NEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

του Νίκου Νικολαΐδη

Με το ντοκιμαντέρ ΔΕΣΜΟΙ ΑΙΜΑΤΟΣ (ΒLOOD BROTHER) του Στιβ Χούβερ που κέρδισε το βραβείο κοινού και καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σάντανς και ανάλογες διακρίσεις στο Μιλάνο και την Ατλάντα εγκαινιάζει τις προβολές του, στις 31 Οκτωβρίου και ώρα 21:00 για τη νέα σεζόν, το ΕxileRoom, που ανά δεκαπενθήμερο θα έχει μία ταινία τεκμηρίωσης στο πρόγραμμα του. Το φιλμ αναφέρεται στην περίπτωση του Αμερικανού Ρόκι Μπρατ ο οποίος σε ένα ταξίδι του στην Ινδία επισκέφτηκε ένα ορφανοτροφείο αποκλειστικά για οροθετικά παιδιά και αποφάσισε να ζήσει εκεί και να αφιερώσει τη ζωή του στη φροντίδα τους. Όπως πάντα η είσοδος είναι ελεύθερη ενώ ειδικά σε αυτή τη προβολή θα υπάρχουν και ελληνικοί υπότιτλοι.

Ένα σχεδόν χρόνο μετά την επίσκεψη του Κώστα Γαβρά, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών είχε καλεσμένο στις 29 Οκτωβρίου για μία συζήτηση τον 32χρονο γιο του Ρομάν Γαβρά, σκηνοθέτη μίας ταινίας και ορισμένων βιντεοκλίπ. Το σύντομο καλλιτεχνικό παρελθόν του καλεσμένου θα καθιστούσε απίθανη μία παρόμοια πρόσκληση, αν έφερε κάποιο άλλο επώνυμο, σε μία χώρα που αντιμετωπίζει με δέος τα τέκνα των αναγνωρισμένων σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.

Την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου ξεκινά το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που θα ολοκληρωθεί στις 10 Νοεμβρίου. Η τυπική έως ελλιπής ενημέρωση (βασικές πληροφορίες όπως τα μέλη των κριτικών επιτροπών των διαγωνιστικών τμημάτων δεν αναφέρονται) συνοψίζεται σε οκτώ δελτία τύπου που ξεκίνησαν τριάντα εννέα ημέρες πριν την έναρξη. Στο Φεστιβάλ θα δώσουν το παρών ο Τζιμ Τζάρμους, βγάζοντας την υποχρέωση για την ελληνική χρηματοδότηση στη νέα του δουλειά ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΟΙ (ταινία έναρξης), ο Αλεξάντερ Πέιν που σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές θα προεδρεύει της κριτικής επιτροπής και φέρνει το ΝEBRASKA (ταινία λήξης) και η Βαλέρια Γκολίνο με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο MIELE, επειδή πιθανή απουσία της θα ήταν κάτι ασυνήθιστο. Οι ελληνικές ταινίες θα είναι μόλις οκτώ ενώ θεωρητικά ο ελληνικός κινηματογράφος βρίσκεται σε δημιουργικό οργασμό. Το πιο δελεαστικό αφιέρωμα μοιάζει αυτό στο σύγχρονο σινεμά της Αργεντινής, μία ραγδαία ανερχόμενη κινηματογραφία. Υποθέτουμε ότι οι λόγοι των επίσημων εκπροσώπων της Πολιτείας, όσο και της ηγεσίας του Φεστιβάλ θα είναι ακόμα πιο σεμνοί και σύντομοι από κάθε άλλη χρονιά και η πληρότητα των αιθουσών θα αγγίξει ή θα ξεπεράσει το 100% της δυναμικότητας τους. Δυστυχώς δεν θα μπορέσουμε να επιβεβαιώσουμε τις συγκεκριμένες προβλέψεις, αφού οι Έλληνες εκπρόσωποι Τύπου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτούς που η διοργάνωση καλύπτει τα έξοδα της παρουσίας τους, μέσω των κονδυλίων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης στα πλαίσια του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας, χωρίς κανένα προληπτικό ή απολογιστικό έλεγχο για την αξιοκρατική διάθεση των συγκεκριμένων πόρων, και σε εκείνους που η συγκεκριμένη δαπάνη επιβαρύνει τους εργοδότες τους.

