NEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
του Νίκου Νικολαΐδη
Την Κυριακή 12 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθεί η 71η Απονομή των Χρυσών Σφαιρών που διοργανώνει η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλυγουντ, για να βραβεύσει τις καλύτερες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές δουλειές της χρονιάς. Στην εκδήλωση, που θα μεταδοθεί όπως κάθε χρόνο, την τελευταία εικοσαετία, από το δίκτυο ΝΒC, θα τιμηθεί ο Γούντι Άλεν, με το βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ, για το σύνολο του έργου του. Στα αξιοπερίεργα φέτος είναι ότι μία από τις δύο παρουσιάστριες της τελετής, η Έιμι Πόλερ, είναι ταυτόχρονα και υποψήφια γυναικείας ερμηνείας στην κατηγορία μιούζικαλ ή κωμωδία σε τηλεταινία ή μίνι σειρά. Επίσης τρεις ηθοποιοί, οι Τσιγουέτελ Ετζιοφόρ, Ίντρις Έλμπα και Τζούλια Λούις-Ντρέιφους είναι ταυτόχρονα υποψήφιες για τις ερμηνείες τους τόσο στο χώρο της τηλεόρασης όσο και του κινηματογράφου για διαφορετικές παραγωγές. Οι Χρυσές Σφαίρες που ορισμένοι χαρακτηρίζουν, κάπως απόλυτα, προάγγελο των Όσκαρ έχουν την πολυτέλεια να διαχωρίζουν ταινίες , σειρές και ερμηνείες σε κωμικές και δραματικές δίνοντας το δικαίωμα στην ελπίδα σε περισσότερους καλλιτέχνες. Φυσικά η κατάταξη ορισμένων ταινιών προκαλεί συχνά πολλές αντιρρήσεις. Πόσο δράμα μπορεί να θεωρηθεί στις φετινές υποψηφιότητες το RUSH του Ρον Χάουαρντ (ο μοναδικός Αμερικανός σκηνοθέτης της «δραματικής» πεντάδας ανάμεσα σε τρεις Άγγλους και ένα Μεξικανό) και πόσο κωμωδία Ο ΛΥΚΟΣ ΤΗΣ WALL STREET του Μάρτιν Σκορσέζε; Σε αριθμό υποψηφιοτήτων (στατιστικό στοιχείο στο οποίο δίνεται υπερβολική έμφαση) προηγούνται με επτά ο ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ του Ντέιβιντ Ο' Ράσελ και το 12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ του Στιβ ΜακΚουίν. Πάντως το γεγονός ότι εννέα ταινίες σε όλες τις κατηγορίες δεν έχουν προβληθεί ακόμη στην Ελλάδα καθιστά ελλιπές κάθε προγνωστικό.
INSIDE LLEWYN DAVIS
HΠΑ-ΓΑΛΛΙΑ/104'/VILLAGE
Σκηνοθεσία: Ίθαν Κοέν, Τζόελ Κοέν
Ηθοποιοί: Όσκαρ Άιζακ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τζον Γκούντμαν, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ
Ο μύθος: Άστεγος και άνεργος, από τη στιγμή που ξεμπάρκαρε, ο Λιούιν Ντέιβις, ένας ασυμβίβαστος φολκ τραγουδοποιός, προσπαθεί να ορθοποδήσει καλλιτεχνικά μετά την αυτοκτονία του συνεργάτη του στη Νέα Υόρκη του 1961.
