NΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 30 ΜΑΪΟΥ

του Νίκου Νικολαΐδη

Με δελτίο Τύπου που απέστειλε την προηγούμενη Παρασκευή, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου προέβη σε μία χλιαρή διάψευση των φημών που ήθελαν την κατάργηση του ως συνέπεια του διακοσμητικού ρόλου του και της ανυπαρξίας αντικειμένου τα τελευταία χρόνια. Ελάχιστα εικοσιτετράωρα νωρίτερα συνέχιζε τις ασκήσεις επί χάρτου, ανακοινώνοντας το νέο του κανονισμό χρηματοδοτικών προγραμμάτων. Την ίδια ώρα όλοι οι νέοι Έλληνες σκηνοθέτες δεν έχουν την ίδια τύχη. Κάποιοι λόγω δικτύωσης και της προώθησης τους από το νοσηρό κινηματογραφικό κατεστημένο έχουν εύκολη διανομή, και εξασφαλισμένη προβολή στον Τύπο, ανεξάρτητα από το ταλέντο και την αξία της δουλειάς τους. Στους λιγότερο ευνοημένους ο Βαγγέλης Ρήγας θα καταφέρει, παρά τις δυσκολίες, να προβάλλει το μουσικό του ντοκιμαντέρ SPITFIRE: ΒΑCK TO ZERO για το ομώνυμο συγκρότημα της εγχώριας heavy metal σκηνής, το οποίο θα προβληθεί για τέσσερις μόλις βραδιές 30-31 Μαΐου και 6-7 Ιουνίου στο κινηματογράφο Τριανόν. «Το Μετέωρο Βήμα των Εικόνων- Εικαστικές προσεγγίσεις στο φιλμικό κόσμο του Θόδωρου Αγγελόπουλου» είναι ο τίτλος της έκθεσης που επιμελήθηκε ο καθηγητής της Α.Σ.Κ.Τ. Γιάννης Ψυχοπαίδης, όπου δεκατέσσερις καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς εμπνέονται από το έργο του Έλληνα σκηνοθέτη. Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, από 30 Μαΐου έως 20 Ιουνίου, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΟΠΕΡΑ (Α ΝΙGHT AT THE OPERA) Επανέκδοση

ΗΠΑ/91'/SEVEN FILMS

Σκηνοθεσία: Σαμ Γουντ

Ηθοποιοί: Γκρούτσο Μαρξ, Τσίκο Μαρξ, Χάρπο Μαρξ

Ο μύθος: Ένας καλλιτεχνικός μάνατζερ θα προσπαθήσει να πείσει μία πλούσια να επενδύσει την περιουσία της σε μία εταιρία για την όπερα, όπου ένα ζευγάρι νέων τραγουδιστών ονειρεύεται τη μεγάλη καριέρα.

Η ανάγνωσή μας: Η πιο δημοφιλής (μαζί με τη ΣΟΥΠΑ ΠΑΠΙΑΣ) ταινία των αδελφών Μαρξ, και η αγαπημένη του Γκρούτσο, ήταν η πρώτη που γύρισαν στην ΜGM μετά τη φυγή τους από τα στούντιο της Paramount. Σκηνοθετημένη, το 1935, από τον έμπειρο Σαμ Γουντ, που θα συνεργαστεί μαζί τους και δύο χρόνια αργότερα στο ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟ, είναι μία ανελέητη σάτιρα για τον κόσμο της όπερας και τις επιχειρηματικές συνθήκες στη βιομηχανία της μουσικής. Ο παραγωγός Ίρβινγκ Θάλμπεργκ προέτρεψε τους αδελφούς να προβάρουν, για ένα μήνα, ζωντανά σε κοινό, συνοδεία των σεναριογράφων, διάφορα νούμερα που ενσωματώθηκαν στην ταινία με επιτυχία. Στην πραγματικότητα η πιο ουσιώδης αλλαγή δεν ήταν η δοκιμή των κωμικών γκαγκ, αλλά το γεγονός ότι εισήγαγαν ένα πιο τρυφερό και ανθρώπινο στοιχείο στο σαρωτικό και τραχύ ύφος των μουσικών τους κωμωδιών, που επέτρεψε την αποδοχή τους και από το γυναικείο κοινό της εποχής. Παρά το εκτεταμένο μοντάζ, το οποίο επηρέασε σε αρκετά σημεία το ρυθμό, με την ταινία αυτή οι Μαρξ υιοθετούν ολοκληρωτικά τη δομή της παραδοσιακής κωμωδίας και εξελίσσουν τους τύπους που μας είχαν συστήσει στο παρελθόν. Στη μνήμη μένει όχι αυτή καθεαυτή η ιστορία αλλά σκηνές ανθολογίας, όπως το σκίσιμο του συμβολαίου , η συνάθροιση δεκαπέντε ατόμων σε μία καμπίνα και η αντικατάσταση του τενόρου από το ζευγάρι ερμηνευτών.

