fbpx
«Εσύ που νομίζω» της Αντωνίας Γουναροπούλου

«Εσύ που νομίζω» της Αντωνίας Γουναροπούλου

Ο καπνός τελειώνει και τα λεφτά

Απ’ τ’ άλλο σπίτι έφερα κρυφά λίγη ρακή
Μέσα μου ο φωτισμός
όπως έξω απ’ του Κώστα βράδυ χειμώνα στην πλατεία
Αγίας Ειρήνης
Φύγε ακόμα, εσύ που νομίζω πως είμαι.

Περάσαμε απ’ το «Μέγαρο Εμπορίου»
Όχι αργά όχι χαζεύοντας κι ας καλούσαν τα κτίρια
Ξέρουμε δα πώς είναι τα πράγματα στη Σοφοκλέους
Πας αργά και χαζεύοντας αν είσαι νέος, άντρας και Άραβας
Τι κοιτάτε; Φεύγει αυτή που νομίζω πως είμαι.

Ο κυρ Μήτσος έτοιμος να το κλείσει
Μια παρέα έχει μόλις βγει
Πισωγυρίσαμε μια δυο φορές κοιτάζαμε
Όρθιοι κάτω απ’ τα ξυρισμένα μάρμαρα ανάμεσα στην πέτρα
Που ο Μήτσος χτυπούσε τα χέρια στην ποδιά
όταν έκλεψαν τις λεοντοκεφαλές
Φύγε με κατάκλεψες εσύ που νομίζω πως είμαι.

Στο κορμί μου τα χέρια σου ακόμη ζεστά
Με καίει στο λαιμό η ρακή
Τους είδα όταν φτάσαμε Σύνταγμα
Είχαν φτιάξει ένα μπαλόνι φυσώντας ο ένας να φουσκώσει
ο άλλος να φουσκώσουν όλοι μαζί
Όταν έφυγαν λεφούσι οι οδοκαθαριστές
τους εξαφάνισαν
Φύγε πιασμένη απ’ το σκοινάκι στο μπαλόνι τους εσύ

που νομίζω πως είμαι.

 

Η Αντωνία Γουναροπούλου γεννήθηκε το 1977. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλοσοφία στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του ΦΚΣ του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ζει στη Νέα Πεντέλη και εργάζεται ως διορθώτρια και επιμελήτρια κειμένων. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά κι έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές (Το άστρο του Βορρά, Πανδώρα, 2010 και Το άστρο του Τίποτε, Οροπέδιο, 2013).


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Έτσι πολύπαθη που είναι η καρδιά» του Γιάννη Στεφανάκι

ΑΝ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΛΩΣ ΚΑΜΩΜΕΝΑ (στο φως και στο σκοτάδι) Αν όμως τα έντερα σου δένουν κουβάρι  και την άκρη να βρεις δεν μπορείς  αν τα ίδια και πάλι θα κάνεις μόλις τη στροφή του δρόμου  αφήσεις· τότε  τα λάθη...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Το θάμπωμα απ’ του θανάτου το μυστήριο» της Ελένης Λιντζαροπούλου

Θυμάμαι άρα Υπάρχω Στην Δέσποινα μνήμη Γεωργίας Σκέφτομαι άρα υπάρχω έλεγε ο φιλόσοφος, αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω Εγώ είμαι άνθρωπος πιο μυστικός Ξεθηλυκώνω από την γλώσσα μου όλους τους βόλους της συνείδησης Κρατώ μόνο την απορία Το...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Ένα βράδυ με βροχή στη Νέα Υόρκη» του Τσαρλς Σίμικ

μετάφραση: Γεράσιμος Βουτσινάς επιμέλεια μετάφρασης: Αλέξιος Μάινας ΚΡΥΦΤΟ Δεν βρήκα κανέναν  Απ’ την παλιά συμμορία.  Πρέπει να κρύβονται ακόμα    Κρατώντας την ανάσα τους,    Προσπαθώντας να μη γελάσουν.  Ο δρόμος μας δεν υπήρξε...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.