Η ανάγνωσή μας: Οι αδελφοί Κοέν είχαν στο μυαλό τους το μουσικό Ντέιβ Βαν Ρονκ που έδρασε στη φολκ σκηνή του Γκρίνουιτς Βίλατζ από το 1959. Ήταν φίλος με διάσημα ονόματα του χώρου όπως οι Μπομπ Ντίλαν, Φιλ Οκς και Τζόνι Μίτσελ αλλά έμεινε στην αφάνεια μέχρι το θάνατο του. Μάλιστα είχε κυκλοφορήσει και ένα σόλο δίσκο με τον τίτλο Ιnside Dave Van Ronk στον οποίο παραπέμπει και ο τίτλος της ταινίας. Ο αντι-ήρωας των Κοέν αρκείται σε περιστασιακές εμφανίσεις στο τοπικό μπαρ και με μόνη αποσκευή την κιθάρα του διανυκτερεύει σε διάφορα σπίτια. Του λείπει ο ύπνος, τα λεφτά, η στοργή, η ζωή του είναι ένα άθροισμα προβλημάτων και κυλά ερήμην του. Η φιλμογραφία των δύο δημιουργών αντανακλά πολύπλευρα την αμερικανική κουλτούρα, κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή η βουτιά στη φολκ της δεκαετίας του '60. Δίνουν μεγάλη σημασία στα τραγούδια (προσέξτε το σαρκαστικό «Please Mr. Kennedy» που ερμηνεύει ντουέτο ο πρωταγωνιστής με το Τζάστιν Τίμπερλεϊκ) έχοντας ως παραγωγό τον Τ-Μπον Μπερνέτ, ο οποίος επιμελήθηκε και το σάουντρακ του Ω ΑΔΕΛΦΕ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ; Όμως οι Κοέν δεν αποσκοπούν σε μία νοσταλγική μουσική ταινία αλλά στο υπαρξιακό και πεσιμιστικό πορτρέτο ενός καλλιτέχνη, που προσπαθεί να καθιερωθεί χωρίς εκπτώσεις και παραχωρήσεις, αρνούμενος χαρακτηριστικά να τραγουδήσει σε φιλικό σπίτι, επειδή αυτή είναι η δουλειά και όχι το χόμπι του. Το εκλεπτυσμένο χιούμορ (το εύρημα του γάτου που επηρεάζει την καθημερινότητα του Λιούιν) και το παράδοξο κλίμα (η εναρκτήρια σεκάνς που επαναλαμβάνεται στο φινάλε) έρχονται να συνδυαστούν στο βασικό κορμό της ταινίας που ακτινοβολεί χάρη στην υπέροχη φωτογραφία του Μπρούνο Ντελμπονέλ. Ο Όσκαρ Άιζακ με δεύτερους ρόλους ως σήμερα (DRIVE, W.E) αποτυπώνει καίρια το μίγμα ενός απηυδισμένου, περήφανου και ολίγον σνομπ νέου, που διοχετεύει στα τραγούδια του όλη τη μελαγχολία του. Aπό το 2001 και το ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ, το ωραιότερο δώρο των αδελφών στους απανταχού σινεφίλ που φέρει ευδιάκριτα την ένδειξη Ιnside Coen Brothers.
Αξιολόγηση: 7/10
CUBAN STORY (THE TRUTH ABOUT FIDEL CASTRO REVOLUTION)
HΠΑ-ΚΟΥΒΑ/50'/ΝΕW STAR
Nτοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Βίκτορ Πάλεν
Εμφανίζεται: Έρολ Φλιν
Ο μύθος: Σπάνιο οπτικό υλικό από την τελευταία περίοδο της ηγεμονίας του Φουλγκένσιο Μπατίστα στην Κούβα, μέχρι τη νίκη των ανταρτών, που είχαν επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο, και την επικράτηση της επανάστασης.
Η ανάγνωσή μας: Ένα αμερικανικό ντοκιμαντέρ του 1959 μοναδικής ιστορικής αξίας για την προεπαναστατική περίοδο και τις πρώτες στιγμές της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης στην Κούβα. Ο σκηνοθέτης Βίκτορ Πάλεν, γεννημένος στην Αγία Πετρούπολη, είχε ζήσει και εργαστεί ως παραγωγός και σεναριογράφος στο Παρίσι πριν μετακομίσει το 1956 στην Αβάνα. Κάποια από τα βουβά πλάνα, που επενδύονται με επαναστατικά τραγούδια της εποχής, κόβουν την ανάσα, όπως οι οδομαχίες αστυνομίας-φοιτητών, η εκτέλεση ενός καθεστωτικού, η υποδοχή του λαού στους Κάστρο και Τσε Γκεβάρα. Ο Έρολ Φλιν ως παρουσιαστής εμφανίζεται στην εισαγωγή, σε μία ενδιάμεση παρεμβολή, και στον επίλογο του φιλμ να διαβάζει μία κάρτα στην οποία ο Κάστρο προσκαλεί τους θεατές να επισκεφτούν τη χώρα όπου «η ελευθερία και η δημοκρατία έγιναν πραγματικότητα» όπως γράφει. Ο σχολιασμός του Αμερικανο-αυστραλού ηθοποιού πρόσκειται φιλικά στις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές – άλλωστε την ίδια χρονιά θα γυρίσει και το CUBA REBEL GIRL σε σκηνοθεσία Μπάρι Μαχόν όπου υποδύεται τον πολεμικό ανταποκριτή στο νησί, φιλμ που έμελλε να είναι και το τελευταίο πριν το θάνατό του. Το ντοκουμέντο αυτό, που στη χώρα μας προβάλλεται για πρώτη φορά με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα πέντε χρόνων από τη θεμελίωση της επανάστασης, συνοδεύεται από τη συναφή μικρού μήκους ταινία Ο ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΪ ΣΤΗΝ ΚΟΥΒΑ (ΗΕΜΙΝGWAY'S CUBA) του Στίβεν Κρίσμαν που τυγχάνει σύζυγος της εγγονής του Αμερικανού συγγραφέα.
