«Ζώα φυτά» της Δήμητρας Κατιώνη
Δώσε ένα σχήμα
Ανθρώπου, ζώου, δεν έχει σημασία. Πάρε ένα σχήμα. Να τελειώνουμε. Με μικρές εναέριες χειρονομίες, χάιδεψε το άγνωστο, μετά φύγε από εκεί. Πιο ακούνητο φυτό από τον άνθρωπο δεν υπάρχει.
~~..~~
Δούρειος
άνθρωπος. Να φοβάσαι το ξύλινο χλιμίντρισμα. Δεν έχει σωθικά. Δε θα σωθείς.
~~..~~
Τα φύλλα
Είναι οι πτητικές μηχανές του χώματος. Περιμένουν την τελευταία σου πνοή. Ανάσταση νεκρών με το πρώτο τους αεράκι.
~~..~~
Κάτι να σε εκπλήσσει
Διαχρονικά δεν υπάρχει. Το γιο-γιο είναι ένα μαγικό παιγνίδι. Μα η επιθυμία δεν έχει σχοινί επαναφοράς. Το έκοψες εκείνο το βράδυ με τα δόντια σου.
~~..~~
Χιλιοτρύπητο λαγήνι
Και σταλιά νερό δε χύνει. Μη φεύγεις, ποτάμι, ποτάμι, με τις χίλιες στάλες. Το βράδυ είναι δικό σου, μα εγώ είμαι ένα κορίτσι δεμένο στο δικό του σκοτάδι. Σφουγγάρι στυμμένο από ξένο νερό.
~~..~~
Θα πάρει
φόρα το βιβλίο, θα κυλήσει στην κατηφόρα του χάρτη, θα καρφωθεί στο νότιο πόλο. Πιγκουίνος θα είναι ο μόνος αναγνώστης. Θα πει: να ένα ασπρόμαυρο, σαν κι εμένα. Ναι, ούτε αυτό πετάει.
~~..~~
Πάνω από τα μάτια σου
Περνά η γλώσσα μου. Υγρά σύμφωνα βαραίνουν τα βλέφαρά σου. Τυφλός, δεν ξεχωρίζεις αν γράφω ή αν φιλώ. Αποκοιμήσου.
Η
