Εφτά ποιήματα του Βασίλη Κιμούλη
1
Άναρθρα
μιλάς
ψηλαφητά
με γρίφους
κάνεις
αναγωγές
μεταφορές
αποσιωπήσεις
βάφεις τα σύννεφα
όχι νατουραλιστικά
εικονογραφικά
ηθογραφικά
όχι όχι όχι
κυκλωτικά
με πάθος
να τρυπήσεις το γιατί
…–…
2
Μάθε να ακούς
το άγνωστο ελλοχεύει
κι η πόρτα θα κλείσει
ούτε κραυγές σάλια αγωνία
πυρακτώνεσαι ασκητικά
ενωμένος με το χωρισμό
του μυαλού σου
βενζοδιαζεπίνες καταπίνεις
κι οδοντόπαστα
…–…
3
Οι πετυχημένοι έχουν
μια στέκα στον κώλο
πίνω κρασί
με ποιητές
που ’φυγαν
γιορτάζοντας αποτυχίες
…–…
4
Θα σκίσω το κουκούλι
ως μαλακός ιππότραγος
είναι ένας φλύαρος τρόπος να πεις
τα ξυπνητήρια με κάνουν
λιγότερο άνθρωπο
…–…
5
Είπες δάσκαλε
να προσγειώνεται κανείς
με ένταση πρέπει
στο χαρτί
όχι ελαφρά ή μυξοαθώα
αλλά τόσα γαμοσταυρίδια
για άσχετους και βλάκες
μπορούν να γίνουν ποίηση;
όχι;
εντάξει
να πάνε να γαμηθούν όμως
…–…
6
Μην αμφιβάλεις
σε κάθε σκέψη είσαι
όσο πεζή κι αν είναι
μην αμφιβάλεις
σε κρύβω στις κρυψώνες
ό,τι κι αν πεις
κερδίζω αιωνιότητες
αλήτικα απύθμενα ανεξέλεγκτα
με τόσα επιρρήματα από άλφα τώρα
σκέφτηκα τον πίθηκο στη Νέα Υόρκη
κάτι συμπαντικό σαν σόλο του Κολτρέιν
μια συνοχή που αγνοώ
ό,τι ασχημάτιστο
μέσα σου
ένα υδραίικο γλυπτό
με ήλιο άνεμο
και μπλε ξεκούραστο
…–…
7
Απόλαυσης αποδοχή
μείον υπαρξιακή υστερία
μηδέν εις το πηλίκον
Ο Βασίλης Κιμούλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαία ελληνική φιλολογία και γλωσσολογία στο ΑΠΘ. Εργάζεται σαν σύμβουλος επικοινωνίας, επιμελητής εκδόσεων, μεταφραστής.