Άδηλο υλικό το ποίημα· σαν το γυαλί.

Σπάζει εκεί που δεν το περιμένεις.

Ζω.

Ο ενεστώς του μέλλοντος.

Εκπαιδεύω περιστέρια να ’χουν πληγή για Συμπληγάδες.

Μη φύγεις ακόμα.

Λευκό.

Λευκότερο δε γίνεται.

Μια λέξη δίπλα του το καταστρέφει.

Οι χαρές έρχονται,

τις λύπες τις διαλέγεις.

Επί των κυμάτων μπορεί να είναι εύκολο.

Επί των γραμμάτων δεν είναι.

Άραγε το σύμπαν είναι αυτοφυές

όπως μια παπαρούνα;

Κλειδί ερήμου ο κάθε κόκκος

Ενός λεπτού σιγή. Για πάντα.

Προχωρούσε διαρκώς ο θάνατος·

εγώ σ’ ερωτευόμουν κι εκείνος ήξερε τι έκανε.

Δεν υπάρχει τίποτα χωρίς το τίποτα.

Για να μη θυμάμαι πάει να πει πως έφταιξα.

Ακριβές είναι το απέραντο.

Όπως ένας κίονας με λίγο χαμομήλι

στον ήλιο της ανοίξεως.

Ερείπια φωτιάς.

Είδα το σώμα της γυμνό

και πλήρωσα με το κεφάλι μου.

Αν βγεις απ’ το κορμί, σε περιμένει θάνατος

κι αν μείνεις μέσα, φτώχεια· δεν έχει θάνατο εκεί.

Είναι λάθος ο αντίλαλος.

Άλλο κορμί έπρεπε να μου επιστρέψει.

Θέλω το κορμί μου.

Το θέλω από το χέρι σου.

Κοιμήθηκα μέσα στο πρόσωπό μου.

Αντίο.

Έζησα όπως ήθελα· και λυπάμαι γι’ αυτό.

Με βλέπει ο σκύλος κι αλυχτάει.

Κατάλαβε πριν θυμηθώ.

Μη γυρίσεις, είναι ο Τρακλ· και πλησιάζει.

Τα τραγούδια που άκουσα, θρησκεύονται στα χιόνια.

Πόσα πουλιά αντιστοιχούνε στον καθένα;

Συμπεραίνω βροχή ημιτονίων· καιρός σας είναι.

Πόσα λιοντάρια στη ζωή μου

ω και πόσα στάχυα στη ζωή σας.

Φωσφορίζουμε μες στην αλήθεια

τη δεύτερη φορά.

Η πρώτη σε προδίδει.

(Τα πρώτα είκοσι επτά σπαράγματα από την ανέκδοτη συλλογή με τίτλο Έσπασε)

Ο Κώστας Καναβούρης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1955. Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές, ένα βιβλίο με αφηγήματα, ένα θεατρικό και ένα με δημοσιογραφικά σημειώματα.
Εργάζεται στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και συνεργάζεται με την Αυγή της Κυριακής.

Twitter