ΚΟΝ-ΤΙΚΙ

ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΣΟΥΗΔΙΑ-ΔΑΝΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΑΓΓΛΙΑ/118'/ODEON

Σκηνοθεσία: Γιόακιμ Ρόνινγκ, Έσπεν Σάντμπεργκ

Ηθοποιοί: Παλ Σβέρε Χάγκεν, Τομπίας Σάντελμαν, Άγκνες Κίτελσεν

Ο μύθος: Ένας εξερευνητής, προκειμένου να αποδείξει τη θεωρία του ότι κάτοικοι της Πολυνησίας προέρχονται από τους πρώτους άποικους που έφτασαν από τη Νότια Αμερική, θα επιχειρήσει να καλύψει με μία σχεδία, όπως οι ιθαγενείς 1500 χρόνια νωρίτερα, την απόσταση των 4300 ναυτικών μιλίων συντροφιά με πέντε ακόμη θαρραλέους θαλασσοπόρους.

Η ανάγνωσή μας: Ένα ιστορικό δράμα από τη Νορβηγία, που έφτασε για το 2012 μέχρι την τελική πεντάδα υποψηφιοτήτων στην κατηγορία ξενόγλωσσης ταινίας τόσο στις Χρυσές Σφαίρες όσο και στα Όσκαρ χάνοντας και στους δύο θεσμούς το βραβείο από το AMOUR του Μίκαελ Χάνεκε. Οι δύο σκηνοθέτες είχαν κάνει ένα απροσδόκητο αγγλόφωνο ντεμπούτο πριν μερικά χρόνια με το φιλμ ΛΗΣΤΑΡΧΙΝΕΣ με σεναριογράφο-παραγωγό τον Λικ Μπεσόν και πρωταγωνίστριες τις Πενέλοπε Κρουζ και Σάλμα Χάγιεκ. Στην τρίτη τους ταινία περιγράφουν το παράτολμο ταξίδι που έκανε το 1947 ο εθνολόγος Θορ Χέγιερνταλ πάνω σε μία ξύλινη σχεδία χωρίς την παραμικρή τεχνολογική βοήθεια της εποχής για να πείσει ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Πολυνησίας είχαν φτάσει από τη θαλάσσια οδό της Νοτίου Αμερικής. Παρά τις απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες, τους πεινασμένους καρχαρίες και τις προσωπικές εντάσεις ο Χέγιερνταλ και οι συνεργάτες του έφτασαν στον προορισμό τους. Οι δύο δημιουργοί χωρίζουν το φιλμ σε τρία μέρη: την παραμονή του εθνολόγου και της γυναίκας του στα τροπικά νησιά, τη συγκρότηση της ομάδας με την παράλληλη προετοιμασία της αποστολής και το ίδιο το ταξίδι που καταλαμβάνει χρονικά τη μεγαλύτερη έκταση. Η σκηνοθετική προσέγγιση είναι ιδιαίτερα συγκρατημένη αν συγκριθεί με το Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ του Άνγκ Λι για παράδειγμα όπου ο αχανής Ειρηνικός ωκεανός φιλοξενούσε μία ακυβέρνητη βάρκα δείχνοντας τη διαφορά της σκανδιναβικής και της χολιγουντιανής αντίληψης. Οι Ρόενινγκ και Σάντμπεργκ δε φορτίζουν με ψεύτικη γενναιότητα το ταξίδι, αλλά αν για τον Θέγιερνταλ το πείσμα ήταν ο κινητήριος μοχλός δεν αιτιολογούν τα κίνητρα των υπολοίπων να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους. Το αποτέλεσμα μοιάζει σαν μία φροντισμένη τηλεταινία και η θαλάσσια εμπειρία των δύο σκηνοθετών, που προτίμησαν το ανοιχτό πέλαγος ως τόπο γυρισμάτων, το πιθανό διαβατήριο για να τους ανατεθεί η νέα περιπέτεια στη σειρά ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΪΒΙΚΗΣ.

Αξιολόγηση: 5/10

ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ ΨΥΧΗ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 (INSIDIOUS: CHAPTER 2)

HΠΑ/106'/FEELGOOD

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουάν

Ηθοποιοί: Πάτρικ Γουίλσον, Ρόουζ Μπερν, Μπάρμπαρα Χέρσεϊ

Ο μύθος: Μετά τη δολοφονία ενός μέντιουμ, που προσπάθησε να απαλλάξει τους Λάμπερτ από τα φαντάσματα, ο σύζυγος θεωρείται ο κύριος ύποπτος. Η μητέρα του θα φιλοξενήσει τον ίδιο και την οικογένεια του όμως τα μυστικά της παιδικής του ηλικίας εξακολουθούν να τους συνδέουν επικίνδυνα με τον κόσμο των πνευμάτων.

