Στο καφενείο χωρίς τάβλι. Τρεις άνδρες. Οι δυο κρατάνε το παιχνίδι, ο τρίτος τους ακούει και τους τρελαίνει ανέκφραστος.

Ο ΕΝΑΣ: Εγώ θέλω να κάνω τη δουλειά μου. Θέλω τόσα κεφάλια. Τόσο επί τόσο διά τόσο. Πόσο; Τόσο. Πάρ’ τα. Στρώσε μου το χωράφι με Ινδούς, Πακιστανούς, Ιρακινούς, από το Μπαγκλαντές, από της Παναγιάς τα μάτια, αρκεί να γίνει η δουλειά μου τώρα.

Ο ΑΛΛΟΣ: Τώρα. Γιατί αν δε γίνει τώρα, εμένα θα με κυνηγάνε φόροι, ρήτρες, έμποροι, λαθρέμποροι…

Ο ΕΝΑΣ: Πήγες και μου κουβάλησες τη ΓΣΕΕ της Αφρικής και της Ασίας, να μου διεκδικήσουν δικαιώματα. Ποια δικαιώματα, γαμώ το Μπαγκλαντές μου;… Ξύπνησαν ξαφνικά οι σκλάβοι. Αν θέλεις δικαιώματα, κάτσε στο σπίτι σου. Κάτσε στη χώρα σου – μη σου γαμήσω την καλύβα του μπαρμπα-Θωμά!… Πήγαινε ζήτα απ’ τον Ομπάμα οχτάωρα, πενθήμερα, αργίες, άδειες και δώρο Πάσχα…

Ο ΑΛΛΟΣ: Αφού είσαι μουσουλμάνος, τι σου χρειάζεται το δώρο Πάσχα; Είχατε Πάσχα και Χριστούγεννα και στην πατρίδα σου; Αν ήθελα να δώσω δώρα χριστουγεννιάτικα, δε θα ‘φερνα σκλάβους απ’ το Ιράκ κι από το Μπαγκλαντές. Θα τηλεφώναγα στην Ιταλία, στον Μπερλουσκόνι. Θα ‘φερνα απ’ την Αγγλία, θα έπιανα παρτίδες με τη Γαλλία και τον Σαρκοζί… Την Κάρλα Μπρούνι μου μέσα!

Ο ΕΝΑΣ: Θα φέρναμε καθολικούς.

Ο ΑΛΛΟΣ: Καθολικούς και με τις ευλογίες του Πάπα.

Ο ΕΝΑΣ: Καθολικούς και καθολικές. Αγγλίδες, Γαλλίδες, Ισπανίδες…

Ο ΑΛΛΟΣ: Ολλανδέζες!…

Ο ΕΝΑΣ: Ολλανδές! Όχι Ολλανδέζες.

Ο ΑΛΛΟΣ: Ολλανδέζες, ρε. Γάλα «Μικρή Ολλανδέζα» δε γράφει το κουτί; Φέρνω την Ολλανδέζα, άσπρη και αφράτη αφράτη με το τσόκαρο. Κι αφού μαζέψει φράουλες, ντομάτες, καλαμπόκια και ελιές, τη βάζω να μου αρμέξει και την αγελάδα.

Ο ΑΛΛΟΣ: Φέρνω Ρωσίδες, Πολωνέζες, Ουκρανές. Και έχω χέρια στο χωράφι και μουνιά για το κρεβάτι.

Ο ΕΝΑΣ: Αλλά γεννήθηκα μαλάκας Έλληνας ψυχοπονιάρης. Κι είπα, αφού πεινάνε στις Αφρικές και στις Ασίες, κι αφού δεν είμαι ρατσιστής, θα φέρω μαύρους, θα φέρω κίτρινους, θα φέρω μπεζ. Θα φέρω νηστικούς να φάνε. Αλλά να φάω κι εγώ. Δε σ’ έφερα για να μου πάρεις την μπουκιά απ’ το στόμα.

Ο ΑΛΛΟΣ: Γι’ αυτό μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι κι αρπάζω το περίστροφο και την ανάβω σ’ όποιον βρω μπροστά μου.

Ο ΕΝΑΣ: Θέλουνε αύξηση στο μεροκάματο. Γαμώ τη μαύρη εργασία τους, γαμώ! Ξύπνησε ο κάθε πεινασμένος απ’ τη Νιγηρία.

Ο ΑΛΛΟΣ: Βλέπουν στην τηλεόραση που βγαίνουν κι έχουν απαιτήσεις. Δώστε και δώστε… Όλοι ζητάνε, πούστη μου!…

Ο ΕΝΑΣ: Γαμώ την ανεργία τους, γαμώ!…

Ο ΑΛΛΟΣ: Γαμώ τη μιζέρια τους!…

Ο ΕΝΑΣ: Γαμώ τους δείκτες της ΕΟΚ!…

Ο ΑΛΛΟΣ: Γαμώ τα ελλείμματά τους!…

Ο ΕΝΑΣ: Γαμώ τα υπουργεία τους!…

Ο ΑΛΛΟΣ: Γαμώ το συνδικαλισμό τους!…

Ο ΕΝΑΣ: Ζητάς. Βρες κάποιον να ‘χει να σου δώσει και τότε έβγα ζήτα του. Όχι να μου βγαίνεις στο γυαλί και να μου ζητάς και να ξεσηκώνεις και τους μαύρους.

Ο ΑΛΛΟΣ: Ο μαύρος ήρθε εδώ για να δουλέψει. Θα σηκωθεί το χάραμα και μέχρι που να σκοτεινιάσει να μην τον ξεχωρίζω στο σκοτάδι, τον θέλω απίκο. Του έχω πρόγραμμα. Ξέρω πότε θα πιει νερό, πότε θα φάει, πότε θα κατουρήσει και θα χέσει. Τα ‘χω ρυθμίσει όλα ρολόι. Υπάρχουν στα συμβόλαια.

