fbpx
Στέφανος Δάνδολος

Στέφανος Δάνδολος

συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Ο Στέφανος Δάνδολος γράφει μια ιστορία αγάπης που έχει άδοξο τέλος. Ο έρωτας, ο πόθος και η λύτρωση για μια όμορφη γυναίκα κάνει το συγγραφέα Γκίμπονς να έρθει αντιμέτωπος με το σκοτεινό παρελθόν του. Και μόνο η θύμηση της χορεύτριας Σολάνζ Νταλμόν τον οδηγεί σε ένα λαβύρινθο γεμάτο από ένοχα μυστικά. Κωνσταντινούπολη, Αιγαίο, Αθήνα, Εδιμβούργο. Το πεπρωμένο δύο ανθρώπων που, ενώ τα έχασαν όλα, δεν έπαψαν να αναζητούν τη δικαίωση του έρωτα.Ένα μυθιστόρημα που θα ταξιδέψει τον αναγνώστη σε άλλες εποχές.

Το νέο σας μυθιστόρημα, Η χορεύτρια του διαβόλου, κινείται σε μια περίοδο όπου η Ευρώπη δοκιμάστηκε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ποια ήταν τα στοιχεία που σας έκαναν να μεταφέρετε τη μυθοπλασία αλλά και τη δράση του βιβλίου σε εκείνο το διάστημα;

Με γοητεύει η συγκεκριμένη περίοδος. Το βιβλίο δε διατρέχει μόνο την εποχή του Μεσοπολέμου, μα καλύπτει και τις αρχές του αιώνα, φτάνοντας μέχρι τη χρεοκοπία της Ελλάδας στα τέλη της δεκαετίας του 1890. Όλη αυτή η εποχή είναι ένα δίπολο ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, από τη μία ο κοσμοπολιτισμός, από την άλλη τα κοσμογονικά γεγονότα που σημάδεψαν γενιές ολόκληρες. Έτσι, το ίδιο το χρονικό πλαίσιο λειτουργεί και ως μια σπουδή ανάμεσα στο καλό και το κακό, στοιχείο που θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελεί τη βαθύτερη θεματική του μυθιστορήματος.

Η Σολάνζ Νταλμόν είναι η μοιραία γυναίκα που την ερωτεύονται όλοι οι άντρες. Μήπως είναι στη φύση της γυναίκας να γοητεύει και να κινεί τα νήματα του έρωτα όπως η ίδια θέλει;

Αυτή είναι η μία οπτική, συνήθως από τη δική μας πλευρά, των αντρών: το ότι μια πανέμορφη γυναίκα κινεί τα νήματα και έχει τα ηνία του ερωτικού παιχνιδιού. Η άλλη οπτική, ωστόσο, είναι ότι κάθε γυναίκα κρύβει πολύ περισσότερες ευαισθησίες από όσες οι άντρες θα ήθελαν να δουν. Και μερικές από αυτές τις ευαισθησίες –την ανασφάλεια, την εύθραυστη ψυχή, το φόβο– μπορεί να τις κρύβει πίσω από κάποιο προσωπείο. Η Σολάνζ Νταλμόν ήταν μια εκθαμβωτική χορεύτρια που έπεσε θύμα τόσο της ομορφιάς της όσο και της εποχής της. Η αλήθεια μέσα της ήταν πολύ διαφορετική από την «αλήθεια» που έβλεπαν οι άλλοι.

Ο ήρωας του μυθιστορήματος μοιάζει σαν να θέλει να ξύσει τις πληγές του. Ψάχνει τη Σολάνζ αλλά έρχεται αντιμέτωπος με το σκοτεινό παρελθόν του. Μπορεί όμως να γιατρέψει κάποιος τις πληγές του αν δεν τις αφήσει να θεραπευτούν;

Οι παλιές πληγές ποτέ δεν κλείνουν πραγματικά. Ειδικά εκείνες που κρύφτηκαν κακήν κακώς στο σκοτάδι χωρίς να επουλωθούν. Αυτές πάντα θα μας ακολουθούν και θα περιμένουν την κατάλληλη αφορμή για να βγουν ξανά στο φως. Ο Γκίμπονς έχει να κρύψει πάρα πολλά από το παρελθόν του, και έχει μάθει να συμβιώνει με τα μυστικά του. Ώσπου στο ξεκίνημα του βιβλίου τον βλέπουμε να αντικρίζει μέσα στο πλήθος τη Σολάνζ, τη γυναίκα που τον σημάδεψε για πάντα και την οποία θεωρούσε νεκρή για τριάντα χρόνια. Και το παρελθόν ξυπνάει μέσα του. Ταυτόχρονα όμως ξυπνούν και οι πληγές του, εκείνο το κομμάτι του εαυτού του που έχει προσπαθήσει να κρύψει. Γι’ αυτό και αισθάνεται ότι το ίδιο το παρελθόν επέστρεψε για να τον τιμωρήσει. Δεν μπορεί να αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει. Θα το συνειδητοποιήσει στο τέλος του μυθιστορήματος μαζί με τον αναγνώστη.

