απόδοση: Ελένη Κατσιώλη

Το 1940, ο Κονσταντίν Σίμονοφ (1915-1979) γνώρισε και ερωτεύθηκε την πολύ αγαπητή στο κοινό ηθοποιό Βαλεντίνα Σερόβα, για την οποία έγραψε ένα ερωτικό ποίημα που έγινε πασίγνωστο στη Σοβιετική Ένωση. Δύο νέοι, μια σταρ του σινεμά και ένας διάσημος ποιητής και πολεμικός ανταποκριτής, ερωτεύονται στη δίνη του πολέμου.

Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1941, όντας στο Δυτικό Μέτωπο, πέρασε για λίγο από τη Μόσχα και φιλοξενήθηκε στο εξοχικό του συγγραφέα Λεβ Κασίλ στο Περεντέλκινο, όπου έγραψε το ποίημα «Περίμενέ με». Επειδή το θεώρησε πολύ προσωπικό δεν θέλησε να το δημοσιεύσει. Όμως, όταν του είπαν ότι αυτό το ποίημα «θα είναι φάρμακο για τη θλίψη των συζύγων» αποφάσισε να το δώσει στον τύπο και έτσι τον Δεκέμβριο του 1941 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πράβντα.

Περίμενέ με

Περίμενέ με, θα γυρίσω,
θέλω πολύ να περιμένεις,
περίμενε, σαν σε μελαγχολεί
η χρυσή βροχή,
περίμενε, σαν πέφτουνε τα χιόνια,
περίμενε στις ζέστες,
ακόμα κι όταν οι άλλοι
δεν περιμένουν πια.
Περίμενε, κι όταν δε φθάνουν γράμματα
από τόπους μακρινούς,
περίμενε, κι αν όλοι έχουν βαρεθεί
αυτούς που περιμένουν.

Περίμενέ με, θα γυρίσω,
δεν εύχονται όλοι το καλό
όσοι το ξέρουν σίγουρα,
πως πρέπει να ξεχάσεις.
Άσε να το πιστεύουνε η μάνα και ο γιος μου,
πως πια δε θα γυρίσω,
άσε να το πιστεύουνε οι κουρασμένοι φίλοι,
να κάθονται μπρος στη φωτιά,
πικρό κρασί να πίνουν
μνημόσυνο ψυχής…
Περίμενε. Να μη βιαστείς
μαζί τους για να πιεις.

Περίμενέ με, θα γυρίσω
σε πείσμα όλων των θανάτων.
Όποιον δεν περιμένει,
ας τον να λέει: «ήταν τυχερό».
Γιατί δε θα το νοιώσουνε όσοι δεν περιμένουν,
πως μέσα στα πυρά
μ’ έσωσε
η αναμονή σου.
Μονάχα εσύ κι εγώ
θα ξέρουμε πως γύρισα,
επειδή ήξερες όπως κανείς
εσύ να περιμένεις.

Twitter