούτε ένα cut, αν ζούσε και πιθανόν δεν είχε αποφασίσει ούτε τον τίτλο του φιλμ, αφού τόσο ο πρωτότυπος Νesfarsit που σημαίνει ατελείωτο, ημιτελές στη ρουμανική γλώσσα, όσο και ο άσχετος διεθνής California Dreamin' από το ομώνυμο κομμάτι των Τhe Mamas and The Papas, μοιάζουν εμπνεύσεις άλλων. Για όλους τους παραπάνω λόγους, η κριτική ανάλυση του φιλμ, μοιάζει να έχει ιδιαιτερότητες και να τίθεται σε μόνιμη αναίρεση από τη στιγμή που δεν εκφράζει την τελική άποψη του δημιουργού της. Ο Νεμέσκου, πριν από το πέρασμα στη μεγάλου μήκους, είχε υπογράψει επτά μικρού μήκους ταινίες, ανάμεσα τους το εξαιρετικό POVESTE LA SCARA C που είχε κερδίσει το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου το 2003. Παρόλα αυτά, η απειρία του στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, είναι εμφανής. Με την παρουσία Αμερικανών στο σενάριο του, δεν επιδιώκει μια αντιπαραβολή της αναπτυγμένης Δύσης με τη φτωχή Ανατολή, αλλά σκοπεύει όλα τα βέλη στους συμπατριώτες του. Οι διεφθαρμένοι καιροσκόποι,οι στενοκέφαλοι οπορτουνιστές, οι αναίσθητοι γραφειοκράτες, παρουσιάζονται με έναν αποστασιοποιημένο κοινωνικό ρεαλισμό και μια ανεπαίσθητα σαρκαστική οπτική. Είναι όμως δυνατόν, η προφορική εντολή ενός επιτήδειου αρμόδιου, να ακινητοποιεί μια στρατιωτική αποστολή και να μεταβάλλει τις αποφάσεις μίας ολόκληρης κυβέρνησης; Η αναφορά στην εποχή του Β' Παγκοσμίου πολέμου όπου ο σταθμάρχης βίωσε τα παιδικά του χρόνια, μοιάζει άστοχη, όπως και η παράλληλη συναισθηματική ωρίμανση της κόρης του, που δεν συνδέεται οργανικά με το κύριο κορμό της ιστορίας. Η άνευρη κινηματογράφηση, το χαοτικό στυλ δεν επιτρέπουν σε αυτή την κουκίδα του χάρτη, να μετατραπεί στην τοιχογραφία μιας ολόκληρης χώρας, κάτι που δεν επηρέασε την επιτροπή του τμήματος «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στο Φεστιβάλ Καννών του 2007, που απένειμε τη σημαντικότερη διάκριση στο Νεμέσκου, μετά το θάνατο του.

Αξιολόγηση: 4/10

Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΙ ΓΚΡΙΝ (ΤΗΕ ODD LIFE OF TIMOTHY GREEN)Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΙΜΟΘΙ ΓΚΡΙΝ (ΤΗΕ ODD LIFE OF TIMOTHY GREEN)

HΠΑ/105'/FEELGOOD

Σκηνοθεσία: Πίτερ Χέντζες

Ηθοποιοί: Τζένιφερ Γκάρνερ, Τζόελ Έντγκερτον, Σι Τζέι Άνταμς, Ντάιαν Γουίστ, Ντέιβιντ Μορς

Ο μύθος: Ένα άτεκνο ζευγάρι, θάβει μία νύχτα στον κήπο της κατοικίας του, ένα κουτί που περιλαμβάνει σημειώσεις, με όλες τις προσδοκίες και τα όνειρα που είχαν για το παιδί που δεν μπόρεσαν ποτέ να αποκτήσουν.Ύστερα από μια έντονη καταιγίδα, ένα αγόρι με φύλλα στα πόδια, εμφανίζεται στη ζωή τους και παίρνει τη θέση του γιου που πάντα επιθυμούσαν.

Η ανάγνωσή μας: Όπως και στο JUNO του Τζέισον Ράιτμαν, η πρωταγωνίστρια Τζένιφερ Γκάρνερ, έχει και πάλι προβλήματα τεκνοποίησης, που όμως εδώ επιλύονται με ένα μαγικό και παραμυθένιο τρόπο. Μια αρκετά ακριβή παραγωγή της Ντίσνεϊ, που δίνει το στίγμα και ταυτόχρονα θέτει τα όρια, σε αυτό το κοινωνικό φιλμ με στοιχεία φαντασίας. O μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Πίτερ Χέτζες, στην τρίτη του σκηνοθετική δουλειά (ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, Ο ΝΤΑΝ ΕΦΑΓΕ ΚΟΛΛΗΜΑ), μας δίνει μια άρτια και φροντισμένη ταινία, που απευθύνεται σε όλη την οικογένεια. Η μικρή κωμόπολη που ταλαιπωρείται από την ανεργία, περιθωριοποιεί αρχικά το μικρό Τίμοθι που βρίσκει κατανόηση μόνο από ένα μοναχικό κορίτσι, πριν σωθεί οικονομικά από μια δική του έμπνευση, που προσθέτει μια οικολογική νότα στην ιστορία. Ο Χέτζες, προσπερνά βιαστικά την ανεξήγητη παρουσία του παιδιού σε ένα ρεαλιστικό καμβά και επιχειρεί να μπολιάσει, το πνεύμα των ταινιών του Φρανκ Κάπρα, με τον ίδιο υποτυπώδη τρόπο που κινηματογραφεί τις σκηνές του ποδοσφαίρου. Όμως από το σεναριογράφο του υποψήφιου για Όσκαρ ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ και του φιλμ ΤΙ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΓΚΙΛΜΠΕΡΤ ΓΚΡΕΙΠ, περιμέναμε κάτι περισσότερο από μία γλυκιά παραβολή πάνω στο σεβασμό της διαφορετικότητας, την αξία της οικογενειακής θαλπωρής και τα πρότυπα ανατροφής των σημερινών γονέων. Ένας πιο χαρισματικός πιτσιρίκος από το μικρό Σι Τζέι Άνταμς, ίσως να έκανε λιγότερο προβλέψιμη και ανιαρή, μια ταινία που δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω, από τις περιορισμένες αρχικές υποσχέσεις της.

Αξιολόγηση: 3/10

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.