Ο ΕΝΑΣ: Αυτό με το νερό! Που ήρθαν οι κολλητοί της Παπαρήγα και βγήκαν στα κανάλια να πουν πως δεν τους δίνουμε νερό. Αν κατεβάζει, γκλούκου γκλούκου, με τις κανάτες το νερό ο εργάτης, θα τρέχει τρεις και λίγο για κατούρημα. Δε θα σου πω πολύ, ένα λεπτό να κάνει κάθε φορά μέχρι να τονε βρει, να τονε βγάλει, να κατουρήσει, να τον τινάξει και να τον ξαναβάλει στο βρακί του. Ξέρεις πόσες εργατοώρες έχω φύρα;

Ο ΑΛΛΟΣ: Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν πήγα εγώ στο Μπαγκλαντές να βρω δουλειά. Όταν θα πάω στο Μπαγκλαντές και στην Ινδία, δίνω το ελεύθερο να με πατήσει κάτω ο Ινδός κι ο Μπαγκλαντέζος. Τώρα όμως που ‘ρθε στην πατρίδα μου και τον πληρώνω εγώ με τα ωραία μου ευρώ, θα τον πατήσω κάτω εγώ.

Ο ΕΝΑΣ: Γιατί κι εμένα με πατάνε. Έρχεται η εφορία, το κράτος, το δάνειο απ’ την τράπεζα. Έρχεται η γυναίκα, τα παιδιά, η γκόμενα, η πουτάνα. Και με πατάνε και με ξεφτιλίζουν.

Ο ΑΛΛΟΣ: Μη με κοιτάς παράξενα. Ξέρεις πόσο καιρό έχω να βάλω κάτω τη γυναίκα μου; Τράβα και πήδηξε την γκόμενά σου, μου ‘πε. Κι η γκόμενα τα ίδια. Πάνω στους έξι μήνες σού κόβει τα γκομενικά καθήκοντα. Τι κάνεις τότε; Την έχεις με τα σέα και τα μέα της για να βουλώνεις στόματα και τρέχεις στις Πολωνέζες και τις Ουκρανές πουτάνες.

Ο ΕΝΑΣ: Αυτά τα ξέρει ο Μπαγκλαντιανός; Που ξαφνικά απέκτησε απαιτήσεις;

Ο ΑΛΛΟΣ: Και μαζευτήκανε πολλοί, βρε αδερφέ!

Ο ΕΝΑΣ: Μάθανε πως γαμιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι. Ε, δε γαμιόμαστε λοιπόν! Σου βάζω το περίστροφο στον κρόταφο, μαλάκα, τραβάω σκανδάλη και σου αλλάζω τα πετρέλαια.

Ο ΑΛΛΟΣ: Αυτό να πας και να τους πεις εκ μέρους μας.

Ο ΕΝΑΣ: Αυτό. Και να καθίσουνε στ’ αυγά τους. Στο κάτω κάτω εγώ μ’ εσένα έχω συμβόλαιο. Εσύ βρήκες τις πλάτες. Εσύ γνωρίζεις πόρτες και παράθυρα στους νόμους. Εσύ μου τους κουβάλησες. Εσύ πήρες την άδεια από λιμεναρχεία και παράγοντες και πιάσανε λιμάνι τα δουλεμπορικά σου σαπιοκάραβα.

Ο ΑΛΛΟΣ: Εγώ είμαι στις υποχρεώσεις μου εντάξει.

Ο ΕΝΑΣ: Και παραπάνω από εντάξει. Εγώ αυτό που μου ‘μαθε το κωλοκράτος μου αυτό κάνω και σε κανέναν δε θα δώσω λόγο. Δανείζομαι, χρωστάω, γαμιέμαι, μαλακίζομαι, πεινάω, σέρνομαι, είμαι ένα τίποτα, πουλιέμαι, σε πουλάω, σ’ έχω στο χέρι, μ’ έχεις στο χέρι, σ’ εκβιάζω, μ’ εκβιάζεις…

Ο ΑΛΛΟΣ: Τι άλλο θες; Τι άλλο θες;…

Ο ΕΝΑΣ: Έχω περίστροφο, μαλάκα. Το βλέπεις; Το βλέπεις, ρε; Σου την ανάβω στο δοξαπατρί και σβήνουν όλα.

Ο ΑΛΛΟΣ: Θα βρουν το πτώμα σου, μαλάκα, και ξέρεις τι θα βγουν να πούνε στα κανάλια; Ακούστηκε ένα μπαμ και βγήκαμε, θα πούνε.

Ο ΕΝΑΣ: Μόνο ένα μπαμ ακούνε όλοι. Ακούν το μπαμ και βγαίνουνε εκ των υστέρων.

Ο ΑΛΛΟΣ: Μόνο ένα μπαμ ακούγεται.

Ο ΕΝΑΣ: Μετά όποιον και να ρωτήσουν δεν ξέρει για το φόνο τίποτα.

Σκοτάδι.

Ο Παναγιώτης Μέντης είναι θεατρικός συγγραφέας. Έργα του έχουν παρουσιαστεί από τα θέατρα: ΣΤΟΑ, Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν, Εθνικό Θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας, Σερρών, Καβάλας, Κρήτης, Ρούμελης. Έχει συνεργαστεί με ιδιωτικούς θιάσους. Έχει βραβευτεί δυο φορές με Κρατικό Βραβείο Θεάτρου και δυο φορές με διεθνή βραβεία του Ιδρύματος Ωνάση.

Αυτό το διάστημα είναι Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών.

Twitter