Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας / Alexios Mainas

Δεν ανασταίνονται οι καημοί

Όμορφος, ξανθός ο παλιός μου φίλος
μ’ ένα στριφτό να κρέμεται στο χείλος,
με κόβει μ’ ένα βλέμμα όλο συνωμοσία
κοίτα μου λέει… γελώ μ’ αμηχανία…
κροτίδες στον αέρα και μπαμ απανωτά στα τείχη
η Ανάσταση σηκώνεται, ξεσκονίζεται και βήχει.

Δεν ανασταίνονται οι καημοί − του κάκου
σκέψη βαριά, σακιά με κόκκους άμμου
σκόρπια αισθήματα, όμοιοι κύκλοι,
σκέψη σβηστή εκφέρουνε τα χείλη.

Αδημοσίευτο ποίημα που διαβάστηκε από τον ποιητή Παναγιώτη Μηλιώτη
στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (11.4.2017) στο πλαίσιο της εκδήλωσης:
«Το δικό μου Πάσχα» – Οι νέοι ποιητές.
Ανθολόγηση-επιμέλεια: Γιάννης Τζανετάκης

Ο Παναγιώτης Μηλιώτης γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Μια ανάσα δρόμο (εκδόσεις Ars Nocturna, 2013 – Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή «Γιάννης Βαρβέρης» από την Εταιρεία Συγγραφέων, 2014). Προσεχώς θα εκδοθεί η συλλογή του Το σκίτσο στη ντουλάπα.

Twitter