ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

του Νίκου Νικολαΐδη

Με δύο αμερικανικές παραγωγές αυτής της εβδομάδας να είναι εξ ολοκλήρου γυρισμένες σε Μαδρίτη και Ρώμη αντίστοιχα, σε φυσικά ντεκόρ και όχι σε παραδοσιακά στούντιο, γίνεται ακόμα πιο έντονα αντιληπτό πόσο αποκλεισμένη είναι η χώρα μας ως χώρος γυρισμάτων. Ειδικά η Αθήνα θεωρείται δύσκολη και ακατάλληλη ως κινηματογραφικό σκηνικό όχι μόνο για διεθνείς εμπορικές ή καλλιτεχνικές δημιουργίες αλλά και για εγχώριες. Η διαφημιστική προώθηση της χώρας μας σε αυτό τον τομέα θα είχε ευεργετικές συνέπειες και σε οικονομικό και σε πολιτιστικό επίπεδο. Δυστυχώς, αντί για οποιαδήποτε θεσμική πρωτοβουλία σε αυτή την κατεύθυνση καμαρώνουμε για οποιαδήποτε συμπτωματική προτίμηση της Ελλάδας, όπως αυτή του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ που το σίκουελ του ΠΡΙΝ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ θα περιλαμβάνει γυρίσματα στη Πελοπόννησο. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κύριο θέμα ήταν η κριτική του Κλιντ Ίστγουντ στον Μπαράκ Ομπάμα στο συνέδριο των ρεπουμπλικανών, όπου απευθυνόταν σε μια άδεια καρέκλα. Κυρίως σχολιάστηκε αρνητικά ο αυτοσχεδιαστικός και ελάχιστα συγκροτημένος λόγος του και όχι η ουσία των αναφορών του. Το θέμα ανάμεσα σε έναν 82χρονο σκηνοθέτη και ηθοποιό που δεν έχει τίποτα να χάσει, ούτε καν την υστεροφημία του, απέναντι σε ένα νυν και εκ νέου υποψήφιο πρόεδρο που η εκλογή του ή όχι κρίνει πολλά έκλεισε διπλωματικά με το θαυμασμό του Αμερικανού προέδρου στο έργο του Κλιντ Ίστγουντ. Όλα αυτά σε μια χώρα όπου είναι εντελώς διακριτοί οι ρόλοι μεταξύ των ηθοποιών και των πολιτικών σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου κάποιοι μπορούν ανενόχλητα να τους συνδυάζουν.

ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ [ΤΟ ROME WITH LOVE]

HΠΑ-ΙΤΑΛΙΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ/112'/ΟDEON

Σκηνοθεσία: Γούντι Άλεν

Ηθοποιοί: Άλεκ Μπόλντουιν, Πενέλοπι Κρουζ, Τζούντι Ντέιβις, Γούντι Άλεν, Ρικάρντο Σκαρμάτσιο, Ορνέλα Μούτι

Ο μύθος: Ένας μεσήλικος Αμερικανός αρχιτέκτονας γνωρίζει ένα συμπατριώτη του νεαρό φοιτητή που ζει μαζί με την κοπέλα του και τον γοητεύει η καλύτερή της φίλη. Ένας πρώην σκηνοθέτης της όπερας με τη σύζυγό του φτάνει για το γάμο της κόρης του με έναν Ιταλό και εντυπωσιάζεται από τα φωνητικά προσόντα του συμπεθέρου του. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι από την επαρχία στις πρώτες στιγμές του στην πόλη βρίσκεται με διαφορετικούς συντρόφους. Ένας μικροαστός οικογενειάρχης γίνεται ανεξήγητα και δίχως αφορμή η πρώτη είδηση των μέσων ενημέρωσης. Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες με φόντο τη σύγχρονη Ρώμη.