Η ανάγνωσή μας: Σε αντίθεση με το φρανσάιζ του ΣΕ ΒΛΕΠΩ (SAW), όπου ο Τζέιμς Γουάν έβαλε τα θεμέλια της σειράς σκηνοθετώντας μόνο την πρώτη ταινία στο ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΗ ΨΥΧΗ, ανέλαβε και τη συνέχεια, απόφαση που τον δικαιώνει μόνο εισπρακτικά αφού η ταινία ξεπερνά σε εμπορικότητα κάθε προσδοκία. Συνεργάζεται ξανά με τον σεναριογράφο Λι Γουάνελ (που υποδύεται μάλιστα το διοπτροφόρο κυνηγό φαντασμάτων), τον παραγωγό Όρεν Πέλι (σκηνοθέτη του ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ) και όλοι οι ηθοποιοί επανέρχονται στους ρόλους τους, ακόμη και η Λι Σέι που είδαμε να πεθαίνει στο προηγούμενο φιλμ. Η ταινία δικαιολογεί επάξια το χαρακτήρα του σίκουελ όμως, ταυτόχρονα, αυτό είναι ένα σημαντικό της μειονέκτημα, αφού η υπόθεση της είναι τόσο στενά συνδεδεμένη που μπορεί να προκαλέσει λογικές απορίες σε όποιον δεν έτυχε να δει το πρώτο μέρος. Παρά το γεγονός ότι δεν καταφεύγει σε σοκαριστικά εφέ και περιορίζει τη δράση στους εσωτερικούς χώρους ενός σπιτιού και ενός νοσοκομείου, η πρόθεση του να υιοθετήσει το ύφος ενός ψυχολογικού θρίλερ σκοντάφτει σε μία κοινότοπη ιστορία και τις μετριότατες ερμηνείες. Ο διχασμός της προσωπικότητας, τα ταξίδια στο χωροχρόνο και τα φαντάσματα είναι στοιχεία που δεν εναρμονίζονται έστω και αν ο Μαλαισιανός σκηνοθέτης σώζει στο τέλος τα προσχήματα χάρη στην εμπειρία του και τη βοήθεια του μοντάζ. Τρεις μέρες μετά το εντυπωσιακό άνοιγμα της ταινίας στην Αμερική ο Γουάν ανακοίνωσε την πρόθεση του για ένα τρίτο κεφάλαιο, προειδοποιώντας την οικογένεια Λάμπερτ και όλους εμάς ότι δεν πρόκειται να μας αφήσει ήσυχους.

Αξιολόγηση: 4/10

MACHETE H EΠΙΣΤΡΟΦΗ (MACHETE KILLS)

HΠΑ-ΡΩΣΙΑ/107'/SEVEN FILMS-SPENTZOS FILM

Σκηνοθεσία: ΡόμπερτΡοντρίγκεζ

Ηθοποιοί: Ντάνι Τρέχο, Μελ Γκίμπσον, Αντόνιο Μπαντέρας, Τζέσικα Άλμπα, Μισέ λΡοντρίγκεζ

Ο μύθος: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ αναθέτει στον πρώην ομοσπονδιακό πράκτορα Ματσέτε τον εντοπισμό και την εξουδετέρωση ενός έμπορου όπλων και ενός παρανοϊκού επαναστάτη που απειλούν την παγκόσμια ειρήνη.

