fbpx

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 29 ΜΑΪΟΥ του Νίκου Νικολαΐδη

 

Στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Εναλλακτικής Μουσικής & Τέχνης από τη Μέση Ανατολή, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης φιλοξενεί το τριήμερο 30/05-1/06 το Αραβικό Πανόραμα Ταινιών Μικρού Μήκους, που περιλαμβάνει 21 φιλμ από δέκα διαφορετικές χώρες της ευρύτερης περιοχής – μεταξύ αυτών, οι πολύπαθες κοινωνικοπολιτικά τα τελευταία χρόνια Ιράκ, Αίγυπτος και Συρία. Παρασκευή και Σάββατο έχουν προγραμματιστεί δύο ζώνες προβολών, στις 19:00 και 21:00, ενώ την Κυριακή μία στις 20:00. Τα φιλμ προβάλλονται με αγγλικούς υπότιτλους.

ΛΕΥΚΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ (ΕLEFANTE BLANCO)
AΡΓΕΝΤΙΝΗ-ΓΑΛΛΙΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ/107'/SEVEN FILMS-SPETZOS FILM
Σκηνοθεσία: Πάμπλο Τραπέρο
Ηθοποιοί: Ρικάρντο Νταρίν, Ζερεμί Ρενιέρ, Μαρτίνα Γκουσμάν

ΛΕΥΚΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ (ΕLEFANTE BLANCO)

Ο μύθος: Δύο ιερείς και μία κοινωνική λειτουργός, που προσπαθούν να ανεγερθεί ένα νοσοκομείο στο μισογκρεμισμένο κτίριο μίας φτωχογειτονιάς του Μπουένος Άιρες, θα βρεθούν αντιμέτωποι με την κρατική αναλγησία και την εγκληματικότητα της περιοχής.
Η ανάγνωσή μας: Όπως και στο δράμα φυλακών ΛΕΟΝΕΡΑ (τη μόνη από τις έξι προηγούμενες ταινίες του που βγήκε στους ελληνικούς κινηματογράφους), ο Πάμπλο Τραπέρο δημιουργεί και στον ΛΕΥΚΟ ΕΛΕΦΑΝΤΑ έναν ασφυκτικό κλοιό δυσφορίας με την αυθεντική κοινωνική καταγραφή. Ένας ιερέας με σοβαρό πρόβλημα υγείας βρίσκει στο πρόσωπο του Βέλγου συναδέλφου του τον διάδοχό του. Ο Αργεντινός σκηνοθέτης (πρόεδρος στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα φέτος στις Κάννες) καταγράφει τον καθημερινό τους αγώνα για τη θεμελίωση του απαραίτητου νοσοκομείου, καθώς και τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Η απουσία ενός συγκεκριμένου αφηγηματικού ιστού είναι το βασικό μειονέκτημα του φιλμ, που αποδοκιμάζει χλιαρά τους αδιάφορους και διεφθαρμένους πολιτικούς. Βέβαια, τόσο τα συνειδησιακά διλήμματα ή οι σαρκικοί πειρασμοί των κληρικών όσο και η βία στις παραγκουπόλεις έχουν αποδοθεί με πιο συναρπαστικό τρόπο σε αρκετές άλλες περιπτώσεις. Η πιο θετική συνεισφορά είναι ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζει το Μπουένος Άιρες ο 43χρονος σκηνοθέτης, αφού στις περισσότερες ταινίες συμπατριωτών του βλέπουμε μία όψη των προαστίων ή τη ρετρό αισθητικά πλευρά του. Το μαρτυρικό φινάλε, έστω και αν συμβαδίζει με ένα αληθινό περιστατικό, δείχνει τον υπερβάλλοντα ζήλο του Τραπέρο να τονίσει τη φιλανθρωπική δράση του καθολικισμού διολισθαίνοντας αναίτια στο μελόδραμα.
Αξιολόγηση: 5/10

ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ (ΜR MORGAN'S LAST LOVE)
ΓΑΛΛΙΑ-ΗΠΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ/116'/FILMTRADE-SPENTZOS FILM
Σκηνοθεσία: Σάντρα Νέτελμπεκ
Ηθοποιοί: Μάικλ Κέιν, Κλεμάνς Ποεζί, Τζέιν Αλεξάντερ

ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ (ΜR MORGAN'S LAST LOVE)

Ο μύθος: Ένας χήρος συνταξιούχος γνωρίζει μία νεαρή καθηγήτρια χορού, με την οποία θα έχει τη μόνη ουσιώδη επικοινωνία.
Η ανάγνωσή μας: Οι ενστάσεις στην πέμπτη ταινία της Σάντρα Νέτελμπεκ (BELLA MARTHA) ξεκινούν από τον άστοχο τίτλο της, αφού η πολυσήμαντη μεταφραστικά λέξη love καλλιεργεί σκόπιμα την παρερμηνεία ότι πραγματεύεται μία σκανδαλιστική ερωτική σχέση. Έπειτα, μπορεί η ίδια να αφιερώνει στη μνήμη του πατέρα της το φιλμ και να είχε εξαρχής στο μυαλό της για τον βασικό ρόλο τον Μάικλ Κέιν, όμως η επιλογή να υποδυθεί έναν Αμερικανό καθηγητή φιλοσοφίας αποδεικνύεται προβληματική. Ο παλαίμαχος ηθοποιός με την αναγνωρίσιμη cockney προφορά του θα ήταν λογικότερο αν είχε αγγλική ταυτότητα για τις ανάγκες του σεναρίου. Ειδικά από τη στιγμή που η Γερμανίδα δημιουργός υπογραμμίζει χαριτωμένα την ασυνεννοησία, όπως και τον σνομπισμό αγγλόφωνων και γαλλόφωνων. Η Νέτελμπεκ δεν μπορεί να αιτιολογήσει την παραμονή του ηλικιωμένου άντρα σε έναν ξένο τόπο φορτισμένο αρνητικά από τον θάνατο της συζύγου του, ούτε για τα κίνητρα (πέραν του αλτρουισμού) της νέας που τον πλησιάζει. Μία μίνι οικογενειακή κρίση, ένα άχαρο ξαφνικό φλερτ και το τετριμμένο εύρημα του φαντάσματος της νεκρής συντρόφου πλατειάζουν περισσότερο τη φλύαρη ιστορία. Τελικά το δίωρο μάθημα για την εγκαρδιότητα και τη θλίψη της γεροντικής ηλικίας αποδεικνύεται ανούσιο, από τη στιγμή που ο κύριος Μόργκαν υλοποιεί έστω και σε δεύτερο χρόνο τις προθέσεις του στο όνομα της αιώνιας συζυγικής αφοσίωσης.
Αξιολόγηση: 3/10

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (2 DAYS IN NEW YORK)
ΓΑΛΛΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ/96'/HOLLYWOOD ENTERTAINMENT
Σκηνοθεσία: Ζιλί Ντελπί
Ηθοποιοί: Ζιλί Ντελπί, Κρις Ροκ, Αλμπέρ Ντελπί

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (2 DAYS IN NEW YORK)

