Διαδραστική στάση

Σαν άνεμος σφυρίζεις στα παραθύρια μου
κι άλλοτε σαν αεράκι μου ψιθυρίζεις λέξεις
ζυγιασμένες
σαν τις κολόνες του Παρθενώνα.
Πάνω τους η ζωφόρος κι ο πέπλος της Αθηνάς
και στο αέτωμα παλεύουν πάντοτε οι Λαπίθες.

Αυτό που μου αξίζει συνήθως το διεκδικώ
κι αδύνατο να σ’ έχω μόνο σε φωτογραφίες.

Έλλειψη νερού

Σαν έντομο κομμένο στα τρία πλατωνικά
συστατικά προσπαθώ να μικρύνω
τις απέραντες αποστάσεις
τους, μάταια! Πράγμα που σημαίνει δηλαδή
πως γράφω ποιήματα ατελέσφορα.
Επόμενο είναι με τόση έλλειψη νερού!

Η οχιά

Δε φταίει μόνο η ευαίσθητη καρδιά σου
η κούραση, η μοναξιά.
Σέρνεται πάντοτε δίπλα στα πόδια μας
μέσα στα στάχυα του Έρωτα
μια οχιά!

Οι ποιητές που κοιμούνται δίπλα μου

Μίλησα με θάρρος χωρίς να υπολογίσω τις συνέπειες
όχι σαν τους άλλους που φορούν τη λεοντή
γιατί μέσα μου ζούνε τόσοι και τόσοι ποιητές. Ίσως
μάλιστα και να μη τους μίλησα εγώ μα κείνοι
που κοιμούνται δίπλα μου, στο μαξιλάρι μου. Άκουσα τα λόγια
και ξέρω με ακρίβεια σελίδες και συλλογές.

Ονόματα γυναικών

Κλείνω τα μάτια μου και βυθίζομαι
στο νερό που ναυάγησαν τα ονόματα
των γυναικών που αγάπησα: Ξένια,
Ροντάμη , Μάγια, Μαριάννα,
Ειρήνη, Ερυφίλη, Αιμιλία,
που σαν αστερίες φωτίζουν απαλά το βυθό μου.

Ένα- ένα σπαρτάρισαν στα χέρια μου
και γλίστρησαν σαν ψάρια.
Μυρίζουν οι παλάμες μου γιασεμί
καθώς αγγίζω την υγρή επιδερμίδα

του χρόνου

Twitter