Αξιολόγηση: 6/10

ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ (ΤWO MOTHERS)

AYΣΤΡΑΛΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ/100'/ODEON

Σκηνοθεσία: Αν Φοντέν

Ηθοποιοί: Ναόμι Γουότς, Ρόμπιν Ράιτ, Μπεν Μέντελσον

Ο μύθος: Σε μία αυστραλιανή κωμόπολη η Ροζ και η Λιλ είναι στενές φίλες από τα παιδικά τους χρόνια και μητέρες με εικοσάχρονους γιους. Όταν ο ένας σύζυγος σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και ο άλλος μετακομίσει στο Σύδνεϋ, οι δύο γυναίκες θα συνδεθούν ερωτικά η καθεμιά με το μοναχογιό της άλλης.

Η ανάγνωσή μας: Ο ερωτικός πόθος ανάμεσα σε ανθρώπους με ηλικιακή διαφορά και η ηθική του είναι ένα μοτίβο που απασχολεί συχνά στο έργο της Αν Φοντέν. Η σύντομη νουβέλα, με τον ειρωνικό όπως αποδεικνύεται τίτλο, Τhe Grandmothers, που έγραψε η Βρετανίδα συγγραφέας Ντόρις Λέσινγκ στα ογδόντα τέσσερα της χρόνια, ήταν τυπικά η αφορμή και δε θα ξένιζε αν η δημιουργός υπέγραφε μόνη της ένα παρεμφερές πρωτότυπο σενάριο για το αγγλόφωνο ντεμπούτο της. Η φιλία δένει τις δύο γυναίκες, που αντιμετωπίζουν με άνεση και ευθυμία τις ανδρικές υπόνοιες για λεσβιακό προσανατολισμό της σχέσης τους, αλλά και τους γιους τους, που η σεξουαλική παρεκτροπή του ενός προκαλεί τα ερωτικά αντίποινα του άλλου. Το ειδυλλιακό παραθαλάσσιο τοπίο και οι διπλανές απομονωμένες κατοικίες τους αποτελούν το κατάλληλο έδαφος, αλλά και το στεγανό που επωάζουν τα συναισθήματα της «βλάσφημης» τετράδας. Η σκηνοθέτης από το Λουξεμβούργο θέλει να μιλήσει για την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων , τη γυναικεία ψυχοσύνθεση γύρω από το σεξ, τη μητρική συμπεριφορά, τα γηρατειά. Δυστυχώς δεν παρατηρεί απλά, αλλά ταυτίζεται με τις ηρωίδες της (αρκεί να προσέξεις το φετιχιστικό τρόπο που η κάμερα της καταγράφει τα καλογυμνασμένα ανδρικά κορμιά) και δεν ενδιαφέρεται για τα βαθύτερα υπαρξιακά τους ζητήματα. Οι δύο χολιγουντιανές πρωταγωνίστριες ενσαρκώνουν, μάλλον με αμηχανία, τους αβανταδόρικους ρόλους τους και σίγουρα όχι με το πάθος που θα απαιτούσε η τύχη τους και οι σκηνοθετικές προσδοκίες. Το νεανικό καστ (με εξαίρεση τον Ξαβιέ Σάμιουελ, γιο της Ναόμι Γουότς) μοιάζει επιλεγμένο με προχειρότητα, και μόνο η μουσική του Κρίστοφερ Γκόρντον κολακεύει την ταινία.Τη στιγμή που η κυρίαρχη «λογική» και η πολιτική ορθότητα τείνουν να τινάξουν στον αέρα την ιστορία, ο σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Κρίστοφερ Χάμπτον (ΚΑΡΙΝΓΚΤΟΝ, Ο ΗΣΥΧΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ) αποδεικνύεται πιο τολμηρός από το παρόμοιο θεματολογικά CHERI του Στίβεν Φρίαρς με τη Μισέλ Πφάιφερ που επίσης είχε υπογράψει. Στέλνει αδιάβαστες τις δύο νύφες των νεαρών, μαζί με τον πουριτανισμό και τις θεωρίες περί βιολογικής νομοτέλειας στην αντοχή μίας σχέσης, επιτρέποντας στη Φοντέν να φαντασιωθεί απερίσπαστη το νέο τύπο οικογένειας που έμμεσα προκρίνει.