Η ανάγνωσή μας: Η πρώτη συνέχεια των κατορθωμάτων του ανορθόδοξου αστυνομικού που είχε προαναγγελθεί στο MACHETE του 2010 μαζί με ένα ακόμη σίκουελ που αναμένεται (;) με τον ειρωνικό τίτλο ΜΑCHETE KILLS AGAIN. Όπως η αρχική ταινία γεννήθηκε από ένα ψεύτικο τρέιλερ του GRINDHOUSE έτσι και εδώ προηγείται του κανονικού φιλμ ένα φανταστικό «προσεχώς» όπου ο ομώνυμος ήρωας μεταφέρεται στο διάστημα και όπου στο καστ υποτίθεται ότι θα μετέχουν οι Τζάστιν Μπίμπερ ως ρομπότ και ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ως ο άνθρωπος με το... ασημένιο προσωπείο. Στο σινεμά του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, γεμάτο νοσταλγικές σινεφίλ αναφορές, τα όρια ανάμεσα στην πλάκα και τις πραγματικές προθέσεις δεν είναι συχνά ευδιάκριτα. Εδώ ξεχειλώνει την ιστορία ενός Λατίνου Ράμπο, που μιλά περισσότερο με την κοφτερή λεπίδα του και λιγότερο με το στόμα. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης υπογράφει ένα ακόμη καλογυαλισμένο b-movie, διανθισμένο με αποκεφαλισμούς, σεξιστικά αστεία με τις χυμώδεις πρωταγωνίστριες και διάσημα ονόματα σε cameo εμφανίσεις με σκοπό να παρωδήσει τη συγκεκριμένη κατηγορία ταινιών. Στην ουσία επαναλαμβάνει με αυταρέσκεια τον εαυτό του και παγιδεύεται σε ένα απλοϊκό σενάριο με σκηνές άσκοπης βίας. Ο Ντάνι Τρέχο στην ένατη συνεργασία του με το σκηνοθέτη, μόνο σε ταινία κάποιου με την τρέλα του Ροντρίγκεζ θα ανάγονταν σε πρωταγωνιστή ενώ ο Ντέμιαν Μπισίρ στο ρόλο του τρομοκράτη είναι ο μόνος που παίρνει το ρόλο του στα σοβαρά. Ο Τσάρλι Σιν που ενσαρκώνει ένα γυναικά Αμερικανό πρόεδρο αναφέρεται στους τίτλους της ταινίας με το πραγματικό του όνομα Κάρλος Εστέβεζ ως ένα έμμεσο σχόλιο για την εντοπιότητα που πρέπει να έχει κάποιος υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα.

Αξιολόγηση: 3/10

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΝΤΕΛ (LAVIED' ADÈLE)

ΓΑΛΛΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ-ΙΣΠΑΝΙΑ/179'/STRADAFILMS

Σκηνοθεσία: Αμπνελατίφ Κεσίς

Ηθοποιοί: Λέα Σεϊντού, Αντέλ Εξαρχόπουλος

Ο μύθος: Μία δεκαπεντάχρονη μαθήτρια που ονειρεύεται να γίνει δασκάλα θα γνωρίσει μία μεγαλύτερη κοπέλα με μπλε μαλλιά και θα παρασυρθεί μαζί της σε μία παθιασμένη ερωτική σχέση.

Η ανάγνωσή μας: Η ζωή μίας έφηβης που επιχειρεί να γνωρίσει τον εαυτό της και να διερευνήσει τη σεξουαλική της ταυτότητα. Ο Αμπτνελατίφ Κεσίς επεξεργάζεται με την περιέργεια μικρού παιδιού μία ιστορία ομοφυλοφιλικού έρωτα δίνοντας της εκκεντρικά και αδικαιολόγητα τα χαρακτηριστικά ενός έπους. Ο Γαλλοτυνήσιος σκηνοθέτης, που δεν φημίζεται για την αφηγηματική του οικονομία (η μικρότερη σε διάρκεια από τις προηγούμενες τέσσερις ταινίες του ήταν 123 λεπτά), κινηματογράφησε υλικό οκτακοσίων σχεδόν ωρών και παρέτεινε σε σχέση με τον αρχικό προγραμματισμό κατά τέσσερις μήνες τα γυρίσματα. Τα πλάνα στην αρχή της ταινίας με την Αντέλ μαθήτρια και στο τέλος ως καθηγήτρια αποδεικνύονται ασύνδετα με το βασικό σεναριακό κορμό, το χρονικό άλμα στη σχέση των δύο γυναικών την εποχή που συμβιώνουν είναι άχαρο και η επιμονή σε επαναλαμβανόμενα μεγεθυμένα closeups των ηθοποιών εξουθενωτική. Ο Κεσίς διακόπτει την ακατάσχετη φλυαρία των ηρωίδων του με ορισμένες μακρόσυρτες σκηνές σεξ από τις οποίες η Ζυλί Μαρό, συγγραφέας του graphicnovel που ενέπνευσε το φιλμ, έσπευσε να αποστασιοποιηθεί λέγοντας ότι ικανοποιούν απλά την ανδρική ηδονοβλεψία. Ο Σπίλμπεργκ φρόντισε να βραβεύσει σκανδαλωδώς στις Κάννες μία δουλειά που βρίσκεται στο αντίθετο άκρο των ταινιών που αγαπά. Η αλληλεγγύη από συγκεκριμένη μερίδα θεατών θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη παρά την προβλέψιμη σκιαγράφηση, όμως το ευρύ κοινό λογικά θα παραμείνει αδιάφορο εκτός αν ανήκετε στους λάτρεις της μακαρονάδας, έδεσμα που καταναλώνεται αφειδώς στη διάρκεια του φιλμ.

Αξιολόγηση: 2/10

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ (PEDAGOGICHESKAYA POEMA)