Οι διαδοχικές περιγραφές σε διαφορετικές πόλεις και οι καταστάσεις μάς ταξιδεύουν όμορφα και μας μαθαίνουν νέα πράγματα. Πώς καταφέρνει ο συγγραφέας να πετύχει αυτό το υπέροχο ταξίδι μέσα από τη γραφή;

Με ιδιαίτερη προσήλωση στις λεπτομέρειες της δομής. Τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά, δύο είναι οι βασικοί άξονες της δουλειάς: η γλώσσα και το χτίσιμο. Φυσικά, υπάρχει και η έρευνα, που αποτελεί βασικό συστατικό σε ένα βιβλίο σαν κι αυτό. Όμως ο τρόπος που θα χτίσεις το έργο είναι, νομίζω, η πιο σημαντική διαδικασία. Η δομή του. Το πώς θα κυλάει, αν θες πραγματικά να είναι ένα ταξίδι για τον αναγνώστη και όχι μια φανφαρόνικη επίδειξη γνώσεων από μέρους του συγγραφέα. Η ισορροπία στο πώς θα παρουσιάσεις το υλικό σου είναι ένα από τα κλειδιά της γοητείας του ταξιδιού.

Στο μυθιστόρημα μιλάτε για μυστικές οργανώσεις αλλά και για την κατασκοπεία που κατάφερνε να εξουδετερώσει τους αντιπάλους της. Σήμερα εκείνη η περίοδος τι ομοιότητες έχει με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας;

Πολλές, κατά τη γνώμη μου. Ξέρετε, το πρωταρχικό καύσιμο ήταν η ανάγκη μου να δώσω μια απάντηση στους ξένους που έπεσαν σαν κοράκια πάνω από τις στάχτες αυτής της χώρας, υπενθυμίζοντάς τους όλες εκείνες τις θηριωδίες στις οποίες προέβησαν εις βάρος τόσων κρατών στη διάρκεια του εικοστού αιώνα. Ήθελα να γράψω για το πώς οι Γερμανοί απέκτησαν τόση επιρροή στα Βαλκάνια στις αρχές του 1900, για το πώς ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ωφέλησε το εμπόριο και τις τράπεζες, για το πώς ο Χίτλερ γιγαντώθηκε με την ενθαρρυντική ανεκτικότητα των Άγγλων και των Αμερικανών, και φυσικά για το πώς η Ελλάδα δέθηκε με δάνεια στα τέλη της δεκαετίας του 1890, όταν οι οικονομικές της περιπέτειες ήταν καρμπόν με ό,τι ζούμε εμείς τα τελευταία τρία χρόνια. Υπάρχουν πολλά πρότυπα για την Ιστορία, κάποια υποδείγματά της όμως παραμένουν αμετάβλητα. Αν χρησιμοποιήσεις όλα αυτά τα υποδείγματα σε μιαν αφήγηση, μπορείς να πεις πολλά πράγματα για το παρελθόν, που να αφορούν όμως και τη σημερινή πραγματικότητα. Το παρελθόν αντανακλά το παρόν – αυτό ήθελα να διατρέχει τη Χορεύτρια του διαβόλου.