Αξιολόγηση : 6/10

100 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΞ ΛΙΝΤΕΡ

107'/NEW STAR

Σκηνοθεσία: Μαξ Λίντερ

Ηθοποιοί: Μαξ Λίντερ, Βίλμα Μπάνι, Ζορζ Κορμπί

Ο μύθος: Για πρώτη φορά στην Ελλάδα οκτώ ταινίες μικρού μήκους του Γάλλου κωμικού Μαξ Λίντερ, του μεγαλύτερου αστέρα την εποχή του βωβού κινηματογράφου στην Ευρώπη.

Η ανάγνωσή μας: Όσοι έχουν παρακολουθήσει το ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ του Κουεντίν Ταραντίνο ίσως να θυμούνται ότι στο κατεχόμενο Παρίσι του 1944, η Μελανί Λοράντ οργάνωνε στον κινηματογράφο της ένα φεστιβάλ Μαξ Λίντερ και ο Γερμανός αξιωματικός, που υποδύονταν ο Ντάνιελ Μπρουλ, εκθείαζε την ανωτερότητα του σε σχέση με τον Σαρλό. Ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ο Μαξ Λίντερ σημάδεψε με την παρουσία του το πρώτο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα. Ξεκίνησε από το χώρο του θεάτρου, που του χάρισε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο με το οποίο καθιερώθηκε, και το 1905 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά και τρία χρόνια αργότερα, πέρασε στο χώρο της σκηνοθεσίας. Γύρισε περισσότερες από διακόσιες ταινίες επίσημα ταυτοποιημένες (ο συνολικός αριθμός με αυτές που δε διασώζονται υπερβαίνει τις πεντακόσιες), στην πλειοψηφία τους μικρού μήκους, ενώ ο πρώτος του πρωταγωνιστικός ρόλος ήταν στο φιλμ του Ζορζ Μελιέ THE LEGEND OF PUNCHING. Το 1914 ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός του κόσμου, ενώ δύο χρόνια μετά θα μετακομίσει στην Αμερική για μία λιγότερο επιτυχημένη καριέρα. Ο Λίντερ λάνσαρε το στυλ του κομψού τζέντλεμαν, με το φράκο, το ριγέ παντελόνι και το ημίψηλο καπέλο και έθεσε τα θεμέλια της σλάπστικ κωμωδίας, την εποχή που η τέχνη του σινεμά ανακάλυπτε ακόμη τις δυνατότητες της ως εκφραστικό μέσο. Η συγκεκριμένη συλλογή ταινιών μικρού μήκους είναι, αναπόφευκτα, άνιση. Έχει περισσότερο ιστορική ή συναισθηματική αξία προκειμένου οι θεατές να γνωρίσουν το μελαγχολικό δανδή της κωμωδίας και λιγότερο κινηματογραφική, σε ένα είδος που θα τελειοποιήσουν στις ΗΠΑ, μεταγενέστερα, ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Μπάστερ Κίτον. Ξεχωρίζουν οι ταινίες ο ΜΑΞ ΚΑΙ Η ΜΑΙΡΗ ΠΑΙΖΟΥΝ ΘΕΑΤΡΟ γι,α την οξυδερκή παρατήρηση πάνω στην αλληλεπίδραση της αληθινής ζωής και της υποκριτικής και ΜΑΞ ΠΕΝΤΙΚΙΟΥΡΙΣΤΑΣ ,ένα σαρκαστικό σχόλιο πάνω στην ερωτική απιστία και τις μορφές περιποίησης των δύο φύλων. Στις 31 Οκτωβρίου του 1925, ο Λίντερ θα αυτοκτονήσει με υπερβολική δόση βαρβιτουρικών, μαζί με τη σύζυγο του, δίνοντας πρόωρο τέλος στη ζωή και την καριέρα του. Την ίδια μέρα ο Τσάπλιν, σε ένδειξη πένθους και θαυμασμού, θα κλείσει το στούντιο του, ενώ θα μείνει αθάνατη η αφιέρωση του: «Στον Μαξ, τον έναν και μοναδικό δάσκαλο μου, ο μαθητής του Τσάρλι Τσάπλιν».

