«Σιμώνει ο θάνατος. Μα κάτι πριν το τέλος,
μια πράξη όλο αρχοντιά, μπορεί να γίνει,
όχι αταίριαστη σ’ άντρες που με θεούς τα βάλανε.
Και να των φώτων η μαρμαρυγή πάνω στα βράχια.
Φθίνει η μέρα η μακριά, κι η χαμηλή σελήνη ανηφορίζει.
Χιλιόφωνη η άβυσσος βογκά. Εμπρός, καλοί μου φίλοι,
δεν είν’ αργά πολύ ν’ αναζητήσουμε έναν πιο νέο κόσμο.
Βίρα, λοιπόν, και καλοστοιχισμένοι οργώστε
αυλάκια βοερά, γιατί σκοπό τον ίδιο έχω:
αρμένισμα πέρα απ’ το λιόγερμα και τα λουτρά
όλων των αστεριών της δύσης, ώσπου να πεθάνω.
Μπορεί σε κόλπους μέσα να μουλιάσουμε.
Μπορεί να φτάσουμε στις Νήσους των Μακάρων,
να δούμε τον τρανό Αχιλλέα, τον που ξέραμε.
Κι αν χάνονται πολλά, πολλά αντέχουν. Κι αν
δεν είμαστε πια η δύναμη που τον παλιό καιρό
κινούσε γη και ουρανό, είμαστε αυτοί που είμαστε –
καρδιές ηρωικές που καίει το ίδιο πάθος,
από το χρόνο και τη μοίρα αποδυναμωμένες, με ατσάλινη όμως θέληση
να μάχονται, ν’ αναζητούν, να βρίσκουν και να μη λυγίζουν».

Από το ποίημα «Οδυσσέας» (μτφρ. Παντελής Ανδρικόπουλος) του Άλφρεντ Τένισον |6.8.1809 - 6.10.1892|, ενός από τους πιο δημοφιλείς Άγγλους ποιητές της βικτωριανής εποχής και ο πρώτος Άγγλος λογοτέχνης που τιμήθηκε για το έργο του με τίτλο ευγενείας.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Twitter