Η ανάγνωσή μας: Με ένα μικρό διάλειμμα το 2009 και το φιλμ ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ, οι έξι από τις επτά τελευταίες ταινίες του Γούντι Άλεν είναι γυρισμένες στην Ευρώπη. Τόσο το Λονδίνο όσο και η Βαρκελώνη και το Παρίσι, που αναφέρονταν και στους τίτλους των αντίστοιχων ταινιών, δεν αποτέλεσαν σημείο αναφοράς που να καθορίζει την ταυτότητα της ταινίας, είτε επειδή δεν το επέτρεπε το κινηματογραφικό είδος είτε επειδή η μόνιμη μανιέρα και οι εμμονές του Αμερικανού κωμικού επισκίαζαν οποιοδήποτε γεωγραφικό πλαίσιο. Αυτή τη φορά ο Άλεν γίνεται πιο διαλλακτικός σε μια ταινία που άλλαξε δύο φορές τίτλο –αρχικά ονομαζόταν ΒΟP DECAMERON– αφού εμπνέεται ελεύθερα από το Δεκαήμερο του Βοκάκιου και κατόπιν μετονομάστηκε σε ΝΕRO FIDDLES, προτού κυκλοφορήσει με τον λιγότερο αποδεκτό τίτλο για τον ίδιο το σκηνοθέτη. Ο Άλεν αναπτύσσει με ένα έξυπνο μοντάζ παράλληλα τις ιστορίες του και δε διστάζει να σκηνοθετήσει δύο από αυτές αμιγώς στην ιταλική γλώσσα εμπιστευόμενος Ιταλούς ηθοποιούς. Πολλές σκηνές τις εμπλουτίζει με πηγαίο χιούμορ αντάξιο της παλιάς ιταλικής κωμωδίας και αποφασίζει να περάσει για πρώτη φορά μπροστά στην κάμερα ύστερα από έξι χρόνια και αντίστοιχες ταινίες για να μας αποδείξει ότι δεν έχει αλλάξει καθόλου ερμηνευτικά ή εμφανισιακά, κάτι για το οποίο ελάχιστοι θα αμφέβαλλαν. Το σκετς του φοιτητή αρχιτεκτονικής, ένα σχόλιο πάνω στις συναισθηματικές επιπολαιότητες της νιότης, μοιάζει να είναι βγαλμένο από άλλη ταινία του, αναδεικνύει όμως τον Τζέσε Άισμπεργκ ως ιδανικό φυσιογνωμικά Άλεν σε μια υποθετική βιογραφία του. Οι νεόνυμφοι που χάνει ο ένας τον άλλο προσωρινά υπογραμμίζουν τους κινδύνους και τους πειρασμούς του έγγαμου βίου και δίνουν την ευκαιρία να εμφανιστούν ως γκεστ σταρ γνωστά ονόματα του ιταλικού σινεμά, όπως ο Αντόνιο Αλμπανέζε, ο Ρικάρντο Σκαρμάτσιο και η Ορνέλα Μούτι. Στο επεισόδιο όπου πρωταγωνιστεί, ο Άλεν μπλέκει δεξιοτεχνικά τον κινηματογράφο και την όπερα σε έναν ευφυή στοχασμό πάνω στο φυσικό ταλέντο και τη φλόγα του σκηνοθέτη-δημιουργού να το αξιοποιήσει, με τον διάσημο τενόρο Φάμπιο Αρμιλιάτο, που υποδύεται τον πεθερό της κόρης του και ιδιοκτήτη γραφείου κηδειών, να δοκιμάζει τα όρια της τέχνης και να μουλιάζει ημίγυμνος αφού τραγουδάει αποκλειστικά κάτω από μια ντουζιέρα στο σπίτι ή στη σκηνή. Τέλος, το απολαυστικό σκετς του Ρομπέρτο Μπενίνι, που ανακτά όπως και ο σκηνοθέτης του την παλιά κωμική του στόφα, είναι ένα αμοραλιστικό σχόλιο πάνω στους ακατανόητους μηχανισμούς που οδηγούν ένα άτομο στη διασημότητα, τα δεσμά που αυτή θέτει και τον εθισμό που προκαλεί. Ο Άλεν εκπλήσσει αρκετά με την ανανεωμένη επιστροφή του και η Ρώμη συνιστά την κορυφαία ευρωπαϊκή του περιήγηση.

Αξιολόγηση: 7/10

ΝΙΝΟΤΣΚΑ [ΝΙΝΟΤCHKA] (Επανέκδοση)

ΗΠΑ/110'/ΝΕW STAR

Σκηνοθεσία: Ερνστ Λιούμπιτς

Ηθοποιοί: Γκρέτα Γκάρμπο, Μέλβιν Ντάγκλας, Μπέλα Λούγκοζι

Ο μύθος: Μια αφοσιωμένη κομμουνίστρια στέλνεται από τη Σοβιετική Ένωση στο Παρίσι προκειμένου να επαναφέρει στην τάξη και να συνετίσει τρεις πράκτορες που είχαν ως έργο τους να πωλήσουν πανάκριβα κοσμήματα της τσαρικής οικογένειας, εκείνοι όμως παρασύρθηκαν από τον Δυτικό τρόπο ζωής και καθυστερούσαν την αποστολή τους. Η σαμπάνια, ο πύργος του Άιφελ και ο έρωτας ενός Γάλλου πλεϊμπόι θα την κάνουν να αθετήσει και εκείνη με τη σειρά της το καθήκον της.

