Προδημοσίευση από την ποιητική συλλογή της Χριστίνας Οικονομίδου 4 εποχές στον δρόμο, που θα κυκλοφορήσει στις 2 Ιουνίου από τις Εκδόσεις Απόπειρα.

Αίθουσες τέχνης
«Δεν αντέχω να χάσω τίποτα», είπες
κι ο καμβάς απλωνόταν μπροστά σου
κενός
σαν παγετώνας ή και ξηρασία,
το ίδιο κάνει·

στις ακρότητες επικρέμεται
μια κάποια ευλογία,
ακόμα κι αν πισωπατούν
οι φοβισμένοι
αποκαλύπτοντας τον λάρυγγα
σε μορφασμό κραυγής·
εκεί γεννιούνται τα μωρά φωνήεντα.

Κάποτε και σε σαπισμένα δίχρονα,
σε κουφάλες αυθαιρέτων συνειρμών,
σε μουχλιασμένα χρώματα,
σε κρυπτικές συμφωνίες
εγχόρδων,
σ’ εκκλησάκια αίματος
που κανείς δεν υπολήπτεται
καθώς
ο τρόμος
αποφαίνεται
την επικράτεια της φυγής.

Μ’ αυτά και με ‘κείνα
μεγαλώσαμε
τουλάχιστον μια γενιά
νεκρών πουλιών.

ΥΓ.
Παρεμπιπτόντως, η αγάπη, συνεχίζεται·
πλην όμως, σε άλλο επεισόδιο.

Αποβολή
Θα ’ναι μια μέρα ζεστή, ηλιόλουστη,
με την πόλη ν’ απλώνει
σεντόνια χαράς στις βιτρίνες,
όταν θα ’χεις ξεχάσει
την πλήξη του αυτοκινητόδρομου
και τη γοητεία του ταξιδιού,

τα μάτια του,

[σ’ έν’ απόκοσμο ταβερνάκι,
στο δέλτα του ποταμού,
ελώδης γη και βουβάλια — Αργεντινή —
δυο βήματα απ’ τη Θεσσαλονίκη].

Θα είναι πιθανώς στο Βερολίνο,
την Αμβέρσα, ή και μια οποιαδήποτε πόλη
όπου θα έχεις έγκυρο ΑΦΜ και ΑΜΚΑ
και θα δικαιούσαι
να κυνηγάς τη ζωή
σε μικρά τροχήλατα όνειρα
στην ουρά του σούπερ μάρκετ,
για να εξαργυρώσεις μια επιταγή

[έστω και λίγο εκκεντρική,
όπως αυτή παρουσιάζεται
καμιά φορά
στις ταινίες της τηλεόρασης].

Και θα δαγκώνεις, φεύγοντας, τα χείλη
για ν’ αντέξεις το βάρος
από τις σακούλες
και το έμβρυο
που κουβαλάς ερήμην
και θα μετράς τις σταγόνες που πέφτουν
καθώς λεκιάζουν τα σκαλιά
της νέας εκκλησίας
με το παλιό σου αίμα·

και θα θυμάσαι
και θα λυγίζεις
και θα κλαις∙

ώσπου να ξεκλειδώσεις την εξώπορτα
θα έχεις αποβάλει.

Οδοφράγματα
απόψε εδώ στο Παρίσι είναι τόσο πολύ
καλοκαίρι έντεκα η ώρα το βράδυ
τόσο
που η Αθήνα βουίζει και χτυπάει στα μηνίγγιά μου
— Μάτση Χατζηλαζάρου

Στα μέσα του καλοκαιριού η Μάριον ξερνά στον καμπινέ. Τα σχέδια στα πλακάκια μοιάζουν να την ειρωνεύονται. Αργότερα θα συναντήσει τον Οσμάν· στα οδοφράγματα. Θ’ ακολουθήσουν οι σφοδρότερες συγκρούσεις. Από τη μια τ’ αγιόκλημα κι από την άλλη αγκάθια.

[Άκου πώς σέρνει άμαξες
το αίμα μας
στις λεωφόρους]

Ανάμεσά τους, ένα πλήθος παραθεριστές που σκάβουν πιο βαθύ το ρήγμα. Βρέφη και ψάρια ορφανά, μοιράζονται το δόλωμα. Κι απ’ τον ανάβαλο, γλυκό νερό που πνίγεται, πριν φτάσει ως την επιφάνεια.

[φυγοδικώντας
με του φεγγαριού την έγκριση]

Οι φίλοι, πάντως, θα διέφευγαν στην ύπαιθρο. Έφηβοι αστερίες και ιππόκαμποι θα όργωναν το έδαφος της προδοσίας. Δίχως να το γνωρίζουν.

[τις μνήμες μπλέκοντας
μες στα σεντόνια]

Για τα φτερά που φύτρωναν στους ώμους τους κανείς δεν μίλησε.
Άλλωστε μόνο τα τζιτζίκια τραγουδούν·
ακόμα και τις νύχτες.

[φαράγγι, στάχυ, αμανές·
νανούρισμα στον ενικό·
και φυσαλίδες σε ουράνιο τόξο.]

Από την άλλη, ο άγγελος θα είχε κουραστεί πολύ. Και, πριν εγκαταλείψει διά παντός, θα είχε παραδώσει στους ιθύνοντες την προφητεία του.
Παρουσιάζεται σε όλα τα μουσεία ανά την υφήλιο, 16.00 με 20.00 κάθε απόγευμα.

Twitter