Αξιολόγηση: 7/10
ΟΔΗΓΟΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ (ΑΜΕRICAN HUSTLE)
ΗΠΑ/138'/ΑUDIOVISUAL
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ο' Ράσελ
Ηθοποιοί: Κρίστιαν Μπέιλ, Μπράντλεϊ Κούπερ, Έιμι Άνταμς, Τζένιφερ Λόρενς, Ρόμπερτ Ντε Νίρο
Ο μύθος: Ένας απατεώνας που έχει ως επιχειρηματική κάλυψη μία αλυσίδα καθαριστηρίων και η Αγγλίδα ερωμένη του υποχρεώνονται, από τον πράκτορα του FBI που τους συλλαμβάνει, να παγιδεύσουν τέσσερις διεφθαρμένους πολιτικούς, προκειμένου να μην τους ασκηθεί δίωξη.
H ανάγνωσή μας: Ο Ντέιβιντ Ο' Ράσελ πεισμωμένος που οι τρεις υποψηφιότητες του για Όσκαρ και οι δύο αντιστοίχως για Χρυσές Σφαίρες ως σεναριογράφος-σκηνοθέτης, που αφορούσαν τις δύο προηγούμενες ταινίες, του έμειναν χωρίς βραβείο, ετοίμασε, σε χρόνο ρεκόρ, τη νέα του δημιουργία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον περασμένο Μάρτιο και εννέα μήνες αργότερα το φιλμ βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες για να προλάβει έγκαιρα τις προαναφερόμενες κινηματογραφικές διακρίσεις και φέτος. Είχε ήδη εξασφαλίσει τους πέντε πρωταγωνιστές των δύο τελευταίων ταινιών του (Μπέιλ και Άνταμς από το ΤΗΕ FIGHTER, Kούπερ, Λόρενς και Ντε Νίρο από τον ΟΔΗΓΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ) αλλά δεν μπόρεσε να βρει αντίδοτο για κάποιες αδυναμίες, όσο και αν τις αψήφησε. Το αρχικό σενάριο, για παράδειγμα, που ξαναέγραψε ο Αμερικανός δημιουργός με τον Έρικ Γουόρεν Σίνγκερ δεν είναι τυχαίο ότι από το 2010 αναζητούνταν κάποιος να το αναλάβει. Παράλληλα έκαμψε τις ενστάσεις του Κρίστιαν Μπέιλ στα γυρίσματα, όπως τις αποκάλυψε ο ηθοποιός αργότερα σε συνέντευξη του, αναφορικά με τον αυτοσχεδιασμό της πλοκής. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης υποστήριξε ότι τον ενδιαφέρουν αποκλειστικά οι χαρακτήρες, μόνο που παρέλειψε να τους δώσει ένα στοιχειώδες ψυχολογικό βάθος. Το πλέγμα διαφθοράς, πόθων και φιλοδοξιών που κυριεύει τα πρόσωπα είναι εντελώς διάτρητο. Το μόνο που έχεις να θυμάσαι είναι τις ρετρό κομμώσεις, τα αποκαλυπτικά φορέματα της Έιμι Άνταμς και την αδικαιολόγητη μεταμόρφωση του Μπέιλ σε υπέρβαρο και με fake φαλάκρα. Ας δοθεί ένα βραβείο στον Ο' Ράσελ, έστω και με την άναρχη προσπάθεια του να λανσαριστεί ως ο ανάλαφρος... Σκορσέζε, πρώτιστα για να ηρεμήσει ο ίδιος.
Αξιολόγηση: 4/10
ΡΕΝΟΥΑΡ (RENOIR)
ΓΑΛΛΙΑ/111'/STRADA FILMS
Σκηνοθεσία: Ζιλ Μπουρντό
Ηθοποιοί: Μισέλ Μπουκέ, Κριστά Τερέ, Βενσάν Ροτιέρ, Ρομάν Μπορινζέ
Ο μύθος: Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ζαν Ρενουάρ, γιος του Πιερ-Ογκίστ Ρενουάρ, αναρρώνει στη γαλλική Ριβιέρα ύστερα από τον τραυματισμό του. Η νεαρή Αντρέ θα γίνει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο ανδρών, διατελώντας το τελευταίο μοντέλο του κορυφαίου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου και η βασική πρωταγωνίστρια του πρωτοπόρου σκηνοθέτη.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-