Η ανάγνωσή μας: Ένα χρόνο πριν από το THE SHOP AROUND THE CORNER, που βγήκε στις αίθουσες την προηγούμενη εβδομάδα, ο Λιούμπιτς υπέγραψε αυτό το έξοχο δείγμα φάρσας, ρομάντσου και σάτιρας που είχε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ σε μια χρονιά που τα σάρωσε όλα το ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ. Παρά τη γενική εκτίμηση ότι ο Λιούμπιτς μεροληπτεί υπέρ της Δύσης, γεγονός που οδήγησε στην απαγόρευση της ταινίας στην Σοβιετική Ένωση, εκείνος επιδόθηκε με τη γνωστή βιρτουοζιτέ του σε μια καλυμμένη σάτιρα τόσο του καπιταλισμού όσο και του κομμουνισμού βασισμένος σε ένα γοργό και ευφυές σενάριο που αντλούσε την έμπνευσή του από διήγημα του Μέλκιορ Λένγκιελ και έφερε την υπογραφή και του Μπίλι Γουάιλντερ ως συν-σεναριογράφου στα πρώτα του βήματα. Η μεγαλύτερη πρόκληση για τον Λιούμπιτς ήταν να διευθύνει την Γκρέτα Γκάρμπο για πρώτη φορά στην καριέρα της σε μια κωμωδία. Η MGM λάνσαρε την ταινία με το σλόγκαν «η Γκάρμπο γελάει», αντιγράφοντας το αντίστοιχο του 1929, «η Γκάρμπο μιλάει», που αφορούσε το πέρασμά της στον ομιλούντα κινηματογράφο. Πράγματι, η μυθική σταρ στην προτελευταία ταινία της καριέρας της γελάει για πρώτη φορά σε ταινία της, κυρίως όμως προσαρμόζει τη δική της ερμηνευτική γκάμα στα δεδομένα μιας κωμωδίας και δένει μοναδικά με την ευγένεια και τον αυθορμητισμό του συμπρωταγωνιστή της Μέλβιν Ντάγκλας. Το κράμα ανθρωπιάς, ευαισθησίας και ελαφράς μελαγχολίας που περιβάλλει την ατμόσφαιρα του έργου επηρέασε αρκετές άλλες δημιουργίες και η επιτυχία της ταινίας ενέπνευσε ένα ριμέικ σε μορφή μιούζικαλ που σκηνοθέτησε ο Ρούμπεν Μαμούλιαν το 1957, με τίτλο SILK STOCKINGS και πρωταγωνιστές τον Φρεντ Αστέρ και τη Σιντ Τσάρις.

Αξιολόγηση: 7/10

Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ [UN CUENTO CHINO]

AΡΓΕΝΤΙΝΗ-ΙΣΠΑΝΙΑ/93'/FEELGOOD

Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Μπορενστέιν

Ηθοποιοί: Ρικάρντο Νταρίν, Ιγκνάσιο Χουάνγκ, Μυριέλ Σάντα Άνα

Ο μύθος: Ο Ρομπέρτο, ένας μοναχικός ιδιοκτήτης ενός καταστήματος σιδηρικών εργαλείων, περιμαζεύει από το δρόμο έναν Κινέζο, τον Γιουν, που έχει έρθει στο Μπουένος Άιρες προκειμένου να βρει το θείο του. Αυτό αποδεικνύεται δύσκολο, με αποτέλεσμα ο Γιουν να φιλοξενηθεί για λίγες ημέρες στο σπίτι του Ρομπέρτο, που κάθε άλλο παρά συνηθισμένος είναι σε επισκέψεις.

