«Και τώρα, συφοριασμένε Σιλύκο, τι θα γίνεις; Πάνε δυο χρόνια που χάθηκε το παιδί, κι από τότε πάνω κάτω γράφω. Μόνη μου παρηγοριά ήταν τούτα δω τα φύλλα, η ζωή του… Δεν μπορώ ν’ αποσπαστώ, ν’ αποφασίσω πως τέλειωσα, πως τίποτε πια δεν έχω να πω. Γυρίζω πίσω τις σελίδες, διορθώνω, βγάζω, προσθέτω… να μην τελειώσω και τον χάσω για δεύτερη φορά».

Από το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο κύριός μου Αλκιβιάδης» του Άγγελου Βλάχου |4.2.1915 - 8.2.2003|, συγγραφέα και διπλωμάτη. Έγραψε μυθιστορήματα και θεατρικά, ταξιδιωτικές εντυπώσεις και υπήρξε μεταφραστής του Θουκυδίδη. Το 1972 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, ενώ το 1985 εκλέχτηκε μέλος της. Το 1945 πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με τη νουβέλα «Το μνήμα της γρηάς», ενώ το 1954 η Ομάδα των Δώδεκα τον βράβευσε για το βιβλίο του «Ο κύριός μου Αλκιβιάδης», ιστορικό μυθιστόρημα που παρουσιάζει τη δόξα και την παρακμή της αρχαίας Αθήνας την περίοδο 462-404 π.Χ. Έγραψε επίσης απομνημονεύματα, μελέτες, δοκίμια και διηγήματα.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Twitter