Σε κάποιο σημείο ο ήρωάς σας συναντά τον Αδόλφο Χίτλερ. Δεν ήταν δύσκολο να γράψετε και να περιγράψετε αυτή τη συνάντηση;

Οι σελίδες αυτές ήταν όντως ιδιαίτερες. Έπρεπε να αποδώσω τον Χίτλερ όσο πιο ανθρώπινα γίνεται, προκειμένου να εξηγήσω γιατί –στο συγκεκριμένο σημείο της ιστορίας του βιβλίου– ο ήρωάς μου διάκειται θετικά απέναντί του. Έψαξα πολύ και βρήκα ποια ήταν τα αγαπημένα βιβλία του Χίτλερ, χρωματίζοντας τη συζήτησή τους με έναν τόνο λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Και προσπάθησα να φανταστώ τον εαυτό μου σε μια γωνιά του ίδιου δωματίου. Ναι, σε γενικές γραμμές ήταν δύσκολο να συνθέσω αυτές τις σκηνές, μου πήρε κάμποσο καιρό για να μείνω ευχαριστημένος από αυτά που έχω γράψει. Αλλά το ένιωσα και σαν στοίχημα ως προς τις ικανότητές μου. Ήθελα να αποπνέει κάτι το αυθεντικό η συνάντησή τους, οπότε όφειλα να εξετάσω κάθε είδους πραγματολογική λεπτομέρεια. Τελικά αποδείχτηκε ένα από τα πιο συναρπαστικά σημεία στο γράψιμο του βιβλίου.

Το μυθιστόρημά σας είναι ένα βιβλίο χάρη στο οποίο αποκομίζεις πολλές ιστορικές γνώσεις. Ποια ήταν τα βιβλία και οι πηγές που σας βοήθησαν για να πετύχετε αυτό το αποτέλεσμα;

Η έρευνα βασίστηκε σε πλήθος ιστορικών βιβλίων, καθώς και παλιών εφημερίδων, ξένων και ελληνικών. Ωστόσο, διάβασα και πολλά μυθιστορήματα εκείνης της περιόδου, καθώς από κείνα μπορούσα να αλιεύσω το κλίμα της καθημερινότητας. Επίσης, είδα δεκάδες ταινίες εποχής, όσες μπορούσα να βρω. Και το ίντερνετ στάθηκε ένα επιπρόσθετο εργαλείο. Γενικά, έψαξα πολύ. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι πάντα η καρικατούρα, και το βλέπω σε αρκετά ξένα μυθιστορήματα που επιχειρούν να ζωντανέψουν το παρελθόν. Τα περισσότερα από αυτά είναι επιεικώς μέτρια κι ας μεταφράζονται στη γλώσσα μας με θριαμβικές συστάσεις. Από τη στιγμή που πήρα απόφαση να βυθιστώ σε μια τόσο μεγάλη και ιδιαίτερη χρονική περίοδο, το κύριο μέλημά μου ήταν να γράψω κάτι που να αποπνέει απόλυτη αυθεντικότητα.

Γράφει ένας ήρωάς σας ότι «οι μοναδικές στιγμές που νιώθω ότι ανήκω σε μια πατρίδα είναι διαβάζοντας. Αισθάνομαι Ρώσος όταν πιάνω τον Ντοστογιέφσκι και Γερμανός όταν διαβάζω τον Νίτσε». Μπορείτε να το σχολιάσετε;

Απηχεί την αγάπη μου για τη λογοτεχνία. Κάθε βιβλίο που με έχει σημαδέψει είναι και μια πατρίδα για μένα.

Κάθε άνθρωπος είναι οι αμαρτίες του. Κάνουμε όμως προσπάθεια να τον συγχωρήσουμε;

Εξαρτάται από τις αμαρτίες. Θέλει μεγάλη δύναμη για να συγχωρήσεις. Δεν είναι εύκολο. Και δε σημαίνει ότι όποιος συγχωρεί είναι ανώτερος ψυχικά από κάποιον που δεν μπορεί να συγχωρήσει. Παρ’ όλα αυτά, το χάρισμα να συγχωρείς αληθινά είναι, νομίζω, καθαρτικό.

Το τελευταίο μέρος του μυθιστορήματος μοιάζει με κινηματογραφική ταινία. Η δράση, το απρόσμενο και η λύτρωση. Μοιάζει η ζωή λοιπόν με ένα σύννεφο που δακρύζει;

Οι περισσότερες ζωές είναι γεμάτες βροχή και τα διαλείμματα της αντηλιάς γίνονται όλο και πιο σποραδικά. Ειδικά σε εποχές τόσο δύσκολες όσο η σημερινή, όπως και αυτή που περιγράφω στο βιβλίο. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι έχουν ανάγκη το άγγιγμα. Θέλουμε να κρατηθούμε από κάπου. Ο πραγματικός θεός βρίσκεται ανάμεσά μας και μας περιμένει στο πρόσωπο ενός φίλου ή ενός συντρόφου που θα σκύψει ειλικρινά και τρυφερά στο προσκέφαλό μας. Όπως έλεγα και σε ένα άλλο βιβλίο μου, Το αγόρι στην αποβάθρα, το σπουδαιότερο είδος επανάστασης στις μέρες μας είναι η τρυφερότητα.