Η ανάγνωσή μας: Η πιο εμπορική μη αμερικανική ταινία του 2011 στην Αργεντινή είναι μια χαμηλότονη γλυκόπικρη κομεντί πάνω στην ανδρική φιλία και την αναγκαστική συμβίωση δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Σεμπαστιάν Μπορενστέιν εισάγει αρχικά το θεατή στη μονότονη και μίζερη καθημερινότητα του βασικού του ήρωα, τον οποίο υποδύεται ο Ρικάρντο Νταρίν, πρωταγωνιστής στο βραβευμένο στην κατηγορία ξενόγλωσσου Όσκαρ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ και του υποψήφιου στην ίδια κατηγορία Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ. Ο Ρομπέρτο είναι ένας ιδιότροπος πενηντάχρονος άνδρας που συλλέγει σουβενίρ που κοσμούν το φωτογραφικό πορτρέτο της νεκρής μητέρας του, αποδελτιώνει από τις εφημερίδες παράξενες ειδήσεις από όλο τον κόσμο, μετράει το στοκ από τις παραγγελίες που παραλαμβάνει για να διαπιστώσει αν λείπει έστω και μια βίδα και αποκρούει με σιδηρά αυτοσυγκράτηση την ερωτική πολιορκία της πληθωρικής γειτόνισσάς του. Η μουντή ζωή του αποκτάει φως και χρώμα, όπως και όλη η ταινία, από τη στιγμή που στη ζωή του εμφανίζεται ο Γιουν. Ο Αργεντινός δημιουργός περιγράφει με σαφήνεια αλλά χωρίς εκπλήξεις πώς η στιγμιαία ευαισθητοποίηση του ήρωά του μετατρέπεται σταδιακά σε μια γενναιόδωρη συμπεριφορά. Η έλλειψη συνεννόησης, αφού ο ένας άνδρας δε γνωρίζει τη γλώσσα του άλλου, δε δυσκολεύει την ταινία να επικοινωνήσει με το κοινό για να μιλήσει για τη σημασία της αλληλεγγύης, τη σπουδαιότητα της κοινωνικοποίησης, τη συναισθηματική ατολμία, την έκφραση του πένθους, τις διασταυρούμενες κουλτούρες και την αρμονική συνύπαρξή τους. Θέματα που έχουν και στο παρελθόν αποτυπωθεί σε κινηματογραφικές ιστορίες και αν σε κάτι ο Μπόρενστειν προσπαθεί να πρωτοτυπήσει είναι στην αίσθηση μαγικού ρεαλισμού που προσπαθεί να δώσει στα τεκταινόμενα αλλά και στο παράδοξο στοιχείο με το οποίο μπορεί κάποια στιγμή να επηρεαστεί η ζωή όλων μας, όπως συμβαίνει και στους δύο βασικούς χαρακτήρες. Η σκηνοθετική γραμμή κρατάει με συνέπεια μέχρι τέλους τη γλωσσική ασυνεννοησία των πρωταγωνιστών ως δραματουργικό εύρημα και το αισιόδοξο φινάλε αποφεύγει σταθερά τη φτηνή συγκίνηση. Παρά το γεγονός ότι η Κίνα δε συμμετέχει στην παραγωγή, αξιοποιεί τη σεναριακή ιδέα και τους διαλόγους στα μανδαρίνικα αναγράφοντας όλα τα credits στα ισπανικά και τα κινέζικα προσβλέποντας σε μια τεράστια αγορά που μέχρι στιγμής δεν έχει αγοράσει το φιλμ. Άλλωστε, όπως με λεπτή ειρωνεία υποστηρίζει και ο Μπόρενστειν, τόσο τα δυσάρεστα (η αγελάδα του τίτλου) όσο και τα καλύτερα πράγματα στη ζωή μπορεί να πέσουν κάποιες φορές από τον ουρανό.

Αξιολόγηση: 6/10

ΜΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ [ΤΗΕ COLD LIGHT OF DAY]

HΠΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ/93'/ODEON

Σκηνοθεσία: Μαμπρούκ Ελ Μεχρί

Ηθοποιοί: Χένρι Κάβιλ, Σιγκούρνι Γουίβερ, Μπρους Γουίλις

Ο μύθος: Ένας νεαρός Αμερικανός φτάνει στην Ισπανία όπου ζουν οι γονείς του για μια κρουαζιέρα με όλη του την οικογένεια. Έπειτα από μια έξοδό του για ψώνια ανακαλύπτει ότι οι δικοί του έχουν εξαφανιστεί και θα ξεκινήσει μια θανάσιμη περιπέτεια προκειμένου να λύσει το μυστήριο της απαγωγής.

