Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας

τα παιδιά γίναν κύματα
ναυάγια οι γλώσσες τους
μας βουλιάζουν

Μπορείς;

Μπορείς να πιάσεις
το πιάτο
χωρίς να το σπάσεις;
Μπορείς να γράψεις
το άλφα καλύτερα;
Μπορείς να μαζέψεις
τα παιχνίδια σου
χωρίς φασαρία;

Δε θέλω πιάτο
μπορώ να φάω
στον ουρανό.
Ούτε το άλφα μ’ αρέσει
έτσι και αλλιώς
γράφω αόρατα
με την προβοσκίδα μου.
Ησυχία μπορώ να κάνω
μονάχα
αν κοιμάται ο θεός.
Κοιμάται ο θεός;

Ο θεός πάντα κοιμάται
κι εμείς υπάρχουμε
στα ωραία του όνειρα.

Στο μυρμήγκι

Έλα μικρό μου
να σου κλείσω τον δρόμο
μ’ ένα κλαδάκι
απ’ τα στάχυα του κήπου.

Έλα μικρό μου
μην τρέχεις ανάποδα
δεν μου ξεφεύγεις
θα σε βάλω στο χέρι μου.

Έλα μικρό μου
μη με φοβάσαι
δεν χωρώ στη φωλιά σου
μεγάλωσα πια
δεν είμαι σποράκι

μου είπαν παλιά
ήμουν σπόρος μικρούλης
μα εγώ δεν τους πίστεψα
θα είχα γίνει λουλούδι
όχι αυτό το περίεργο
με χέρια και πόδια.

Στον καθρέφτη

Τα άλλα παιδιά πιάνουν το βλέφαρο
και το γυρνάνε έξω
και γίνεται το μάτι τους
σαν δράκουλας.
Προσπαθώ τόσες ώρες
το άσπρο κοκκίνισε
το μαύρο τυφλώθηκε
και ο κόσμος θολός
απ’ την άχνα μου.

Με βλέπει ο παππούς
και φωνάζει αγριάδες
πως τα μάτια μας είναι
το καπάκι του ύπνου
και όταν χαλάσει
θα περνάω τα βράδια
σαν σβούρα στο σπίτι

καλύτερα να φύγω
μακριά απ’ τον καθρέφτη
κι ας μην μάθω ποτέ
πώς να γίνομαι απαίσια.

Η Άννα Γρίβα γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στην Αθήνα και Ιστορία της Λογοτεχνίας στη Ρώμη. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Ποιήματα, μεταφράσεις και δοκίμιά της δημοσιεύει σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Twitter