Πέρα από συγγραφέας είστε και δημοσιογράφος. Αυτή η ιδιότητα δε σας κλέβει κάποιες δημιουργικές ώρες από τον ελεύθερο χρόνο σας;

Το ιδεατό θα ήταν να γράφω μόνο βιβλία. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορείς να ζήσεις στην Ελλάδα γράφοντας μόνο βιβλία. Έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια στη δημοσιογραφία –εκ των οποίων τα τελευταία δεκαεπτά μοιράζομαι ανάμεσα στο ρόλο του δημοσιογράφου και του συγγραφέα–, έχω μάθει να συμβιώνω με αυτή τη συνθήκη χωρίς παράπονα και απωθημένα.

Έχετε γράψει πάρα πολλά μυθιστορήματα. Παράλληλα όμως έχετε γράψει και διηγήματα. Το διήγημα ή το μυθιστόρημα είναι η πιο αγαπημένη σας ενασχόληση;

Σαφέστατα το μυθιστόρημα. Γνωρίζω καλά τις δυνατότητές μου και μπορώ να πω ότι η περιορισμένη φόρμα δε μου ταιριάζει. Υπάρχουν εξαιρετικοί διηγηματογράφοι, που καθώς τους διαβάζεις αισθάνεσαι ότι διαθέτουν ένα εκπληκτικό χάρισμα στη διαχείριση του μικρού χώρου. Ο Σωτήρης Δημητρίου, για παράδειγμα. Ο Σκαμπαρδώνης. Εγώ, από την πλευρά μου, θέλω άπλα. Χρειάζομαι ορίζοντα μακρινό για να χτίσω την ιστορία μου. Και δεν εννοώ τον αριθμό των λέξεων. Γιατί κάποια από τα πρώτα μου βιβλία θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω φλύαρα, ενώ τώρα δουλεύω περισσότερο διά της αναίρεσης, πετάω πολύ πράγμα. Όχι, εννοώ το σχέδιο. Το σχέδιο μέσα από το οποίο θα σκιαγραφήσεις την πλοκή και θα χτίσεις δομικά την ιστορία σου. Η φόρμα του μυθιστορήματος με ιντριγκάρει πιο έντονα. Μου θέτει ζητήματα τα οποία πρέπει να επιλύσω. Αυτή είναι η μαγεία.

Ποια είναι η μέχρι τώρα ανταπόκριση των αναγνωστών στο βιβλίο σας;

Εξαιρετικά θετική, θα έλεγα. Κάποιοι γοητεύονται από τις συνάφειες της εποχής εκείνης με τη δική μας εποχή, κάποιοι βυθίζονται στις συνωμοσίες και στα πολιτικά γεγονότα, κάποιοι εστιάζουν στην ερωτική ιστορία και στις συγκινητικές ανατροπές της. Όλοι όμως δείχνουν σαν να ταξιδεύουν. Και αυτό ήθελα εξαρχής. Ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα που θα πάρει τον αναγνώστη και θα τον ταξιδέψει μακριά, πολύ μακριά.

Η χορεύτρια του διαβόλουΗ χορεύτρια του διαβόλου
Στέφανος Δάνδολος
Ψυχογιός
475 σελ.
Τιμή € 17,70
001 patakis eshop

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ > ΕΛΛΗΝΕΣ
Ηρώ Σκάρου: συνέντευξη στη Χαριτίνη Μαλισσόβα

Η Ηρώ Σκάρου κατάγεται από την Ικαρία. Μεγάλωσε στη Σύρο και στην Αθήνα. Με σπουδές στη φιλοσοφία και μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων, εργάστηκε κυρίως στην εκπαίδευση και στο μάρκετινγκ....

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ > ΕΛΛΗΝΕΣ
Τατιάνα Αβέρωφ: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Η Τατιάνα Αβέρωφ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε Ψυχολογία στην Αθήνα και στο Λονδίνο και εργάστηκε είκοσι χρόνια ως ψυχολόγος. Ήταν εισηγήτρια σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ,...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ > ΕΛΛΗΝΕΣ
Τόλης Νικηφόρου: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938, σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και εργάστηκε κυρίως ως σύμβουλος εσωτερικής οργάνωσης επιχειρήσεων στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και το Λονδίνο....

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.