Η ανάγνωσή μας: Ακόμα μία αδιάφορη και εντελώς προβλέψιμη παραλλαγή του κυνηγημένου ήρωα που προσπαθεί να σώσει τη ζωή του και να ξεσκεπάσει την πλεκτάνη της οποίας αποτελεί θύμα. Η αλήθεια είναι ότι ο Μαμπρούκ Ελ Μεχρί στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του ξεκινάει ενθαρρυντικά στο σμίξιμο για ένα ταξίδι αναψυχής μιας φαινομενικά άνετης αλλά στην ουσία δυσλειτουργικής οικογένειας εξαιτίας των τεταμένων σχέσεων πατέρα και μεγάλου γιου, καλλιεργώντας μια υποβόσκουσα ένταση και μια απειλητική ατμόσφαιρα στις σκηνές στο ιστιοπλοϊκό. Από τη στιγμή της εξαφάνισης όμως το φιλμ μπαίνει στον αυτόματο πιλότο. Αρχίζει ένα ανελέητο αλλά και ανεξήγητο κυνηγητό ενός προσώπου που το σενάριο σε κάνει να συμπεράνεις ότι δεν επηρεάζει ουσιαστικά τις εξελίξεις μεταξύ των δύο αντίπαλων ομάδων. Ο σωματώδης νεαρός επιχειρηματίας, που όταν φτάνει στην Ισπανία δε γνωρίζει το πραγματικό επάγγελμα του πατέρα του, βρίσκει διαδοχικά ένα ζευγάρι γυαλιά, ένα καπέλο, ένα κινητό τηλέφωνο, ένα όπλο και μια… ετεροθαλή αδελφή που θα τον βοηθήσουν στην περιπέτειά του. Ο Γάλλος σκηνοθέτης με τυνησιακή καταγωγή στήνει συνεχόμενες σκηνές δράσεις σε διάφορα σημεία της ισπανικής πρωτεύουσας χωρίς να αποφεύγει τα αναληθοφανή ριψοκίνδυνα νούμερα των κασκαντέρ σε ένα φιλμ που αποφεύγει ή για την ακρίβεια δεν προλαβαίνει να εντάξει στην ιστορία του και ένα ρομάντζο για τον κεντρικό ήρωα. O Xένρι Κάβιλ, λίγο προτού φορέσει τη στολή του Σούπερμαν, αφού θα υποδυθεί τον ομώνυμο ρόλο στο επερχόμενο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ του Ζακ Σνάιντερ, μοιάζει υπερβολικά ευάλωτος και ελάχιστα εφευρετικός για τον τύπο που υποδύεται. Ο Μπρους Γουίλις αποχωρίζεται στα πρώτα είκοσι πέντε λεπτά την οικογένειά του και την ταινία αλλά ποτέ το αυτάρεσκο και κουλ ύφος του. Η Σιγκούρνι Γουίβερ εξακολουθεί να ασκεί το χόμπι της στην ηθοποιία έχοντας υποτίθεται επιτελικούς ρόλους όταν δεν είναι ιατρός (AVATAR, ABDUCTION), είναι σκηνοθέτιδα (ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ) όταν δεν είναι αστυνομική διευθύντρια (ΣΤΑ ΟΡΙΑ), είναι στέλεχος της CIA όπως εδώ που δημιουργεί μια καρικατούρα αρνητικού χαρακτήρα για πρώτη φορά. Μόνη αληθινή πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Μαδρίτη, που δίνει ένα άλλο ξεχωριστό χρώμα σε μια κλισέ ιστορία και αποτέλεσε μια πρόκληση ως χώρος γυρισμάτων στα πολυσύχναστα σημεία της. Ίσως για το ελληνικό κοινό θα ήταν πιο ενδιαφέρον να έβλεπε την προηγούμενη ταινία του Ελ Μεχρί, JCVD, μια σκληρή και ρεαλιστική βιογραφία του Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ (στα αρχικά του οποίου παραπέμπει ο τίτλος της) από τις μέρες της δόξας μέχρι την τωρινή παρακμή, που κέρδισε φεστιβαλικές εντυπώσεις και κριτική αποδοχή.

Αξιολόγηση: 4/10

ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ [ΤΟΤAL RECALL]

HΠΑ/118'/FEELGOOD

Σκηνοθεσία: Λεν Γουάισμαν

Ηθοποιοί: Κόλιν Φάρελ, Κέιτ Μπεκινσέιλ, Τζέσικα Μπίελ

Ο μύθος: Η Γη είναι χωρισμένη στην ομοσπονδιακή Βρετανία, όπου ζουν οι προνομιούχοι, και την Αποικία, στην οποία κατοικούν οι εργάτες, ανάμεσά τους και ο Ντάγκλας Κουέιντ που δουλεύει σε εργοστάσιο συναρμολόγησης. Ο Κουέιντ, αν και έχει μια ικανοποιητική ζωή και μια όμορφη σύζυγο, νιώθει ανία και πλήξη, ενώ βλέπει στα όνειρά του να αγαπά μια άλλη γυναίκα. Για να ξεφύγει πηγαίνει σε μια εταιρεία εικονικών αναμνήσεων και ανακαλύπτει ότι στη πραγματικότητα είναι μυστικός πράκτορας που όλοι τον κυνηγούν.

