«Η τέχνη, ως υποκειμενική, συγκινεί το υποκείμενο, δηλαδή το αγγίζει με κάποια εντύπωση, κάποια επίδραση πάνω στον οργανισμό μας ή τον ψυχισμό μας, ενώ η επιστήμη, όντας αντικειμενική, δομεί το αντικείμενο» (1989). Με αυτό τον διαχωρισμό ο σημειολόγος P. Guiraud τοποθετεί τις δύο αντιληπτικές οδούς σε δύο ξεχωριστά μέρη ενισχύοντας την άποψη που διαχωρίζει την Τέχνη από την Επιστήμη. Ο φιλόσοφος Jacques Derrida ακόμα μας αναφέρει ότι: «(…) όλη η ιστορία της έννοιας δομή (…) πρέπει να νοείται ως μια σειρά αντικαταστάσεων ενός κέντρου από ένα άλλο, ως μια ακολουθία προσδιορισμού του κέντρου (...) [αυτό μας κάνει να σκεφτόμαστε] ότι το κέντρο (…) δεν είναι ένας σταθερός τόπος αλλά μια συνάρτηση, ένα είδος ατοπίας μέσα στην οποία παίζονται επ’ άπειρον αντικαταστάσεις σημείων» (1997).

Στην περίπτωση της Ιωάννας Ζηκίδου επιδιώκεται ένα συνταίριασμα δομής και αίσθησης, έννοιας και εικόνας σε μια διαρκή αντικατάσταση. Στο έργο της Σε απόσταση μας παρουσιάζει μια σειρά παραστατικών λουλουδιών αλλά και υπονοούμενων φυτικών μοτίβων σε οριοθετημένα στρογγυλά σχήματα τοποθετημένα μαζί σε έναν κυκλικό σχηματισμό. Η σύνθεση όμως που επιδιώκει εδώ η Ζηκίδου δεν είναι να παρουσιάσει τον φυτικό κόσμο ως ζωγραφική απεικόνιση του πραγματικού, ούτε να θίξει ή να αλλοιώσει οποιαδήποτε φυσιολατρική ιδέα. Η εγκατάστασή της εμπεριέχει ένα σύνολο από ιδέες που κυκλοφορούν μαζί με τον θεατή. Στο πέρασμά του αυτός, από κοινού με τα έργα-αποσπάσματα, περνά από την εικόνα στην ιδέα, απ’ την ιδέα στον λόγο κι απ’ τον λόγο στην εικόνα, σε μια διαρκή ανίχνευση του τι είναι πραγματικός, τι φανταστικός και τι ιδεατός κόσμος. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το έργο της αυτό είναι εννοιολογικό. Μεταφέρει την έννοια της αλληλοσυμπλήρωσης μιας κεντρικής ιδέας, αφού πρώτα την αποδομεί σε τέσσερα ανεξάρτητα μέρη: τα λουλούδια ως εικόνα (ζωγραφική μεταφορά μιας προσωπικής πραγματικότητας) και ως πραγματική φύση (ανθοδέσμη στη μέση), την εικόνα ενός φυσικού τοπίου ως πιστή αναπαράσταση (όπως αυτή παρουσιάζεται στην οθόνη) και το δικό της, τελικό σχόλιο –που παρουσιάζει ίσως και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον– μια σειρά καρφιών σε πλέγμα επάνω στο οποίο μαραίνονται φυσικά άνθη καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης. Το έργο της σαφώς αγγίζει την εννοιολογική τέχνη. Το σχόλιό της περνά από την απλή κατάθεση μιας εικόνας στα βαθύτερα νοήματα μιας ολοκληρωμένης κατάστασης. Η Ζηκίδου συλλαμβάνει με πληρότητα όλη την ιδέα της φυσικής φθοράς, την ιδέα της ανάγκης για αιωνιότητα.

Η Ιωάννα Ασσάνη είναι εικαστικός.

Πληροφορίες για την έκθεση
Εγκαίνια: Σάββατο 18 Νοεμβρίου, 20.00
Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά 18.00 – 22.00

Παλαιό Δημαρχείο Δράμας
Λαμπριανίδου 16, Δράμα

Twitter