Ο μύθος: H ήσυχη ζωή ενός ζευγαριού στο Μανχάταν αναστατώνεται, όταν καταφτάνουν οι Ευρωπαίοι συγγενείς της γυναίκας με αφορμή μία έκθεση.
Η ανάγνωσή μας: Ποια θα μπορούσε να είναι η κινηματογραφική συνέχεια μιας μονοδιάστατης κομεντί με θέμα τη διήμερη παραμονή μίας Γαλλίδας και του Αμερικανού φίλου της στο πατρικό της στο Παρίσι; Μα, φυσικά, η επίσκεψη της οικογένειας στη δική της κατοικία στο Μανχάταν. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το θέμα της σκηνοθέτριας, σεναριογράφου και ειδικά αυτή τη φορά συνθέτριας Ζιλί Ντελπί δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Στο ενδιάμεσο διάστημα από το ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, η ηρωίδα έχει αλλάξει σύντροφο, έχει αποκτήσει παιδί και τα συγγενικά της πρόσωπα έμαθαν να ψελλίζουν περισσότερες λέξεις στα αγγλικά. Η Γαλλίδα δημιουργός επαναλαμβάνεται θίγοντας ξανά τη διαφορά νοοτροπίας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, το αλαλούμ στους κόλπους μίας φαμίλιας και την πολυπλοκότητα που διέπει τη σχέση των δύο φύλων. Δυστυχώς, προσπαθεί να το πετύχει με ένα συχνά φαρσοειδές χιούμορ και κάποιες επιεικώς απαράδεκτες εμπνεύσεις. Η Μαριόν, για παράδειγμα, πουλάει προς 5.000 δολάρια την... ψυχή της με αγοραστή τον Βίνσεντ Γκάλο (που υποδύεται τον εαυτό του σε μία uncredited cameo έκπληξη), ενώ ο σύντροφός της εξομολογείται τα βάσανά του στο πόστερ του Μπαράκ Ομπάμα. Ένα αχρείαστο σίκουελ από μία σκηνοθέτρια που δεν βαρέθηκε να είναι σύζυγος-σύντροφος Αμερικανού, αν συνυπολογίσουμε την τριλογία του ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ και απλώς εξευμενίζει τις νευρώσεις της.
Αξιολόγηση: 3/10

BRICK MANSIONS
ΚΑΝΑΔΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ/90'/ODEON
Σκηνοθεσία: Καμίλ Ντελαμάρ
Ηθοποιοί: Πολ Γουόκερ, Νταβίντ Μπελ, RΖΑ

BRICK MANSIONS

Ο μύθος: Στο εγκαταλειμμένο συγκρότημα κατοικιών Brick Mansions, ένας βαρόνος ναρκωτικών απάγει την κοπέλα κάποιου μεταμελημένου πρώην καταδίκου, ο οποίος μαζί με έναν αδιάφθορο αστυνομικό θα προσπαθήσουν να εφαρμόσουν τον νόμο.
Η ανάγνωσή μας: Ο πρόωρος χαμός πριν από έξι μήνες του Πολ Γουόκερ (εδώ στην τελευταία ταινία που ολοκλήρωσε) είναι η μακάβρια αφορμή για να πλασαριστεί αυτή η φασαριόζικη περιπέτεια στο πρόγραμμα των multiplex. Ριμέικ του φιλμ BANLIEUE 13, με τον πρώην μοντέρ Καμίλ Ντελαμάρ να αντικαθιστά πίσω από την κάμερα τον Πιερ Μορέλ. Αμφότεροι είναι προστατευόμενοι του Λικ Μπεσόν, που έγραψε το σενάριο και χρηματοδότησε ένα ακόμη πανάκριβο b-movie. Η πλοκή εύκολα μπορεί να εξοργίσει κάθε νοήμονα θεατή (η δημοτική αρχή έχει στην κατοχή της πυρηνική κεφαλή με την οποία σκέπτεται να απαλλαγεί ριζικά από τους εγκληματίες και ο ήρωας συζητάει τις υπηρεσιακές υποθέσεις του με τον υπερήλικα παππού του στο γηροκομείο). Οι χαρακτήρες είναι διάτρητοι, οι ριψοκίνδυνες σκηνές εξόφθαλμα ψεύτικες και το ετερόκλητο καστ επιχειρεί να χωρέσει τον Γάλλο Νταβίντ Μπελ (ιδρυτή της τέχνης του παρκούρ), ο οποίος έπαιζε τον ίδιο ρόλο στο πρωτότυπο φιλμ, με τον ράπερ RΖΑ, ο οποίος μοιάζει υπέρμετρα soft κακός. Ο Πολ Γουόκερ είναι τόσο fast και furious, όσο ήταν στα περισσότερα φιλμ της καριέρας του, και ο θάνατός του, ως μνήμη, συνιστά τη μόνη συγκινησιακή ρωγμή σε αυτό το μπετόν αρμέ απερισκεψίας και κακογουστιάς.
Αξιολόγηση: 2/10