Η ανάγνωσή μας: Ακόμα και η φαντασία ενός οραματιστή συγγραφέα όπως ο Φίλιπ Κ. Ντικ, μια σύντομη ιστορία του οποίου αποτέλεσε τη σεναριακή έμπνευση του πρωτότυπου φιλμ, δε θα μπορούσε να προβλέψει ένα ριμέικ σε μια όχι ιδιαίτερα λαμπρή στιγμή στην καριέρα του Πολ Βερχόφεν, όμως το Χόλιγουντ προσπαθεί ακατάπαυστα να σκαρώνει μπλοκμπάστερ. Ο Λεν Γουάισμαν, με θητεία στο χώρο των βίντεο κλιπ και σκηνοθέτης των δύο πρώτων ταινιών της σειράς UNDERWORLD και του ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ 4, επιλέχθηκε ως ο κατάλληλος για το φρεσκάρισμα μια ταινίας που σημείωσε απρόβλεπτη εμπορική επιτυχία στην εποχή της. Τώρα, είκοσι δύο χρόνια αργότερα, το πρώτο φιλμ θα αποκτήσει και μια cult αίγλη και συμπάθεια, αφού υπερτερεί σε όλες τις συγκρίσεις της φετινής διασκευής του. Όπως και ο ήρωάς της, η ταινία αναζητά την ταυτότητά της και ο Γουάισμαν αδυνατεί να βάλει μια προσωπική σφραγίδα ή να δώσει ένα υπαρξιακό άλλοθι στην ιστορία του κοπιάροντας με ελάχιστες αλλαγές την πρωτότυπη δημιουργία. Απλοποιεί συνεχώς την αφήγηση με την κατάχρηση των μαγνητοσκοπημένων μηνυμάτων του ήρωα στον εαυτό του, που χρησιμοποιείται ως μέσο για να εξελιχθεί η πλοκή. Οι νέοι σεναριογράφοι σεβάστηκαν ή φοβήθηκαν υπέρμετρα το αρχικό σενάριο αδυνατώντας να δικαιολογήσουν επαρκώς τα κίνητρα των ηρώων και περιορίστηκαν στο να αντικαταστήσουν τον πλανήτη Άρη από την υπόθεση. Ο σχεδιαστής παραγωγής Πάτρικ Τατόπουλος αποτελεί καθοριστικό αρνητικό παράγοντα με τον τόσο ανομοιογενή και φτωχό σε σύλληψη διάκοσμο, που μπλέκει φουτουριστικά στοιχεία με εικόνες βγαλμένες από ταινία εποχής του Ντίκενς. Το λανθασμένο καστ έρχεται να ολοκληρώσει την αποτυχία. Ο Κόλιν Φάρελ, αν και στη δεύτερη εμφάνισή του σε ταινία που βασίζεται σε ιστορία του Φίλιπ Ντικ μετά το ΜΙNORITY REPORT, είναι εντελώς εκτός κλίματος, χάνει τις εντυπώσεις ως αμνησιακός ήρωας από τον Σβαρτζενέγκερ και προκαλεί γέλιο όταν εξουδετερώνει με γυμνά χέρια ένα λόχο στρατιωτών με στολή και πλήρη εξοπλισμό στην εταιρεία Rekall. H Κέιτ Μπεκινσέιλ είναι το μελαχρινό κακέκτυπο της Σάρον Στόουν αλλά και σύζυγος του σκηνοθέτη, γεγονός που εξηγεί κάποιες απορίες για την επιλογή της, και η Τζέσικα Μπίελ φέρνει στο πλατό μια πιο ευτραφή σιλουέτα σε σχέση με τις απαιτήσεις του ρόλου της, όχι όμως και τη χημεία στις σκηνές της με τον Φάρελ. Αυτή η κινηματογραφική επαναφορά δείχνει να προτιμά αποκλειστικά τους νέους θεατές που δεν έχουν δει την πρώτη ταινία και να εύχεται την επιλεκτική διαγραφή μνήμης για όλους τους υπόλοιπους.

Αξιολόγηση: 3/10

Twitter