Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας

Φωτεινή Γραμμή

Τα πράγματά σου όλα τα ’βαλα
Στο δωμάτιο που είχες τα βιβλία
Τα παράθυρα είναι κλειστά
Κι η πόρτα κλειδωμένη
Όταν κάηκε το φως του δωματίου
Δεν έβαλα καινούργιο
Καμιά φορά
Ξυπνώ πολύ αργά το βράδυ
Και σέρνομαι απ’ έξω απ’ το δωμάτιο
Μια φωτεινή γραμμή κάτω απ’ την πόρτα
Ξεσκίζει το σκοτάδι
Κι ένας ψίθυρος σαν μιλιά
Τη μοναξιά
Ημερεύει

Ακόμη θα ονειρεύομαι

Στο σπίτι τα πάντα τρίζουν
Όπως και στη ζωή μου
Φοβάμαι να κλείσω το φως
Γιατί όλα τα περασμένα όνειρα
Θα ’ρθουν να μ’ αγκαλιάσουν
Τόσο που και να ξυπνήσω
Ακόμη θα ονειρεύομαι

Ανοιξιάτικη Βροχή

Αλήθεια από τι γράφεται η Ιστορία

Από τις λεκιασμένες φωτογραφίες
Από τις μαρτυρίες απόντων
Από το αίμα που ποτάμι κύλησε
Ή από τα φιλιά σου που μύριζαν κανέλα
Εκείνο τον Μάιο που έβρεχε
Είκοσι μέρες συνέχεια
Και το ραδιόφωνο μετέδιδε
Την άλωση της Σορβόνης
Από αναρχικά στοιχεία

Ο Λεωνίδας Κακάρογλου γεννήθηκε στα Χανιά το 1952, σπούδασε στο ΕΜΠ. Έχει εκδώσει οκτώ ποιητικές συλλογές και ένα μυθιστόρημα (Η ζωή και τίποτ’ άλλο, εκδόσεις της Εστίας, 2011). Η πρόσφατη συλλογή του: Μνήμη σχεδόν πλήρης (εκδόσεις της Εστίας, 2014) προτάθηκε για Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες. Ζει στα Χανιά.

Twitter