«Κόπασε ο τυφώνας. Λίγοι απομείναμε ζωντανοί.
Πολλοί οι απόντες από το προσκλητήριο των φίλων.
Γύρισα πάλι πίσω στη ρημαγμένη γης,
απ' όπου έλειψα για οχτώ χρόνια.

Σε ποιον να στραφώ; Με ποιον να μοιραστώ
τη χαρμολύπη που είμαι σώος και αβλαβής;
Ένας μαγκούφης ανεμόμυλος στέκει ορθός,
σαν ξύλινο, μονόφτερο πουλί με μάτια κλειστά.

Άγνωστος είμαι για όλους εδώ,
κι όσοι με θυμούνταν, έχουν καιρό ξεχαστεί.
Και κει που ήταν κάποτε το πατρικό μου σπίτι,
απλώνονται στάχτες κάτω από τη σκόνη του δρόμου.

Μα η Ζωή βράζει.
Η Ζωή προχωράει γοργά.
Νέα και γερασμένα πρόσωπα με προσπερνούν βιαστικά,
αλλά κανείς δε μου γνέφει, κανέναν δεν χαιρετώ,
σε κανένα βλέμμα δεν μπορώ να βρω καταφύγιο».

Από το ποίημα «Σοβιετική Ρωσία» (μτφρ. Δημήτρης Νικηφόρου) του Σεργκέι Γεσένιν |3.10.1895 - 28.12.1925|, Ρώσου λυρικού ποιητή, από τους πιο γνωστούς του 20ού αιώνα.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Twitter