Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας / Alexios Mainas

Μεγάλη Παρασκευή

Σήμερα πήγα στον πατέρα.
Σαπούνισα το μνήμα
κι ύστερα έριξα νεράκι
για να αστράψει.
Τον ρώτησα θυμάσαι;
με βλέπεις; με ακούς;
Σκεφτόμουν ποια λέξη
να κρούει καλύτερα
στις φλέβες της γης.

Εσύ όμως σώπαινες, πατέρα.
Στο βάθος της αλέας
σιωπή αχανής που με απέλπιζε.
Και τότε ήταν που άκουσα
το φύσημα του ανέμου
πιο δυνατό κι από τον κρότο
της θαλάσσης
και γύρω μου σκόνη χρυσή
να ίπταται η γύρη.

Ποια φωνή μακρινή με καλούσε;
Ποιο νέφος διάφανο με έκλειε εντός του;

Αν ο βόμβος της άνοιξης είναι τραγούδι
που ξυπνά από τα σπλάχνα
χοή το σώμα μας
η ψυχή μας προσφορά απαλή
στο φρέσκο χαμομήλι.

Αδημοσίευτο ποίημα που διαβάστηκε από την ποιήτρια Άννα Γρίβα
στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (11.4.2017) στο πλαίσιο της εκδήλωσης:
«Το δικό μου Πάσχα» – Οι νέοι ποιητές.
Ανθολόγηση-επιμέλεια: Γιάννης Τζανετάκης  

Η Άννα Γρίβα γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στην Αθήνα και Ιστορία Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, πιο πρόσφατη: Έτσι είναι τα πουλιά (εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015). Ποιήματα, μεταφράσεις και δοκίμιά της δημοσιεύονται σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Twitter