Αξιολόγηση: 5/10

HANGOVER 3

HΠΑ/100'/VILLAGE

Σκηνοθεσία: Τοντ Φίλιπς

Ηθοποιοί: Ζακ Γαλιφιανάκης, Μπράντλεϊ Κούπερ, Εντ Χελμς, Κεν Γεόνγκ

Ο μύθος: Ο Άλαν, μετά το θάνατο του πατέρα του, πείθεται από την οικογένεια του ότι χρειάζεται ιατρική βοήθεια για να ελέγξει τη συμπεριφορά του. Στο δρόμο προς την κλινική αποκατάστασης, ένας γκάνγκστερ πιάνει όμηρο το γαμπρό του απαιτώντας από εκείνον και τους φίλους του να τον οδηγήσουν στον εγκληματία Λέσλι Τσάου που σφετερίστηκε την περιουσία του.

Η ανάγνωσή μας: Ένα άγριο ξενύχτι σε ένα bachelor πάρτυ που γιγαντώθηκε σε τριλογία λόγω του αναπάντεχου εισπρακτικού θριάμβου. Ύστερα από το δεύτερο μέρος, που ήταν μία άχαρη επανάληψη του σεναριακού σκελετού του πρωτότυπου φιλμ, ο Τοντ Φίλιπς επιφυλάσσει ορισμένες μικρές διαφοροποιήσεις για τον επίλογο του φρανσάιζ. Αυτή τη φορά δεν υπάρχει εξαρχής ένας γάμος ως αφορμή (μυστήριο που διατρέχει εμμονικά τη φιλμογραφία του), ενώ ο Αμερικανός σκηνοθέτης περιορίζει τις αναφορές στην ανδρική ανωριμότητα στο χαρακτήρα του Άλαν και προετοιμάζει την επιστροφή της παρέας στο Λας Βέγκας, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα. Οι κωμικές στιγμές είναι σπάνιες, η διάθεση συγκρατημένη, αναλογικά με το ξέφρενο και οργιαστικό πνεύμα κυρίως της πρώτης ταινίας, η γκανγκστερική πλοκή εντελώς προσχηματική και οι φιλοζωικές οργανώσεις έχουν αρκετούς λόγους για να ξεσηκωθούν . Τελικά η πιο αισθητή αλλαγή από τις δύο προηγούμενες ταινίες της σειράς είναι η απώλεια βάρους του Ζακ Γαλιφιανάκη, που αναγκάστηκε να φοράει ειδικά μαξιλαράκια στα γυρίσματα, προκειμένου να διατηρήσει τη σιλουέτα με την οποία το γνωρίσαμε και η ασταθής περσόνα του, αν και προϋπήρχε υπολείπεται από τον παρεμφερή χαρακτήρα που έπλασε ο συμπρωταγωνιστής του Μπράντλεΐ Κούπερ στον ΟΔΗΓΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ. Ο Τοντ Φίλιπς επιστρέφει στη μέτρια καριέρα που είχε μέχρι το 2009 με αυτό το άδοξο φινάλε το οποίο είναι συνεπές στο καλοκαιρινό ραντεβού του με τις διεθνείς κινηματογραφικές αγορές αλλά μάλλον θα απογοητεύσει και τους πιο πιστούς θαυμαστές της σειράς. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά με αυτό το κατ' ευφημισμό hangover, όπου οι ήρωες σε όλη τη διάρκεια της ταινίας δεν πίνουν ούτε μία γουλιά αλκοόλ.

Αξιολόγηση: 3/10

Twitter