ΜΑLEFICENT
ΗΠΑ/97'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Στρόμπεργκ
Ηθοποιοί: Αντζελίνα Τζολί, Σαμ Ράιλι, Ελ Φάνιγκ

ΜΑLEFICENT

Ο μύθος: Μια καλόκαρδη νεράιδα, όταν προδίδεται από τον νέο βασιλιά, μεταμορφώνεται σε κακή μάγισσα και καταριέται την κόρη του.
Η ανάγνωσή μας: Στο animation H ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ του 1959, η Μαλέφισεντ ήταν η μοχθηρή φυσιογνωμία που είχε καταδικάσει την ομώνυμη ηρωίδα. Σε αυτή τη σύγχρονη εκδοχή με ηθοποιούς, το παραμύθι εκτυλίσσεται από την οπτική γωνία της εκδικητικής νεράιδας. Η σφραγίδα της Ντίσνεϊ και η επιστροφή της Αντζελίνα Τζολί στα κινηματογραφικά πλατό ήταν τα μόνα σίγουρα χαρτιά, οδηγώντας σε ένα ανοσιούργημα του μάρκετινγκ. Οι παραγωγοί δεν ενδιαφέρθηκαν να βρουν έναν σκηνοθέτη της προκοπής, όταν τα ονόματα των Τιμ Μπάρτον και Nτέιβιντ Γέιτς (ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ) αποδείχτηκαν απλές φήμες. Ο Ρόμπερτ Στρόμπεργκ μπορεί να έχει δύο Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης στην κατοχή του (Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ και ΑVATAR), αλλά πέρασε όλη την καριέρα του ως σπεσιαλίστας των οπτικών εφέ και δεν σχετίζεται με τη σκηνοθεσία. Μάλιστα, το αποτέλεσμα των γυρισμάτων ήταν τόσο απογοητευτικό, ώστε επιστρατεύτηκε ο Τζον Λι Χάνκοκ (Η ΜΑΓΙΚΗ ΟΜΠΡΕΛΑ) για να ξαναγυρίσει κάποιες σκηνές. Το σενάριο της Λίντα Γούλβερτον αναμασά σκόρπιες ιδέες από το παραμύθι του Σαρλ Περό και την εκδοχή των αδελφών Γκριμ, ενώ η σκηνογραφική άποψη και τα ειδικά εφέ θυμίζουν δεκάδες ταινίες φαντασίας της τελευταίας εικοσαετίας. Παρά τις αλλοιώσεις από το μακιγιάζ του θαυματουργού Ρικ Μπέικερ, η τωρινή εξωτερική εμφάνιση της Τζολί και κυρίως τα κέρατα που κοσμούν στο φιλμ την κεφαλή της δίνουν όνομα στον πιο φυσικό συνειρμό μας: Μπραντ Πιτ.
Αξιολόγηση: 1/10

ΜΑΥΡΟ ΨΩΜΙ (PA NEGRE)
IΣΠΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ/108'/WEIRD WAVE
Σκηνοθεσία: Αγκούστι Βιγιαρόγκα
Ηθοποιοί: Νόρα Νάβας, Σέρχι Λόπεθ

ΜΑΥΡΟ ΨΩΜΙ (PA NEGRE)

Ο μύθος:-
Η ανάγνωσή μας: Δεν προβλήθηκε για κριτικούς/δημοσιογράφους.
Αξιολόγηση:-

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.